Πριν μερικές μέρες η Κριστίν Λαγκάρντ ρωτήθηκε από μεγάλο διεθνές κανάλι: «γιατί θέλετε να γίνετε διευθύντρια του ΔΝΤ;» Απάντησε κοφτά: «Γιατί έχω σταδιοδρομήσει στις επιχειρήσεις, ξέρω από μέσα πως βγαίνουν τα λεφτά, θα είμαι χρήσιμη». Απάντηση – σοκ.
Από όλες τις περγαμηνές της, πρόβαλε με δύο λόγια το ότι έχει βρέξει το παντελόνι της για να φάει ψάρι! Απάντηση που δείχνει τον προσανατολισμό ενός στελέχους προς μετρήσιμα αποτελέσματα, στον σεβασμό των πιο ζωτικών κυττάρων της οικονομίας, στο όραμα που μπορεί να δώσει ένα άτομο που ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια μιάς διεθνούς καριέρας για να γίνει πρώτη παγκόσμια πρόεδρος δικηγορικής εταιρίας το 1999, ένα διπλό κατόρθωμα για μία γυναίκα και γαλλίδα.
Φανταστείτε προς στιγμή το θέμα αυτό να αντιμετωπιζόταν από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία, κακά τα ψέματα, διαμορφώνουν το κλίμα και την συνείδηση του λαού σε πολύ μεγάλο βαθμό. Φανταστείτε την αντιμετώπιση που θα είχε η κα Λαγκάρντ αν απαντούσε σε ελληνικό κανάλι όπως απάντησε, την στιγμή που τα κανάλια μας καλούν καθημερινά καμιά 10αριά καθηγητές πανεπιστημίου (τους ίδιους πάντα), τους οποίους ξιπάζονται οι παρουσιαστές να τους προσφωνούν και να τους λιβανίζουν με το «κύριε καθηγητά» όσο αυτοί περνάνε ένα αρνητικό ή μηδενιστικό ή ανατρεπτικό μήνυμα που ανεβάζει την τηλεθέαση.
Θα πρέπει να θυμίσουμε σε όλους, και στα κανάλια, ότι στην καθημερινή ζωή υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρηματίες και στελέχη επιχειρήσεων που μάχονται κάθε μέρα να εισπράξουν, να πληρώσουν, να παράξουν, να συσκευάσουν, να διανείμουν, να εξυπηρετήσουν πελάτες, να φτιάξουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες και στο τέλος να κρατήσουν εκατομμύρια θέσεις εργασίας που κατέχονται από υπαλλήλους και εργάτες που πληρώνονται κάθε μήνα ένα μισθό και τρέφουν εκατομμύρια οικογένειες ελλήνων. Ποιον θα θέλατε ή καλύτερα θα προτιμούσατε να ακούτε να σχολιάζει τις εξελίξεις λοιπόν, ένα καθηγητή ή ένα επιχειρηματία που ξέρει πως βγαίνουν και τι αξία έχουν τα λεφτά;
Αν θέλουμε να υπάρξει μία ισορροπία, δεν μπορεί να βασίζουμε την ενημέρωση της κοινής γνώμης μόνο με τις απόψεις καμιάς 10άριας καθηγητών (από τις δεκάδες χιλιάδες επιστήμονες που έχει ο τόπος) που συμβαίνει (κατά τύχη;) να τα χώνουν στην εκάστοτε κυβέρνηση, να είναι πουλητικοί, και να τείνουν να ξεσηκώνουν την κοινή γνώμη με τις προτάσεις τους για συνταγματικά, πολιτικά και γενικά θέματα. Αν ένας καθηγητής πανεπιστημίου πιπιλάει επί μερικές εβδομάδες την αντισυνταγματικότητα του μνημονίου και τις ευθύνες του προέδρου της Δημοκρατίας, τότε τι περιμένουμε να πράξει ο κάθε πολίτης έχοντας λάβει από τηλεοράσεως πιστοποιητικό καταστροφής πάνω στα πολιτικώς δρώμενα;