ΠΕΡΙ ΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ…

Νομίζαμε ότι τα είχαμε δει όλα σε αυτόν τον τόπο αλλά για άλλη μια φορά το νέο φορολογικό ήρθε να μας αποδείξει περίτρανα ότι γελαστήκαμε. Δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσει κάποιος για το ότι τα οικονομικά επιτελεία μας έχουν ανάγει το θέμα της φορολογίας εδώ και χρόνια σε επίπεδα που ξεπερνάνε κατά πολύ το παράλογο και το γελοίο. Είναι πλέον αυταπόδεικτο.

Δικαιολογημένα πολλοί θα πουν ότι: «οκ ρε μεγάλε το ξέρουμε, αλλά εσύ με τι ιδιότητα μιλάς ακριβώς; Είσαι οικονομολόγος;»

Όχι δεν είμαι οικονομολόγος για να μιλάω σαν «αυθεντία», είμαι όμως μηχανικός και αν ξέρω να κάνω κάτι καλά, αυτό είναι να λύνω προβλήματα. Με τα μάτια μου λοιπόν το φορολογικό δεν είναι τίποτε άλλο παρά άλλο ένα πρόβλημα. Και μάλιστα ένα πολύ απλό πρόβλημα για να μας ταλαιπωρεί τόσο καιρό.

[quote text_size=”small”]

Και για να μην γεμίζουμε σελίδες με ακόμα μια ανούσια κριτική στις κινήσεις της κυβέρνησης ή το τι λέει η λογική και λοιπά λόγια του αέρα για λιγότερους φόρους και μικρότερο κράτος, θα κάνουμε κάτι καλύτερο και πρακτικότερο. Θα φτιάξουμε ένα φορολογικό σύστημα από το μηδέν μέσα σε λίγες σελίδες και στο τέλος θα το μετρήσουμε με βάση τα έσοδα από το υπάρχων και τον κρατικό ισολογισμό του 2012 [1] (αυτόν έχουμε προς το παρών) για να δούμε ποιο είναι καλύτερο. Πάμε;

[/quote]

Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά εν τω ευ το πολλώ

Μια από τις βασικές αρχές στην Μηχανική αλλά και στις επιστήμες είναι το λεγόμενο «Ξυράφι του Όκαμ». Η αρχή αυτή μας λέει ότι ανάμεσα σε δύο πιθανές λύσεις ενός προβλήματος, πρέπει να επιλέγουμε την απλούστερη γιατί αυτή είναι συνήθως και η καλύτερη.

Αυτό θα κάνουμε και με τον φορολογικό μας σχεδιασμό και μάλιστα μέσα στην απλότητα που θα επιδιώξουμε, θα δούμε πως μπορούμε να στριμώξουμε σε αυτόν και πολλά άλλα πραγματάκια όπως τα παρακάτω:

• Απλοποίηση κανόνων και διαδικασιών
• Φορολογική Δικαιοσύνη
• Ισότητα
• Αύξηση των εσόδων του κράτους
• Μείωση των τιμών και των φόρων για τους πολίτες
• Κίνητρα για την επιχειρηματικότητα και την μείωση της ανεργίας
• Κίνητρα για την κατανάλωση και τις κατασκευές
• Κίνητρα για εισροή κεφαλαίων
• Απόλυτη πάταξη της φοροδιαφυγής
• Διεύρυνση της φορολογικής βάσης στο μέγιστο
• Αμεσότητα στις εισπράξεις για ρευστότητα
• Πάταξη του εγκλήματος και της διαφθοράς

Ακούγονται πολλά και πιθανώς κάποια να φαίνονται και άσχετα με το θέμα του φορολογικού. Όπως θα δούμε όμως, όχι μόνο δεν είναι αλλά μια σωστή λύση σε ένα πρόβλημα μπορεί να επηρεάσει θετικά και πολλά άλλα θέματα.

Έσοδα – Έξοδα για όλους

Αρχίζουμε λοιπόν τον σχεδιασμό του νέου φορολογικού μας συστήματος βασιζόμενοι πάνω στις παρακάτω πολύ απλές αρχές.

• Έσοδα –Έξοδα για φυσικά και νομικά πρόσωπα
• Τα έξοδα εκπίπτουν συνολικά από το φορολογητέο εισόδημα
• Αντικατάσταση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) με έναν νέο Φόρο Συναλλαγών (ΦΣ) ύψους 20%
• Ενιαίος φορολογικός συντελεστής 25% για το φορολογητέο εισόδημα (μετά την αφαίρεση των εξόδων) στα φυσικά πρόσωπα
• Ενιαίος φορολογικός συντελεστής 15% για το φορολογητέο εισόδημα (μετά την αφαίρεση των εξόδων) στα νομικά πρόσωπα
• Συναλλαγές ανάμεσα σε νομικά πρόσωπα δεν έχουν Φόρο Συναλλαγών (ΦΣ).

[quote text_size=”small”]

Έχουμε λοιπόν μέχρι στιγμής ένα φορολογικό σύστημα 6 σημείων μίας γραμμής το καθένα. Ποιο απλό δεν γίνεται άρα το πετύχαμε αυτό. Είναι δίκαιο; Ποιο δίκαιο πάλι δεν γίνεται γιατί με αυτόν τον τρόπο ο κάθε πολίτης φορολογείτε μία φόρα είτε στα έξοδα με τον ΦΣ είτε στο πλεονάζων ποσό των «κερδών» του με τον φορολογικό συντελεστή, αντιθέτως με το σημερινό που και πληρώνεις φόρο για ένα ποσό και μετά ΦΠΑ όταν το χρησιμοποιείς.

[/quote]

Τι άλλα θετικά χαρακτηριστικά έχει όμως το παραπάνω σύστημα; Το βασικότερο χαρακτηριστικό του είναι ότι κάνει την φοροδιαφυγή ασύμφορη γιατί από την στιγμή που το ποσό μιας συναλλαγής εκπίπτει από τον φόρο συνολικά και ο φόρος συναλλαγής είναι μικρότερος του φορολογικού συντελεστή, συμφέρει να πάρεις απόδειξη. Απαιτείς να πάρεις απόδειξη.

Επιπροσθέτως, μιας και το σύστημα δεν έχει μόνο «έξοδα» αλλά έχει και «έσοδα», καθένας, είτε είναι νομικό είτε φυσικό πρόσωπο, οφείλει με κάποιον τρόπο να δικαιολογεί τα έσοδα του. Αν δεν το κάνει τότε πως ξοδεύει χωρίς να έχει εισόδημα;

Συνεπώς δεν θέλει απόδειξη μόνο αυτός που αγοράζει, θέλει και αυτός που πουλάει για να δικαιολογήσει τα έσοδα του. Εμπεριέχει λοιπόν και το «πόθεν έσχες» για όλους.

Επιχειρήσεις

Δεν αλλάζουν και πολλά με το σύστημα μας για τις επιχειρήσεις μιας και αυτές πάντα λειτουργούσαν με έσοδα-έξοδα. Οι κύριες και σημαντικότατες αλλαγές είναι μόνο δύο.

Θα παρατηρήσατε ότι τα νομικά πρόσωπα δεν έχουν πια φόρο στις μεταξύ τους συναλλαγές. Ούτε τώρα έχουν αφού επιμερίζουν το ΦΠΑ απλά με την κατάργηση απλοποιούμε ακόμα περισσότερο τις διαδικασίες και όπως θα δούμε στην συνέχεια τα απαλλάσσουμε και από την άχαρη δουλειά του εισπράκτορα των φόρων του κράτους.

[quote text_size=”small”]

Τα έξοδα βέβαια που μπορούν να δικαιολογήσουν οι επιχειρήσεις και δεν θα έχουν ΦΣ πρέπει να είναι συγκεκριμένα και πολύ σαφή. Για τα υπόλοιπα έξοδα θα πληρώνουν και αυτές ΦΣ όπως και τα φυσικά πρόσωπα. Φυσικά και αυτά τα έξοδα για τα οποία η επιχείρηση πληρώνει ΦΣ εκπίπτουν από το φορολογητέο κέρδος της. Απλοποίηση λοιπόν και εδώ. Επίσης μειώνουμε τον συντελεστή στο 15% με στόχο τα μεγαλύτερα κίνητρα για την επιχειρηματικότητα. Όταν φτάσουμε στα νούμερα θα δούμε γιατί αυτό δεν είναι κακό όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δύο πραγματάκια από τώρα.

[/quote]

α) Η ανταμοιβή του ρίσκου είναι το κέρδος και η επιχειρηματικότητα ενέχει ρίσκο. Όσο μεγαλύτερο είναι το ρίσκο τόσο μεγαλύτερο πρέπει να είναι και το κέρδος και για αυτό τον λόγο ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων πρέπει να είναι μικρότερος αυτού των φυσικών προσώπων. Αυτό είναι το σωστό και δίκαιο, όχι κάποια συνομωσία του παγκόσμιου κεφαλαίου κατά του προλεταριάτου.

β) Η αύξηση της επιχειρηματικότητας είναι απαραίτητη γιατί αυτή είναι που καταπολεμά την ανεργία. Δεν θα μας σώσουν οι 5-10 μεγάλες επενδύσεις που θα απασχολήσουν μερικές χιλιάδες ανθρώπους η κάθε μία. Θα μας σώσουν οι 100.000-200.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που θα απασχολήσουν από 2,3,5,10,20 ανθρώπους η κάθε μία με αποτέλεσμα να απορροφήσουν το 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Αυτό θα οδηγήσει και σε αύξηση των μισθών και της κατανάλωσης.

Τέλος, βάζουμε και ένα φόρο 5% στα μερίσματα έτσι ώστε κάποιος που λαμβάνει μέρισμα να έχει ουσιαστικά συνολικό φόρο 20% (15% από την φορολογία της εταιρείας και 5% από το μέρισμα) έναντι του 25% των φυσικών προσώπων. Άλλο ένα κίνητρο για κάποιον να επιχειρεί και να μην προσπαθεί να κρύψει χρήματα μέσω της εταιρείας του.

Το μαύρο χρήμα και οι συναλλαγές δεύτερο χέρι

Το πρώτο πρόβλημα που μου ήρθε στο μυαλό (και πιθανότατα και σε όλους) αμέσως μετά τα πρώτα 6 στοιχεία του φορολογικού μας είναι το προφανές. ΟΚ, καλό το σύστημα αλλά τι γίνεται με τόσο μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί, τόσες συναλλαγές που γίνονται ανάμεσα σε ιδιώτες για υπηρεσίες και προϊόντα, και τόσους ανθρώπους που στις μέρες μας δεν έχουν μια σταθερή εργασία και τα φέρνουν βόλτα με «μαύρα». Τους το απαγορεύουμε και τους πάμε όλους μέσα για φοροδιαφυγή; Τους αναγκάζουμε να ανοίξουν εταιρεία;

Να το πάω και λίγο παραπέρα για τους πιο «πονηρούς» αναγνώστες και αναγνώστριες; Με κάποιες όχι τόσο νόμιμες και κάπως πιο «εχέμυθες» συναλλαγές τι κάνουμε;

Εύλογες και λογικότατες απορίες αλλά όπως πάντα ο κύριος Όκαμ και το ξυράφι του έχουν την απλή και σωστή λύση. Στοιχείο 7 λοιπόν στο σχεδιασμό μας:

• Ελεύθερες συναλλαγές και ανάμεσα σε φυσικά πρόσωπα.

Δεν χρειάζεσαι ούτε να απαγορεύσεις κάτι ούτε να υποχρεώσεις κανένα να ανοίξει βιβλία. Χρειάζεσαι απλά να επιτρέψεις σε όλους να δέχονται και έσοδα από άλλους για παροχή υπηρεσιών ή αγαθών.

Φυσικά αυτός που αγοράζει την υπηρεσία ή το αγαθό πληρώνει το 20% ΦΣ επιπλέον αλλά αν έκρυβε το έξοδο θα πλήρωνε 25% οπότε πάλι τον συμφέρει. Αυτός που παρέχει την υπηρεσία από την άλλη έχει απόδειξη εσόδων και όλα μέλι γάλα.

Εκτός αυτού βέβαια οι απλές λύσεις έχουν και άλλες θετικές παρενέργειες όπως τις παρακάτω:

1. Αυξάνεις την όλη σου φορολογητέα βάση συναλλαγών σε μια τεράστια αγορά μαύρου χρήματος (ιδιαίτερα μαθήματα, μικροεπισκευές, μικρό-υπηρεσίες εξυπηρέτησης, αγοραπωλησίες μεταχειρισμένων αγαθών, κλπ)
2. Επιτρέπεις σε όλους ουσιαστικά να επιχειρούν ατομικά χωρίς την όλη γραφειοκρατία μιας ατομικής εταιρείας. Μερικοί μπορεί να επιλέξουν και αυτόν τον δρόμο εργασίας αποκλειστικά αν τους συμφέρει ή δεν έχουν ανάγκες που θα επιβάλουν μια νομική μορφή.
3. Επιτρέπεις σε επιχειρήσεις να μισθώνουν υπηρεσίες από φυσικά πρόσωπα για μικρό χρονικό διάστημα χωρίς γραφειοκρατία και εισφορές (μιλάμε φυσικά για λίγες μέρες σποραδικά πράγμα που μπορεί να ελεγχθεί εύκολα).
4. Ελέγχεις το έγκλημα γιατί καθένας θα είναι υποχρεωμένος με κάποιο τρόπο να δηλώνει έσοδα-έξοδα αν θέλει να μένει και να ξοδεύει στην Ελλάδα. Ακόμα και αν κάποιος εκτελεί μια παράνομη δραστηριότητα θα είναι αναγκασμένος για να την συνεχίσει στην Ελλάδα να την νομιμοποιήσει με κάποιο τρόπο. Αν η δραστηριότητα είναι μικρή ίσως ξεφεύγει αλλά πάντα πληρώνοντας φόρο. Αν τώρα είναι μεγάλη δεν θα είναι εύκολο να κρυφτεί.

[quote text_size=”small”]

Θα σταθώ λίγο στο σημείο 2 από τα παραπάνω. Η ευκολία του να μπορεί ο καθένας να επιχειρεί ατομικά χωρίς γραφειοκρατία εκτός από την τόνωση στους ελεύθερους επαγγελματίες έχει και ένα ακόμα μεγάλο πλεονέκτημα για τους νέους στην αγορά εργασίας. Μπορεί ο καθένας να δοκιμάσει τις δυνατότητες του σε μια αγορά με αυτόν τον τρόπο χωρίς ρίσκο, έξοδα και γραφειοκρατία. Αν δει ότι πάει καλά τότε αναγκαστικά θα δημιουργήσει κάποια νομική μορφή γιατί θα τον συμφέρει.

[/quote]

Δίνει φυσικά και την δυνατότητα στον καθένα να είναι και μισθωτός και ελεύθερος επαγγελματίας ταυτόχρονα. Και για πολλά επαγγέλματα αυτό είναι ο κανόνας.

Ωραία λοιπόν το λύσαμε αυτό αλλά υπάρχει και άλλο πρόβλημα. Για να έχεις σωστά έσοδα-έξοδα και να επιτρέπεις και συναλλαγές ανάμεσα στον κόσμο θα πρέπει να έχεις και ένα αρχικό σημείο. Ένα «κεφάλαιο» για να το πούμε χονδρικά που να δικαιολογεί ότι ξόδεψες χρηματικά ποσά ή αγαθά που ήδη είχες στην κατοχή σου.

Σωστό και απαραίτητο. Και η λύση είναι το κάτωθι.

Περιουσιολόγιο

Για να έχεις ένα σωστό και δίκαιο σύστημα «εσόδων-εξόδων» πρέπει να ξεκινήσεις και από κάπου. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια αρχική περιουσιακή κατάσταση για τον καθένα. Ένα περιουσιολόγιο που θα καταγράψει κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο το τι έχει στην περιουσία του.

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν μπορεί και δεν είναι απαραίτητο να περιέχει το βιός του καθενός μέχρι επίπεδο κατσαρόλας. Μας αρκούν τα παρακάτω:

• Τραπεζικές καταθέσεις εσωτερικού-εξωτερικού
• Τραπεζικός δανεισμός (για να εξαιρείται του ΦΣ στις αποπληρωμές)
• Ακίνητα
• Αυτοκίνητα-μηχανές-σκάφη-αεροσκάφη
• Μετοχές-Ομόλογα
• Περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας (έργα τέχνης-κοσμήματα-συλλογές)

Το πονηρό μυαλό θα πει ότι έτσι φακελώνουμε τον κόσμο. Αληθές αλλά αν έχεις ότι έχεις νόμιμα τι έχεις να φοβηθείς; Ακόμα και αν είσαι 75% καλυμμένος για ότι δηλώνεις πάλι είσαι καλά. Και το 80% των πολιτών αυτής της χώρας είναι. Ίσως και περισσότεροι.

Αν δεν τα έχεις νόμιμα από την άλλη και μιλάμε για μεγάλα ποσά, τότε λυπάμαι γιατί ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα απαιτεί να είσαι και εσύ δίκαιος απέναντι του. Οφείλεις λοιπόν να τα νομιμοποιήσεις αν θες να συνεχίσεις να ζεις σε αυτή τη χώρα και να μην δεις την περιουσία σου να πηγαίνει υπέρ του Δημοσίου. Απλά πράγματα, κεφάλια δεν παίρνουμε αλλά αν έκλεψες θα πληρώσεις το τίμημα για να κάνεις μια νέα αρχή.

Ποιο μπορεί να είναι αυτό το τίμημα; Επειδή το μέχρι τώρα φορολογικό σύστημα δεν ήταν δίκαιο και είναι γεγονός ότι πολύς κόσμος φοροδιέφευγε ακόμα και από άμυνα προς το σύστημα, το τίμημα της νομιμοποίησης του αρχικού «κεφαλαίου» θα πρέπει να είναι υποφερτό. Ένα 15-20% των μη δικαιολογημένων κεφαλαίων και το ξεχνάμε.

Εννοείτε ότι οι περιπτώσεις κραυγαλέας διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας και δημόσιου χρήματος δεν ξεχνιούνται έτσι εύκολα. Είπαμε καλοί και δίκαιοι αλλά μην τα ισοπεδώνουμε και όλα.

Τέλος, μια ακόμα θετική παρενέργεια είναι ότι αν έχουμε το περιουσιολόγιο τότε αυτόματα έχουμε και το πολύπαθο κτηματολόγιο. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια λοιπόν.

Υλοποίηση

Οκ κουτσά στραβά τα βρήκαμε τα βασικά για το νέο φορολογικό μας, πως το υλοποιούμε τώρα; Θα μαζεύουμε αποδείξεις πάλι;

Όχι βέβαια. Αν περιμένουμε εν έτη 2014 να μαζεύουμε χαρτάκια και να περνάμε ώρες στο να τα ταξινομούμε για να πετάμε μετά από 10 χρόνια τότε δεν χρειάζεται να αλλάξουμε και φορολογικό. Ούτε καν πολιτικούς, μιας και είναι αυθεντίες σε τέτοιες πατέντες με «έξυπνες αποδείξεις» και δώρο ένα χαράτσι.

[quote text_size=”small”]

Η λύση στις μέρες μας είναι πάλι απλή, φθηνή και γρήγορα υλοποιήσιμη. Κάθε φυσικό και νομικό πρόσωπο θα πάρει μια καρτούλα και ένα μικρό μηχανηματάκι για τα έξοδα και τα έσοδα του αντίστοιχα. Θα πάρει φυσικά και έναν κωδικό ασφαλείας για καθένα από αυτά. Κάθε συναλλαγή λοιπόν θα γίνεται με αυτά και θα καταγράφονται τα δύο ΑΦΜ, το ποσό και η ημερομηνία. Τίποτε άλλο γιατί δεν χρειάζεται το κράτος και κάτι άλλο.

[/quote]

Το σύστημα λοιπόν θα καταγράφει όλα τα έσοδα και τα έξοδα κάθε φορολογουμένου, και θα παρέχει και όλη την πληροφορία στον φορολογούμενο που θα είναι υποχρεωμένος μόνο να εισάγει ότι έσοδα έχει εκτός από αυτά που καταγράφει αυτόματα το μηχάνημα έτσι ώστε να υπάρχουν στο σύστημα. Αν κάποιος είναι μισθωτός ή συνταξιούχος και δεν έχει άλλα έσοδα τότε αυτά θα μπαίνουν αυτόματα.

Αν εισπράττει από ενοίκια, υπηρεσίες, πωλήσεις τότε έχει το μηχανηματάκι του (ναι και τα ενοίκια θα έχουν 20% ΦΣ, και θα εκπίπτουν στο σύνολο φυσικά όπως τα πάντα).

Επιπροσθέτως κάθε φορολογούμενος οφείλει να δηλώσει και τα δάνεια που λαμβάνει έτσι ώστε τα ποσά αυτά να υπολογισθούν σαν «έσοδα» και να μην φορολογούνται ούτε σαν πλεονάζον κεφάλαιο αλλά ούτε και σαν δόσεις αποπληρωμής. Προφανώς κάποιος που λαμβάνει ένα δάνειο ξοδεύει αυτά τα χρήματα σε κάποια επένδυση/αγορά/συναλλαγή οπότε φορολογείται σε αυτήν με τον ΦΣ μια και μόνο φορά. Το ίδιο θα ισχύει και για δανεισμό ανάμεσα σε φυσικά πρόσωπα και θα πρέπει να καταγράφεται και η επιστροφή. Το ίδιο και για τις δωρεές χωρίς την επιστροφή φυσικά.

Στο τέλος του έτους το σύστημα αυτόματα θα υπολογίζει τα πάντα. Ούτε λογιστές, ούτε φοροτεχνικοί ούτε φορολογικές δηλώσεις ούτε τίποτα. Και να μην γκρινιάζουν οι λογιστές γιατί οι επιχειρήσεις θα τους χρειάζονται έτσι και αλλιώς.

Για τις συναλλαγές τώρα, ο φόρος συναλλαγών δεν θα δίνεται στην συναλλαγή αλλά θα συγκεντρώνεται και θα αποστέλλεται σε αυτόν που οφείλει να τον πληρώσει (τον αγοραστή εν προκειμένω) κάθε δίμηνο ή ακόμα και μηνιαία. Αυτό θα ισχύει και για αγορές ανάμεσα σε φυσικά πρόσωπα αλλά και για αγορές φυσικών προσώπων από νομικά πρόσωπα ή νομικών προσώπων που δεν εκπίπτουν. Θα ισχύει επίσης και για τις περιπτώσεις που ένα νομικό πρόσωπο αγοράζει τις υπηρεσίες ενός φυσικού προσώπου που δεν είναι στο μισθολόγιο του. Έτσι περιορίζονται και οι περιπτώσεις εργασιακής εκμετάλλευσης.

Ναι ακούσατε καλά. Οι εταιρείες δεν θα εισπράττουν πια ΦΠΑ για να το αποδίδουν. Το ΦΠΑ (τον νέο ΦΣ δηλαδή) θα πρέπει να τον πληρώσει αυτός που κάνει την αγορά (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) κατευθείαν στο κράτος υπό μορφή λογαριασμού. Αν δεν το κάνει τότε το ποσό θα τοκίζεται. Αν αργήσει πολύ δεν θα μπορεί να κάνει πλέον συναλλαγές αν δεν συνεννοηθεί με κάποιο τρόπο με το κράτος.

Αν επίσης ακυρωθεί μια συναλλαγή για οποιοδήποτε λόγο εντός 10 ημερών, ο ΦΣ επιστρέφεται αυτόματα.

Με αυτόν τον τρόπο έχουμε τα παρακάτω οφέλη:

• Οι επιχειρήσεις αποφεύγουν την γραφειοκρατία της είσπραξης εκ μέρους του κράτους
• Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να καθυστερούν ότι έχουν εισπράξει για δική τους ρευστότητα ούτε και χρειάζεται να περιμένουν επιστροφές
• Το κράτος μπορεί να εισπράττει τον ΦΣ μηνιαία και να έχει μεγαλύτερη ρευστότητα
• Η διαδικασία της είσπραξης θα μπορούσε να είναι και αυτόματη μέσω τραπεζικού λογαριασμού μετά την συναλλαγή αν το επιθυμεί ο φορολογούμενος για λόγους δικής του διευκόλυνσης και έλεγχου cashflow. Σε αυτή την περίπτωση η ρευστότητα του κράτους είναι ακόμα μεγαλύτερη και για μια τέτοια επιλογή το κράτος θα μπορούσε να δίνει και κίνητρα.

Για να μην μακρηγορούμε και να μπούμε και στα της ταμπακιέρας, ο χρόνος υλοποίησης ενός τέτοιου συστήματος δεν είναι μεγαλύτερος του έτους και το κόστος μαζί με τον απαραίτητο εξοπλισμό δεν ξεπερνάει τα 10 ευρώ ανά φορολογούμενο. Τα οφέλη σε χρόνους, προσωπικό, λειτουργικά κόστη και πάταξη γραφειοκρατίας δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε.

Ωραία όλα αυτά λοιπόν αλλά πάλι έχουμε ένα πρόβλημα θα μου πείτε. Το πρόβλημα «Τουρίστας».

Σωστό αλλά μην λέμε τα ίδια και τα ίδια για τον Όκαμ. Πάντα υπάρχει απλή λύση και στο συγκεκριμένο είναι η ακόλουθη. Κάθε τουρίστας με το που μπαίνει στην χώρα παίρνει την καρτούλα εξόδων του. Με αυτή θα καταγράφει τα έξοδα του και το καλό Ελληνικό κράτος που αγαπάει τους τουρίστες θα τον ανταμείβει με την έξοδο του ανάλογα με το ποσό που έχει καταγράψει στην κάρτα του.

Πως θα τον ανταμείβει; Μα με το εθνικό μας προϊόν τον τουρισμό. Ανάλογα με το μέγεθος του ποσού ΦΣ που έχει συγκεντρώσει θα παίρνει ένα εισιτήριο ή κάποιο πακέτο διακοπών για να μας ξανάρθει αυτός ή όποιος άλλος γνωστός του θέλει. Και «αναγκάζεις» τον τουρίστα να παίρνει απόδειξη και τονώνεις και τον τουρισμό σου περαιτέρω. Απλά πράγματα.

Ακίνητα, τεκμήρια και λοιποί φόροι

Το μεγάλο πρόβλημα των τελευταίων ετών και δικαιολογημένα η μεγαλύτερη ανησυχία όλων. Ε σας λέω προκαταβολικά ότι όλοι οι άλλοι φόροι πιθανότατα δεν θα μας χρειαστούν καθόλου ή αν χρειαστούν θα είναι σε τραγικά μικρότερο ποσοστό από τα χαράτσια και τους ειδικούς ή έκτακτους φόρους που πληρώνουμε σήμερα.

Ανάλογα δεν θα χρειαζόμαστε και το τέρας των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα αφού για αυτά θα υπάρχει ένας φόρος με την αγορά (ο ΦΣ) ο οποίος μάλιστα θα μπορούσε να είναι και μικρότερος του 20% για την πρώτη κατοικία ή και γενικότερα αν θέλαμε να τονώσουμε για διαστήματα την αγορά ακινήτων. Όπως και να έχει όμως η πραγματική αξία θα ορίζει και τον φόρο.

Με την παγκόσμια πατέντα των τεκμηρίων απαξιώ να ασχοληθώ. Καταργούνται. Δεν λέω περισσότερα γιατί είμαι και σε ηλικία που ανεβάζει πίεση.

Ας μην προτρέχουμε όμως με τα παρελκόμενα πριν μετρήσουμε τον κορμό μας που είναι τα παραπάνω 7 άρθρα του φορολογικού μας σχεδίου.

Πάμε λοιπόν να μετρηθούμε με το πολυσέλιδο κτήνος τους φορολογικού επιτελείου που κατασκεύασαν 45 ειδικοί και 60 καθηγητάδες με εντολή πρωθυπουργού και τρόικας.
Ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι αριθμοί

Πάμε λοιπόν στα νούμερα που λένε πάντα την αλήθεια. Από τον Ισολογισμό του 2012 [1] στις σελίδες 15 & 16 βλέπουμε ότι τα έσοδα από φορολογία για το Ελληνικό κράτος χωρίζονται στις παρακάτω κατηγορίες (χονδρικά) με τα ανάλογα ποσά.

Πολύ ωραία λοιπόν για να δούμε μπορεί το υπό σχεδίαση σύστημα να βγάλει αυτά τα νούμερα;

Από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. βλέπουμε ότι η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών και των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων που εξυπηρετούν νοικοκυριά για το τελευταίο τρίμηνο του 2013 (όσο πιο πρόσφατα μπορούμε) ήταν γύρω στα 30 δις. Πιο πριν, ακόμα και μέσα στο 2013, ήταν μεγαλύτερη αλλά τα τελευταία χρόνια γενικά όλο και μειώνετε.

Εμείς θα πάρουμε τα 30 δις ανά τρίμηνο, πράγμα που μας δίνει 120 δις σε ετήσια βάση με τα χάλια που είμαστε αυτή την στιγμή.

Ο Φόρος Συναλλαγών του 20% πάνω σε αυτό το ποσό μας δίνει 24 δις σε αντίθεση με τα 12,45 του υπάρχοντος ΦΠΑ του 23% (εκτός αν πάρεις το σάντουιτς κρύο και χωρίς χαρτοπετσέτα). Και μιλάμε για τα επίσημα στοιχεία συναλλαγών όπως τα καταγράφει η ΕΛ.ΣΤΑΤ. όχι τα «μαύρα» που στις μέρες μας είναι πολλά. Ίσως πάρα πολλά.

Για να είμαστε ταπεινοί και απαισιόδοξοι λοιπόν θα υπολογίσουμε ότι από τα πολλά «μαύρα» με το νέο σύστημα θα έχουμε ένα 30% επιπλέον στην καταγεγραμμένη καταναλωτική δαπάνη. Το πιο πιθανό είναι ότι αυτή η αύξηση θα είναι πάνω από 50% αλλά όπως είπαμε πάμε απαισιόδοξα οπότε 30% που αντιστοιχεί σε επιπλέον 7,2 δις και συνολικά 24 + 7,2 = 31,2 δις από ΦΣ.

Ωπ, δεν τελειώσαμε. Έχουμε και τον Τουρισμό που κινείται στις μέρες μας κυρίως «μαύρα». Αν υπολογίσουμε 17 εκατομμύρια τουρίστες με ένα μετριότατο ΦΣ των 200-250 ευρώ στον καθένα έχουμε περίπου 3,8 δις επιπλέον άρα συνολικά και χονδρικά πες 35 δις για τον ΦΣ.

Ο φόρος εισοδήματος τώρα λογικά με το νέο σύστημα θα μειωθεί κατά πολύ αλλά, για μισό λεπτό. Δεν βγαίνουν τα νούμερα καλά στο παλιό σύστημα. Δεν γίνεται να έχεις επίσημη κατανάλωση 120 δις και έσοδα από φορολογία πάνω σε αυτά μόνο 10 δις. Κάπου κάτι λείπει. Κάπου κρύβεται χρήμα με το υπάρχον σύστημα. Πολύ χρήμα.

Κάποια φυσικά είναι από τα έτοιμα, άλλα από δανεισμό, ένα μεγάλο ποσό από το αφορολόγητο του 2012 που εξετάζουμε, αλλά και πάλι η διαφορά είναι τεράστια. Κανονικά το κράτος θα έπρεπε να λαμβάνει τουλάχιστον τα διπλάσια.

Όπως και να έχει εμείς κρατάμε ότι βλέπουμε και το μειώνουμε στο μισό. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι το ποσό όχι μόνο δεν θα αλλάξει τόσο πολύ αλλά ίσως αυξηθεί κιόλας αλλά εμείς είπαμε, είμαστε απαισιόδοξοι. Φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων μόνο 5 δις λοιπόν.

Στις επιχειρήσεις τώρα βλέπουμε ότι ανάμεσα στο 2011 και το 2012 πέσαμε από τα 2,53 στα 1,41 δις. Αυτό συμβαίνει όταν υπερφορολογείς τις επιχειρήσεις και παράλληλα τους κάνεις και την ζωή τους κόλαση σαν κράτος με όποιο τρόπο μπορείς.

Αν υποθέσουμε ότι με τα νέα δεδομένα στην φορολογία η επιχειρηματικότητα θα πάρει τα πάνω της (και όχι μόνο στην φορολογία αλλά και στις διαδικασίες και σε άλλα κόστη όπως θα δούμε πιο κάτω) και ότι εκτός των νέων Ελληνικών, πολλές επιχειρήσεις θα επιστρέψουν ή ακόμα και ξένες να έρθουν προς τα εδώ, τότε τα ποσά που εισπράττουμε δεν θα αλλάξουν αρχικά και μέσα σε 2 χρόνια θα πρέπει να αρχίσουν να δείχνουν σημαντική αύξηση.

Εμείς σαν απαισιόδοξοι θα κρατήσουμε το ποσό στο 1,5 δις που είναι και τώρα πάνω κάτω.

Για να δούμε λοιπόν που φτάσαμε μέχρι τώρα με το απαισιόδοξο σενάριο της ακριβώς επόμενης μέρας σε σχέση με το υπάρχων σύστημα.

Έχουμε λοιπόν με το πολύ απαισιόδοξο σενάριο ένα υπόλοιπα 45,07 – 41,5 = 3,57 δις χωρίς να έχουμε όμως υπολογίσει κανένα άλλο από τους αξίας 16,5 δις λοιπούς φόρους και τέλη και χωρίς να υπολογίζουμε τα 2,83 δις του φόρου ακινήτων (του 2012 γιατί για το 2013 θα είναι τρις χειρότερος)

Δεν έχουμε υπολογίσει επίσης και το όποιο (μεγάλο πιθανότατα) αποθεματικό μας προκύψει από το περιουσιολόγιο και την νομιμοποίηση προηγούμενων εσόδων. Ούτε και τα πρόστιμα από τις κραυγαλέες περιπτώσεις διαφθοράς που θα βγουν στην επιφάνεια.

Αν λοιπόν το σενάριο μας πάει τόσο στραβά και μείνουμε στα παραπάνω 41,5 δις, έχουμε ακόμα φόρους 19,33 δις και κάποιο σημαντικό αποθεματικό από τα οποία μπορούμε να καλύψουμε την διαφορά των 3,57 δις που μας μένει μέχρι το σύστημα να σταθεροποιηθεί.

Ακόμα και να είμαστε 10 δις λάθος στους υπολογισμούς μας, πάλι έχουμε θετική διαφορά σχεδόν 6 δις σε σχέση με το υπάρχων σύστημα.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και με το απαισιόδοξο σενάριο όχι μόνο δεν χρειαζόμαστε τον φόρο ακινήτων αλλά μπορούμε να καταργήσουμε και άλλους ή να τους μειώσουμε δραστικά.

Σημαίνει επίσης ότι αν μειωθούν κάποια τέλη και ειδικοί φόροι (όπως π.χ. στα καύσιμα) γιατί δεν χρειάζονται στον βαθμό που είναι, τότε μειώνουμε το κόστος της ενέργειας, μειώνουμε τις τιμές των προϊόντων στην παραγωγή και την μεταφορά, αυξάνουμε την κατανάλωση περαιτέρω και βοηθάμε επιπλέον την παραγωγικότητα και την επιχειρηματικότητα. Χτυπάμε και το λαθρεμπόριο στο κεφάλι.

[quote text_size=”small”]

Αύξηση επιχειρηματικότητας σημαίνει αυτόματα μείωση ανεργίας και σιγά σιγά και αύξηση μισθών. Και αυτά με την σειρά τους σημαίνουν μείωση δαπανών για το κράτος (δεν έχεις επιδόματα ανεργίας) και αύξηση εσόδων από ΦΣ και φόρο εισοδημάτων. Αύξηση εσόδων σημαίνει αύξηση επενδύσεων και μείωση φόρων γιατί δεν υπάρχει ανάγκη για τόσους φόρους και θα υπάρχουν πλεονάσματα οπότε σε ένα διάστημα 2-3 ετών μπορούμε να μιλάμε και για ΦΣ 18% ή για άλλες καταργήσεις ή μειώσεις έμμεσων φόρων.

[/quote]

Τέλος, σημαίνει ότι αν θέλουμε να κρατήσουμε κάποιους άλλους φόρους, σε μικρότερο φυσικά ποσοστό, αυτοί θα μπορούν να είναι 100% ανταποδοτικοί και να πηγαίνουν κατευθείαν στην τοπική αυτοδιοίκηση ή συγκεκριμένους τομείς του κράτους ή να καλύψουν κενά σε άλλα μεγάλα θέματα όπως το ασφαλιστικό ή κάποιες αδικίες που προέκυψαν από το PSI.

Να σας πω τώρα και το κερασάκι στην τούρτα που μου ήρθε αυτή τη στιγμή; Αν είσαι παράνομος μετανάστης πως ακριβώς θα κάνεις συναλλαγές στην Ελλάδα και με ποιους; Ποιος θα σου δίνει λεφτά και ποιος θα παίρνει τα λεφτά σου χωρίς καρτούλα;

Να λοιπόν άλλη μια θετική παρενέργεια ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος όπως τα έσοδα-έξοδα.

Έλεγχοι και Λογιστές – Φοροτεχνικοί

Όλα καλά και όλα ωραία λοιπόν και με τα νούμερα αλλά πάλι το σύστημα μας έχει δύο μικρά προβληματάκια.

Α) Οι εταιρείες μπορούν να αποφεύγουν να καταβάλουν ΦΣ για πολλές συναλλαγές τους με άλλες εταιρείες που δεν εκπίπτουν κανονικά. Μπορούν να κάνουν και άλλα κολπάκια μικρότερης εμβέλειας με συναλλαγές που εκπίπτουν. Άρα πρέπει να ελέγχονται.

Β) Ένα τέτοιο αυτοματοποιημένο σύστημα ουσιαστικά αφήνει τους Λογιστές και τους Φοροτεχνικούς χωρίς αντικείμενο. Κάτι τέτοιο δεν είναι σωστό για μια αρκετά μεγάλη κοινωνική ομάδα.

Κατά μια διαβολική σύμπτωση όμως, αυτά τα δύο προβλήματα μπορούν να λύσουν το ένα το άλλο με τον εξής τρόπο.

[quote text_size=”small”]

Οι λογιστές θα πιστοποιηθούν από το κράτος σαν ελεγκτές και κάθε εταιρεία (που πλέον δεν έχει ανάγκη με το σύστημα να διατηρεί μεγάλο λογιστήριο ιδίως μετά την αφαίρεση της υποχρέωσης είσπραξης ΦΠΑ) θα είναι υποχρεωμένη να πληρώνει έναν λογιστή για να την ελέγχει κάθε τρίμηνο. Το κόστος ας το βρούνε μόνοι τους, ελεύθερη αγορά έχουμε. Οι λογιστές λοιπόν θα οφείλουν να ελέγχουν αν οι συναλλαγές των εταιρειών είναι σωστές και μετά θα φέρουν ευθύνη με την υπογραφή τους για αυτόν τον έλεγχο. Αν κάποια συναλλαγή είναι λάθος, απλά θα της επιβάλουν τον ΦΣ που της αναλογεί. Ούτε πρόστιμα ούτε τίποτα.

[/quote]

Οι Εφορίες τώρα, δεν θα ελέγχουν πια εταιρείες αλλά τους λογιστές. Απλοποίηση και εκεί και outsourcing που σημαίνει μικρότερο κράτος.

Αντί επιλόγου

Είδαμε λοιπόν και μετρήσαμε ότι με 7 απλές κινήσεις μιας γραμμής η κάθε μια, μπορούμε να έχουμε αύξηση εσόδων, απλοποίηση διαδικασιών, μείωση τιμών, πάταξη διαφθοράς, πάταξη φοροδιαφυγής, πάταξη μαύρης εργασίας, πάταξη λαθρεμπορίου και πάρα-εμπορίου, διευκόλυνση και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, φορολογική δικαιοσύνη, ισότητα, και μιας και ο ΦΣ θα πληρώνεται μηνιαία από τους καταναλωτές, και μεγαλύτερη ρευστότητα για το κράτος.

Όλα αυτά σε ένα φορολογικό μιας σελίδας μαζί με τις υπογραφές και τις σφραγίδες. Πάρε να’χεις και ένα οικολογικό όφελος από το χαρτί που γλυτώνεις.

Αυτά από την πλευρά ενός Μηχανικού, ας μας πουν οι ειδικοί τα υπόλοιπα.

[1] Ισολογισµός και Λοιπές Χρηµατοοικονοµικές Καταστάσεις της Κεντρικής ∆ιοίκησης

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP