102 + 1 δήθεν αναπτυξιακές τράπεζες

Ο Δημήτρης Στεργίου υπενθύμιζει ότι το αφήγημα Δραγασάκη για τις αναπτυξιακές τράπεζες δεν είναι καινούργιο. Η ίδρυση νέας κρατικής αναπτυξιακής Τράπεζας είναι συνιστά ένα ακόμα από τα αλήστου μνήμης παρόμοια κρατικά τερτίπια προηγούμενων δεκαετιών…

Είπαμε και το ξαναλέμε! Δεν  μας σώζει πια τίποτε! Ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο, ούτε το τέταρτο (οιονεί σε εξέλιξη!), ούτε το … εκατοστό! Όπως  δεν έσωσαν τη χώρα, τους πολίτες, τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις  οι πάνω 100 τράπεζες που ιδρύθηκαν  από το  1829 έως σήμερα, που απορροφήθηκαν στη συνέχεια, που εξαγοράσθηκαν στη συνέχεια, που κρατικοποιήθηκαν στη συνέχεια, που ιδιωτικοποιήθηκαν στη συνέχεια και που εξαφανίσθηκαν στη συνέχεια, όπως  και τα ποσά που διατέθηκαν από τους φορολογούμενους και τους δανειστές (με το αζημίωτο, βεβαίως, βεβαίως!) επί δεκαετίες πριν και  με τη μορφή ανακεφαλαιοποιήσεων από το 2008 έως σήμερα.

Κι ενώ, λοιπόν,  συνέβησαν και συμβαίνουν όλα αυτά μετά το 2008, δηλαδή μετά την εφιαλτική οικονομική κρίση, την οποία όλο σχεδόν το πολιτικό σύστημα το  … «κοίταζε» χαζοχαρούμενα, ο σημερινός υπουργός Ανάπτυξης και Οικονομικών, δηλαδή ο διαχειριστής των εθνικών πόρων και δανείων, κ. Γιάννης Δραγασάκης, επίμονος και ένθερμος  «εμπνευστής» των γνωστών «παράλληλων» συστημάτων, όπως «παράλληλου νομίσματος» και «παράλληλου τραπεζικού συστήματος», ανακοίνωσε  την απόφαση για ίδρυση της , κατ΄οξύμωρον σχήμα, νέας «Αναπτυξιακής» (τάχα»)  Τράπεζας για «το καλό μας» πάλι, βεβαίως, βεβαίως.

Η ανακοίνωση μάλιστα της απόφασης αυτής γίνεται τα μάλα προκλητική και αντιοικονομική, καθώς οι φορολογούμενοι εξακολουθούν να πληρώνουν τα εγκλήματα πού έχουν γίνει επί δεκαετίες στον  χρηματοπιστωτικό τομέα (διάβαζε: ανακεφαλαιοποιήσεις δεκάδων δις. ευρώ!) και καθώς ο σύγχρονος χρησμός από τους  Δελφούς στέλνει εφιαλτικά μηνύματα προς τον κ. Δραγασάκη και σε όποιο άλλο κρατιστή. Σημειώνω ότι με ζοφερά χρώματα περιέγραψαν τον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο τρεις άνθρωποι που έχουν διαδραματίσει θεσμικό ρόλο στην ελληνική οικονομία, άμεσα ή έμμεσα: ο πρώην επικεφαλής του Eurogroup, ΓερούνΝτάισελμπλουμ, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, και ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, Παύλος Μυλωνάς.

Σε συζήτησή τους στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών σχετικά με το μέλλον των ευρωπαϊκών τραπεζών, μπορεί να εξέφρασαν διαφορετικές απόψεις, ωστόσο και οι τρεις  συμφώνησαν στο ότι το μοντέλο που λειτουργεί ο κλάδος στην Ευρώπη δεν είναι αποτελεσματικό –είτε λόγω εποπτικού πλαισίου, είτε λόγω υπερβολικής εξάρτησης από τις τράπεζες, είτε λόγω αναποτελεσματικής διαχείρισης των προβλημάτων. Μάλιστα, ο κ. Μυλωνάς επεσήμανε εύστοχα αυτό που λέγεται συνεχώς τα τελευταία τριάντα χρόνια, αλλά γίνεται το αντίθετο, ότι,  δηλαδή,, κατά τα αμερικανικά πρότυπα, θα έπρεπε στην Ελλάδα να υπάρχει μία τράπεζα. Επίσης, ο κ. Ντάισελμπλουμ τόνισε την υπερβολική εξάρτηση της οικονομίας από τις τράπεζες, με οδυνηρές συνέπειες στην Ελλάδα, όπως ήδη  έχω επισημάνει στην υπό τον τίτλο «Τραπεζοβίωτο Δημόσιο και κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα:  Μία ολέθρια σχέση για την Ελλάδα”

Η περιπέτεια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος μετά το 2008 και οι κρατικές ενισχύσεις για την αποτροπή της κατάρρευσής του καταδεικνύουν ότι επί πολλές δεκαετίες  πριν δεν είχε συνειδητοποιηθεί από καμιάν ελληνική κυβέρνηση ότι  η ομαλή και αποδοτική λειτουργία μιας οικονομίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ορθολογική οργάνωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.  Από την πλευρά του, ο ρόλος του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι ιδιαίτερα σημαντικός και ευαίσθητος εξαιτίας της πολυπλοκότητας της λειτουργίας μιας οικονομίας, της κοινωνικής αποστολής του και, φυσικά, των απαιτήσεων και των αναγκών των  φορέων που ενισχύουν την ανάπτυξη.

Ματαίως προσπαθούσαμε επί τέσσερις περίπου δεκαετίες, κυρίως μετά το 1968, να υπενθυμίζουμε με συνεχή άρθρα, έρευνες, σχόλια και ετήσιες ειδικές εκδόσεις,  κυρίως στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το ρόλο αυτό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας, αλλά ματαίως. Διότι, σε όλη αυτήν την πολυετή περίοδο, κράτος, δηλαδή διαχειριστές της ελληνικής οικονομίας, και ελληνικό τραπεζικό σύστημα συμβάδιζαν προς την καταστροφή με την ολοένα ενισχυόμενη σύσφιγξη μιας εκατέρωθεν ολέθριας σχέσης, με την οποία επιδιωκόταν η αγριότερη απομύζηση εθνικών πόρων και από τις δύο πλευρές. Έτσι, η ολέθρια αυτή «συνεργασία» ελληνικών κυβερνήσεων και ελληνικού τραπεζικού συστήματος εκδηλωνόταν κυρίως με δύο τρόπους: από τη μια μεριά το Δημόσιο εκμεταλλευόταν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα για τη στήριξη της  σπατάλης και από την άλλη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα διεκδικούσε την «αποζημίωσή» του για την «προσφορά» αυτή με την κάλυψη κάθε χρόνο από την Τράπεζα της Ελλάδος των ζημιών των ισολογισμών. Επρόκειτο για ένα επονείδιστο  «έθιμο», που έμεινε γνωστό στην ελληνική τραπεζική αγορά ως «μπόνους» στις τράπεζες από την Τράπεζα της Ελλάδος! Το «μπόνους» αυτό διδόταν από την Τράπεζα της Ελλάδος σε όλες σχεδόν τις τράπεζες λίγο πριν από την κατάρτιση και δημοσίευση των ετήσιων ισολογισμών τους για να μην προκαλούνται αναταράξεις στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, αφού οι τράπεζες ήταν και τότε η κινητήρια δύναμη στην οδό Σοφοκλέους.

  Έτσι, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, «αρχαϊκό», όπως ήταν από την αρχή, συνεχώς αύξανε τις ιδιοτυπίες και τις αδυναμίες του, οι οποίες το καθιστούσαν  υπέρμετρα δυσκίνητο, ευάλωτο και ανεπαρκές  για την αντιμετώπιση  δύσκολων καταστάσεων ή διεθνών κρίσεων. Η μελαγχολική αυτή διαπίστωση επιβεβαιώθηκε πλήρως και για μιαν ακόμη φορά το 2008, όταν δυσμενείς παράγοντες άσκησαν ισχυρές πιέσεις στη ρευστότητα και την κεφαλαιακή βάση των ελληνικών τραπεζών και απείλησαν με κατάρρευση όλο το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Κι αυτό θα είχε επισυμβεί αν η τότε κυβέρνηση δεν είχε ενισχύσει, με το Νόμο 3723/2008, το Δεκέμβριο του 2008 τις ελληνικές τράπεζες με 28 δις. ευρώ, γεγονός που είχε προκαλέσει τότε τη λυσσαλέα αντίδραση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που, αργότερα, ως κυβερνήσεις «πλειοδότησαν» σε διάθεση δεκάδων δις. ευρώ με τη μορφή των ανακεφαλαιοποιήσεων!

Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά με τη συμπεριφορά του κράτους προς τις τράπεζες κατά την κρίση του 1929, όταν «σαρώθηκαν» ή «εξαφανίσθηκαν»  περίπου τριάντα (ιδιωτικές, βεβαίως, βεβαίως!) τράπεζες, και κατά την κρίση του 2008, όταν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τρανταζόταν από την επέλασή της λόγω κυρίως της χαζοχαρούμενης τακτικής που εφαρμοζόταν πριν από τρεις δεκαετίες και, κυρίως, κατά την πλασματικά «εύφορη»  δεκαετία του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, όταν οι νέα τράπεζες ξεφύτρωναν σα μανιτάρια (μάλιστα και μερικές που είχαν «πεθάνει» κατά τον 19ον αιώνα… «νεκραναστήθηκαν»!) και όταν όλες οι τράπεζες βομβάρδιζαν τα ελληνικά νοικοκυριά να παίρνουν δάνεια ακόμα και για … γαλοπούλα τα Χριστούγεννα ή … αρνί το Πάσχα!!!

Τότε, λοιπόν, κατά και μετά την κρίση του 1929, το ελληνικό κράτος, ορθλως ποιούν, δεν διέθεσε, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τη χιονοστιβάδα των πτωχεύσεων και καταρρεύσεων, τις τράπεζες εις βάρος των φορολογουμένων. Αντίθετα, κατά και μετά την οικονομική κρίση του 2008, οι ελληνικές κυβερνήσεις (Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) ασχολούνται κυρίως μόνο με χρηματοδοτική στήριξη των τεσσάρων συστημικών τραπεζών και τους «κόκκινους» «συστηματικούς», δηλαδή τους έχοντες και κατέχοντες αλλά μήποτε καταβάλλοντες τις δόσεις των δανείων τους, πελάτες και όχι  με την ψυχορραγούσα, από έλλειψη ρευστότητας, πραγματική οικονομία. Υπενθυμίζω ότι  οι τέσσερις αυτές συστημικές (στηριζόμενες με ανακεφαλαιοποιήσεις) τράπεζες, δηλαδή η Εθνική (άρχισε από το 1998 και τελείωσε  το 2002),  η AlphaBank (άρχισε  το 1999 και τελείωσε  το 2000), ηEurobank (άρχισε το  1996 και τελείωσε  το 1999)και η Τράπεζα Πειραιώς (άρχισε  το  1999 και τελείωσε  το 2013!) ιδιωτικών και  κρατικών τραπεζών.

Στη συνέχεια, όταν  η κρίση έγινε έντονα αισθητή, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που αναδείχθηκε από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, με πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου έσπευσε να εγκρίνει νέες κρατικές εγγυήσεις για τις τράπεζες ύψους 15 δις ευρώ (Ν.3845/6 Μαϊου  2010) και στη συνέχεια άλλα 85 δις. ευρώ (10 δις. ευρώ   με το Ν. 3864/21 Ιουλίου 2010, 25 δις. ευρώ με το Ν. 3673/ 3 Σεπτεμβρίου 2010, 30 δις. ευρώ με το Ν. 3965/ 18 Μαϊου 2011 και  30 δις ευρώ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου/14 Σεπτεμβρίου 2011)

Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Παπαδήμου προχώρησε στην έγκριση και νέου πακέτου κρατικών εγγυήσεων για τις τράπεζες ύψους 30 δις ευρώ (Ν. 4031/9 Δεκεμβρίου 2011).

Έτσι, το σύνολο των κρατικών εγγυήσεων που έλαβαν έως τότε οι ελληνικές τράπεζες ανήλθε στα 168 δις ευρώ. Πέρα απ’ αυτό με βάση τη συμφωνία για το PSI η Ελλάδα έχει προγραμματισθεί η παροχή ποσού 50 δις ευρώ από τα 130 δις ευρώ του δεύτερου πακέτου στήριξης για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Έτσι, το σύνολο εγγυήσεων και δανείων που θα χορηγήσει το κράτος στις τράπεζες ανέρχεται στα 218 δις ευρώ! Και, φυσικά, συνεχίσθηκε και μετά το 2015

Σημειώνεται ότι, όπως επισημαίνει η Τράπεζα της Ελλάδος στην Έκθεσή της με τίτλο «Ανακεφαλαιοποίηση και Αναδιάταξη του Ελληνικού Τραπεζικού Τομέα», η οποία κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2012, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα επηρεάσθηκε τα τελευταία χρόνια  από τη συνδυαστική επίδραση τριών παραγόντων:

Πρώτον, από την αδυναμία πρόσβασης στις διεθνείς αγορές και την εκροή καταθέσεων

Δεύτερον, από τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που προκάλεσαν επιδείνωση της ποιότητας των δανειακών χαρτοφυλακίων

Τρίτον, από την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα (PSI).

Πάντως, οι ζημίες των ελληνικών τραπεζών από τη συμμετοχή τους στο PSI εκτιμώνται μόνο σε  28 δις ευρώ! Το υπόλοιπο, τεράστιο ποσό, ενισχύσεων προορίζεται προφανώς για την κάλυψη όλων αυτών των στοιχειωμένων επί  δεκάδες χρόνια  αδυναμιών, στρεβλώσεων και αρνητικών επιδράσεων των παρεμβάσεων του κράτους στη λειτουργία και δραστηριότητά τους, όπως ήδη αναφέραμε.

Το χρονοδιάγραμμα ανακεφαλαιοποίησης

Το γενικό πλαίσιο για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών περιεγράφηκατ΄αρχάς στο Μνημόνιο του Μαρτίου 2012 και επικαιροποιήθηκε στη συνέχεια στην πρώτη αναθεώρηση του Δεκεμβρίου του 2012. Σύμφωνα με την παραπάνω Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, έως το Δεκέμβριο του 2012 είχαν ολοκληρωθεί οι παρακάτω ενέργειες:

• Τον Απρίλιο του 2012 διοχετεύθηκαν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) 25 δις. ευρώ με τη μορφή ομολόγων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
• Το Μάϊο του 2012 , το ΤΧΣ χορήγησε 18 δις. ευρώ στις «συστημικές τράπεζες» ως προκαταβολή έναντι μελλοντικών αυξήσεων κεφαλαίου, αποκαθιστώντας έτσι τους δείκτες φερεγγυότητάς τους, ώστε να πληρούν την υποχρέωση για Δείκτη Κεφαλαιακής επάρκειας 8%%. Σημειώνεται ότι με βάση τη μελέτη στρατηγικής αξιολόγησης του τραπεζικού τομέα, την οποία εκπόνησε η Τράπεζα της Ελλάδος το Μάρτιο του 2012, χρησιμοποιώντας χρηματοοικονομικά και εποπτικά στοιχεία, «συστηματικές τράπεζες» προέκυψαν η Εθνική Τράπεζα, η Eurobank, η AlphaBank και η Τράπεζα Πειραιώς, οι οποίες κρίθηκαν κατάλληλες για δημόσια στήριξη. Οι «μη συστημικές τράπεζες», όπως προβλέπεται στο Μνημόνιο Συνεννόησης του Δεκεμβρίου του 2012 (Μνημόνιο), θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν από τον ιδιωτικό τομέα μέχρι το τέλος Απριλίου του 2013. Σε διαφορετική περίπτωση θα τεθούν σε διαδικασία εξυγίανσης μέχρι το τέλος Ιουνίου του 2013.
• Το Νοέμβριο του 2012 εκδόθηκε η Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 38 για τους όρους και τα εργαλεία της ανακεφαλαιοποίησης από το ΤΧΣ. Τον ίδιο μήνα η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε επίσημα στις τράπεζες τις κεφαλαιακές ανάγκες καθεμιάς και τις κάλεσε να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες για την άντληση κεφαλαίων έως το τέλος Απριλίου του 2013.

Επίσης, σύμφωνα με την ίδια Έκθεση, η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των «συστημικών τραπεζών» περιλαμβάνει τα ακόλουθα τρία βήματα:

• Μεταβατική ανακεφαλαιοποίηση από το ΤΧΣ. Πρόκειται για προκαταβολή έναντι των μελλοντικών αυξήσεων κεφαλαίου που έχουν προγραμματισθεί να υλοποιηθούν μέχρι το τέλος Απριλίου του 2013. Η προκαταβολή ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο του 2012.
• Έκδοση υπό αίρεση μετατρέψιμων χρηματοδοτικών μέσων έως το τέλος Ιανουαρίου του 2013. Τα ποσά θα καθορίζονταν από τις «συστημικές τράπεζες», σύμφωνα με το πλαίσιο ανακεφαλαιοποίησης. Αυτά τα χρηματοδοτικά μέσα θα καλύπτονταν εξολοκλήρου από το ΤΧΣ.
• Ολοκλήρωση των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου έως το τέλος Απριλίου του 2013, στις οποίες το ΤΧΣ θα αναλάβει το ρόλο του εγγυητή κάλυψης.

Με βάση το σχέδιο αυτό και σύμφωνα με την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου 38 της 9ης Νοεμβρίου του 2013, οι ιδιώτες μέτοχοι, όπως επισημαίνει η παραπάνω Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, θα έχουν τον έλεγχο των «συστημικών τραπεζών», εφόσον καταβάλουν ποσό τουλάχιστον ίσο με το 10% της αξίας των νεοεκδοθεισών κοινών μετοχών.

Η Έκθεση της Τράπεζα της Ελλάδος για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών καταλήγει ως εξής:

«Η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, σε συνδυασμό  με την αναδιάταξη του τραπεζικού τομέα, αναμένεται ότι θα αποκαταστήσει σταδιακά την εμπιστοσύνη των αγορών και των καταθετών. Η βελτίωση της κεφαλαιακής θέσηςε και της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν να στηρίζουν την πραγματική οικονομία, συμβάλλοντας έτσι στη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος. Τα στοιχεία αυτά έχουν εξαιρετική σημασία για την αποκατάσταση θετικών και διατηρήσιμων ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης».

Από όλα αυτά προκύπτει ότι το 2008, όπως και το 2012 με την Κύπρο, η κρίση στην Ελλάδα ήταν κυρίως τραπεζική, ήταν χρηματοπιστωτική, και έγινε έντονη από τη δημοσιονομική κρίση, την οποία μάλιστα διαλαλούσε διεθνώς η τότε νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (μετά τον Οκτώβριο του 2009) σα να ήθελε να «πάρει … κουλουράκια» από τους δανειστές μας, τους «διεθνείς κερδοσκόπους», όπως τους αποκάλεσε στη συνέχεια ο τότε πρωθυπουργός

Αλλά, η οικονομική και, κυρίως, δημοσιονομική, καθώς και  χρηματοπιστωτική κρίση ήταν μόνιμη στην Ελλάδα επί πολλές δεκαετίες πριν από το 2008 και το 2009. Απλώς, η δημοσιονομική κρίση καλυπτόταν από ένα έντονα «τραπεζοβίωτο» και σπάταλο Δημόσιο, ενώ η χρηματοπιστωτική κρίση από έναν έντονα «κρατικοδίαιτο» τραπεζικό τομέα!

Επιτρέψτε μου να κάνω μια παρένθεση για να υπενθυμίσω όλα αυτά τα οποία ανέφερα στην αρχή της ανάλυσης αυτής. Ότι δηλαδή, το ελληνικό Δημόσιο ήταν και είναι «τραπεζοβίωτο», δηλαδή απομυζούσε με κάθε τρόπο της εθνική αποταμίευση που συγκεντρωνόταν στις τράπεζες και, κυρίως, με την υποχρεωτική δέσμευση μεγάλου ποσοστού των καταθέσεων στην Τράπεζα της Ελλάδος (ένα μεγάλο  μέρος ήταν … άτοκο!), το οποίο διοχετευόταν στον σπάταλο δημόσιο τομέα, με την επιβολή στις τράπεζες της υποχρέωσης να αγοράζουν έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου και ομόλογα, με την επιβολή εισφοράς για την ενίσχυση διάφορων δραστηριοτήτων (εξαγωγές κλπ). Όλα αυτά προκαλούσαν σοβαρές ζημιές στις τράπεζες, οι οποίες εν μέρει καλύπτονταν από τα «μπόνους», δηλαδή των κάλυψη των ζημιών τους από την Τράπεζα της Ελλάδος!.

Γίνεται ακόμα πιο έντονο το ερώτημα και από την ανάλυση αυτή, η οποία αφορά στις περιπέτειες από την άγρια εκμετάλλευση από το πολιτικό σύστημα και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, πώς η χώρα αυτή έμεινε όρθια επί τόσες δεκαετίες. Επί δεκαετίες, λοιπόν, οι εκάστοτε κυβερνήσεις με θαυμαστή «συνέπεια» χρησιμοποιούσαν το τραπεζικό σύστημα για τη χρηματοδότηση της απίστευτης σπατάλης για διορισμούς και άγραν ψήφων και, στη συνέχεια, παράλληλα με τον χαμηλό εσωτερικό δανεισμό, στράφηκαν στους εξωτερικούς δανειστές. Και έτσι, η χώρα μας οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και τώρα στη δυσβάσταχτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ως εκδίκηση για τα εγκλήματα που διαπράττονταν συνεχώς στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο, όπως επισημαίναμε συνεχώς στον «Οικονομικό ταχυδρόμο», είχε γίνει ένας δεύτερος … κρατικός προϋπολογισμός…

Κι όμως, ο κ. Δραγασάκης ιδρύει μια νέα κρατική τράπεζα!

Κι όμως, ο κ. Δραγασάκης , ύστερα από  τέσσερα χρόνια εξαγγελιών έθεσε ήδη  σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για την ίδρυση της Ελληνικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, η οποία  πλέον δεν θα  παρέχει εγγυήσεις (που συνήθως καταπίπτουν σε αύξηση του χρέους, αλλά δάνεια σε επιχειρήσεις, χωρίς όμως να δέχεται καταθέσεις!

Τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου, η δημόσια διαβούλευση επί του οποίου θα ολοκληρωθεί στις 8 Μαρτίου 2019, είναι τα ακόλουθα:

• Εκτός από την έμμεση παροχή δανείων στους επιπλέον σκοπούς του νέου φορέα προβλέπεται η συνεπένδυση, δανειοδότηση και συμμετοχή σε χρηματοδοτικά και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, σε ασφαλιστικούς και επενδυτικούς οργανισμούς και φορείς, σε ταμεία και κάθε μορφής σχήματα κεφαλαιοδότησης και χρηματοδότησης επιχειρήσεων, εγγυήσεων, επιχειρηματικού κεφαλαίου, αλλά και σε επιχειρήσεις με την τοποθέτηση και παροχή κεφαλαίων της αναπτυξιακής τράπεζας ή κεφάλαια τα οποία διαχειρίζεται η αναπτυξιακή τράπεζα.Ακόμη, προβλέπεται η σύσταση ή και συμμετοχή σε επιχειρήσεις υποστήριξης startups, η έμμεση χρηματοδότηση επιχειρήσεων με εξαγωγικό προσανατολισμό, χρηματοδότηση επιχειρήσεων για τη διενέργεια επιστημονικών μελετών και ερευνών, συμβουλευτική υποστήριξη.

• Το ποσοστό του Ελληνικού Δημοσίου στην αναπτυξιακή τράπεζα δεν επιτρέπεται να κατέλθει του 50% συν μιας μετοχής του συνολικού μετοχικού της κεφαλαίου.

• Η τιμολογιακή πολιτική και οι χρεώσεις της τράπεζας θα είναι σύμφωνες με τους κανόνες της αγοράς.

Τι θυμίζουν όλα αυτά;  Μα οικεία κακά! Θυμίζει τον αλήστου μνήμης Οργανισμό Τουριστικής (τάχα) Ανάπτυξης, που ίδρυσαν κρατιστές το 1946, τον αλήστου μνήμης  Οργανισμό Χρηματοδότησης Οικονομικής (τάχα) Ανάπτυξης, που ίδρυσαν κρατιστές  το 1954, τον αλήστου Μνήμης Οργανισμό Βιομηχανικής (τάχα) Ανάπτυξης, που ίδρυσαν κρατιστές το 1959. Όλοι αυτοί οι «αναπτυξιακοί» οργανισμοί προσφέρθηκαν «πακέτο» σε κρατιστές το 1964, όταν ίδρυσαν την Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής (τάχα) Ανάπτυξης (ΕΤΒΑ), η οποία … εξαφανίσθηκε δι΄ιδιωτικοποίησης, και σε άλλους το  1963, όταν ιδρύθηκε η Εθνική Τράπεζα Επενδύσεων Βιμηχανικής «τάχα) Αναπτύξεως (ΕΤΕΒΑ) από την Εθνική Τράπεζα και άλλα  τερπνά και δυσβάσταχτα.

Έτσι, τον «κενό…  αέρος»  που άφησε η ιδιωτικοποίηση των παραπάνω «αναπτυξιακών» οργανισμών και πιστωτικών ιδρυμάτων, έσπευσε να «καλύψει» ο κ. Δραγασάκης γα το … «καλό μας», βεβαίως, βεβαίως…

Πίνακας: Ο γαλαξίας των τραπεζών που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα από το 1829 έως σήμερα και που εξαγοράσθηκαν, απορροφήθηκαν, εξαφανίσθηκαν και ανακεφαλαιοποιήθηκαν

Πηγή: «Η Δραχμή», των Γ. Αλογοσκούφη και Σ. Λαζαρέτου,  ΙΜΟΠ, Εκδόσεις Αθηναϊκή Οικονομική, Αθήνα 1997 και αρχείο Δημήτρη Στεργίου

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP