Ο Κώστας Χριστίδης σημειώνει ότι χάθηκε και η …ευκαιρία της κρίσης για να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις στην χώρα. Αντιθέτως, έχει εξαρθρωθεί η παραγωγική βάση και μεγάλος αριθμός νέων και μορφωμένων ανθρώπων έχει μεταναστεύσει.
Υπάρχουν δύο κανόνες σχετικά με τους οικονομολόγους: Για κάθε οικονομολόγο υπάρχει ένας άλλος που υποστηρίζει ακριβώς τα αντίθετα.
Και οι δύο συνήθως έχουν λάθος!
Στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μία νέα, υβριδική κατηγορία. Oι οικονομολόγοι του Σύριζα (και όσοι αρμοδίως ή αναρμοδίως οικονομολογούν, από τον πρωθυπουργό μέχρι κάθε στέλεχος, δημοσιογράφο ή εν γένει εκπρόσωπο του κόμματος αυτού). Όλοι οι ανωτέρω υποστηρίζουν σε κάποια δεδομένη στιγμή μία συγκεκριμένη άποψη. Kαι, μεταγενεστέρως, την ακριβώς αντίθετή της άποψη. Όπως π.χ. ότι “εάν τα πούμε αυτά, όχι μόνο θα μας δώσουν τα λεφτά, θα μας παρακαλούν να τα πάρουμε”(!). Ενώ οι ίδιοι σήμερα πανηγυρίζουν γιατί οι αγορές – τις οποίες θα έβαζαν να χορέψουν υπό τους ήχους πατροπαράδοτων ελληνικών μουσικών οργάνων, νταουλιών και ζουρνάδων – είναι διατεθειμένες να μας δανείσουν με επιτόκια πέριξ του 4%.
Στο πρόσφατο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών τα κυβερνητικά στελέχη προσπάθησαν να φιλοτεχνήσουν μία εικόνα θεαματικής αλλαγής της ελληνικής οικονομίας προς το καλύτερο. Οι προσπάθειες προσκρούουν στην σκληρή πραγματικότητα. Ένας στους δύο φορολογούμενους υπέχει ληξιπρόθεσμες οφειλές. Τα άλλοτε εξορκιζόμενα και σήμερα πολυδιαφημιζόμενα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα – που υπερβαίνουν τους στόχους – είναι εν πολλοίς ταμειακά. Οφείλονται στην καθυστέρηση εξόφλησης υποχρεώσεων του Δημοσίου. Και εν πάση περιπτώσει είναι μη διατηρήσιμα, καθόσον οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς Δ.Ο.Υ. και ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται σε 140 δις ευρώ περίπου. Είναι δηλαδή αυξημένες κατά 50% σε σχέση με τον Δεκέμβριο 2014.
Χάθηκε και η ευκαιρία της κρίσης για επενδύσεις
Εν προκειμένω επωάζεται μία επικίνδυνη φούσκα. Επιπλέον, παρά τις ψηφισθείσες (αλλά σε πολλές περιπτώσεις μηδέποτε εφαρμοσθείσες) μεταρρυθμίσεις, η χώρα ουσιαστικά απώλεσε την “ευκαιρία” της κρίσης για να καταστεί πόλος έλξης παραγωγικών επενδύσεων.
Αντιθέτως έχει εξαρθρωθεί σημαντικό μέρος της παραγωγικής της βάσης. Ενώ μεγάλος αριθμός νέων, μορφωμένων ανθρώπων μετανάστευσε σε αναζήτηση καλύτερης τύχης. Οι κομπασμοί για μία ούτως ή άλλως αναιμική ανάπτυξη καθ’ ον χρόνον άλλες ώριμες ευρωπαϊκές οικονομίες σημειώνουν υπερδιπλάσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς, ενθυμίζουν ένα δρομέα που αισθάνεται ικανοποίηση επειδή ολοκλήρωσε έναν γύρο εντός του σταδίου. Ενώ οι συναθλητές του έχουν διατρέξει δύο και τρεις γύρους…
Τι ποιητέον; Στο προαναφερθέν Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, έχει εξελιχθεί σε έναν άκρως επιτυχημένο θεσμό, με πολλαπλά οφέλη για την τοπική κοινωνία αλλά και για την Ελλάδα, γενικότερα) ακούσθηκαν εξαιρετικές απόψεις από εκλεκτούς επιστήμονες και κορυφαίους επιχειρηματίες ως προς την διάγνωση και θεραπεία του οικονομικού μας προβλήματος. Κάθε ενδιαφερόμενος για τις οικονομικές και τις γενικότερες εξελίξεις – πρωτίστως δε τα πολιτικά κόμματα – δεν έχει παρά να ανατρέξει στις εργασίες του συνεδρίου όπου υπάρχει πλουσιότατο υλικό προς αξιοποίηση. Προσωπικά θα επανέλθω με τις απόψεις μου σε προσεχές άρθρο.
* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
