Οι μεγάλοι ευρωπαίοι ηγέτες που οραματίστηκαν τις ενωμένες πολιτείες της γηραιάς ηπείρου, σίγουρα δεν θα ένοιωθαν καλά αν έβλεπαν σήμερα τους ορατούς κινδύνους που απειλούν το δημιούργημά τους.
Ούτε θα συγχωρούσαν τον τρόπο που πολιτεύτηκαν οι ηγεσίες των ισχυροτέρων χωρών της ευρωζώνης την τελευταία δεκαετία κυρίως, που χαρακτηρίστηκε από ιδιοτέλεια των μεγάλων έναντι των μικρών και φτωχότερων εταίρων. Γιατί φυσικά ούτε τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν μέσα σε μία μέρα, ούτε είναι πιστευτή η θεωρία ότι οι χώρες παρουσίαζαν πλασματική εικόνα των οικονομικών τους στοιχείων, και τάχα οι Βρυξέλλες δεν γνώριζαν την πραγματικότητα.
Όλες οι κεντρικές πολιτικές συμπεριφορές είχαν ως σκοπό είτε την προώθηση των συμφερόντων της κάθε χώρας είτε τη στήριξη χωρίς προαπαιτούμενα των ιδεολογικά συγγενών κυβερνήσεων. Συμπεριφορές που απείχαν σημαντικά από τις αρχές που διέπουν ή έπρεπε να διέπουν μια κοινότητα ισότιμων κρατών όπως την έκτισαν οι ιδρυτές της. Και όπως ήταν φυσικό, η κρίση βρήκε την ευρωζώνη απροετοίμαστη, και ο κίνδυνος επέκτασής της από τις υπερχρεωμένες στις πιο ισχυρές είναι πιο πολύ και από ορατός.
Από την αρχή της περιπέτειας μέχρι σήμερα οι ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται διαρκώς πίσω από τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα διαρκώς κάθε προσπάθεια ελέγχου της κατάστασης να ξεκινάει από δυσμενέστερη αφετηρία. Αν στην αρχή ήταν η Ελλάδα η Ιρλανδία και η Πορτογαλία στο μάτι του κυκλώνα, τώρα απειλείται η Ιταλία και η Ισπανία, που αν βρεθούν σε κατάσταση αμφισβήτησης των ανεξέλεγκτων οίκων αξιολόγησης και κατ’ ακολουθίαν στην αμφισβήτησή τους από τις αδηφάγες αγορές, τότε το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης και του κοινού νομίσματος φαντάζουν ζοφερά.
Σήμερα οι ευρωπαίοι ηγέτες συναντιόνται σε μια από τις κρισιμότερες συνόδους κορυφής για να επιχειρήσουν, όχι μόνο να ελέγξουν την κρίση χρέους των χωρών του νότου, όχι μόνο να πάρουν αποφάσεις που θα δώσουν ουσιαστικά μηνύματα για αλληλεγγύη και εγγύηση της ευρωπαϊκής οικονομικής σταθερότητας. Το κυριότερο στοίχημά τους είναι ότι πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι ένας θίασος «μικρών παιδιών», όπως τους χαρακτηρίζει ο διεθνής τύπος, που διαχειρίζεται το πολιτικό μέλλον του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού, με ανώριμο και επικίνδυνο τρόπο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
