Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επόμενες μέρες θα καθορίσουν τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Η διαπραγμάτευση της τρόικας με την κυβέρνηση δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση, καθώς η απαίτηση για εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» που έχουν επιβάλει οι δανειστές μέσω των μνημονίων από τη μια πλευρά και η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από την άλλη αφορούν στο «δια ταύτα» του συνολικού προγράμματος προσαρμογής (εξαιρουμένης της φορολογικής μεταρρύθμισης, που έπεται…) που θα καθορίσει την τύχη και το μέλλον της χώρας.
Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαίο που η τρόικα ανακίνησε το θέμα της ανακεφαλαιοποίησης της Εθνικής (μετά τη συγχώνευση με τη Eurobank). Προφανώς, οι δανειστές τα βάζουν όλα στο τραπέζι, για να αυξήσουν με τη σειρά τους την πίεση προς στην ελληνική κυβέρνηση.
Ήδη η κυβέρνηση πιέζεται από την κοινωνία, η οποία διαχειρίζεται οριακά τη μάστιγα της ανεργίας. Ήδη πιέζεται από την άρνηση των δύο κυβερνητικών εταίρων να συναινέσουν σε νέα μέτρα λιτότητας – αρχής γενομένης από την παράταση του χαρατσιού στα ακίνητα. Ήδη πιέζεται από την άρνηση της ΔΗΜΑΡ να συναινέσει σε απολύσεις στο Δημόσιο. Ήδη πιέζεται από το τραπεζικό σύστημα, το οποίο μετά και τις εξελίξεις στην Κύπρο δεν έχει βρει τις νέες ισορροπίες του – άρα η ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης είναι στο «σημείο μηδέν».
Αντιλαμβάνεται κανείς το παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από ένα πολύπλοκο παζλ αντικρουόμενων πολιτικών, οικονομικών, επιχειρηματικών, τραπεζικών συμφερόντων, εντός κι εκτός Ελλάδας. Γίνεται αντιληπτή η δυσκολία εξεύρεσης λύσης που θα ικανοποιεί τους πάντες.
Όπως όμως συμβαίνει σχεδόν πάντα, σε τέτοιες περιπτώσεις όπου «τσακώνονται τα βουβάλια», συνήθως την πληρώνουν τα «μυρμήγκια», οι πολίτες εν προκειμένω.
Μετά το «σοκ και δέος» που έχουν επιβάλει στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών οι περικοπές μισθών και συντάξεων, οι αθρόες απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, η διάλυση του κράτους πρόνοιας και η φρενίτιδα των φόρων, το επόμενο (ίσως και οριστικό) χτύπημα θα ήταν το κούρεμα των καταθέσεων.
Μπορεί για την ώρα κάτι τέτοιο να μη φαίνεται δυνατό ή απλώς να πρόκειται για προσπάθεια εκφοβισμού της κοινωνίας, πλην όμως ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος σήμερα. Η ιστορία έχει δείξει και αποδείξει πως κανένα θέμα δεν ανοίγει τυχαία και πως δεν αργεί η ώρα που θα συζητείται ευθέως. Όπως λοιπόν προ ετών ουδείς διανοούνταν να μιλήσει για απολύσεις στο Δημόσιο, σήμερα το θέμα είναι το πότε θα ξεκινήσουν…
Απουσία λοιπόν συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης εκκίνησης της ανάπτυξης, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να διαχειρίζεται τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πρότασης των δανειστών…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
