Πριν από μερικούς μήνες ο Γιώργος Παπανδρέου σημείωνε ότι “η Ελλάδα δεν θα γίνει πειραματόζωο της Ευρωζώνης”. Τελικώς, η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο. Φαίνεται από τις αποφάσεις που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της περασμένης Πέμπτης για το μόνιμο μηχανισμό στήριξης. Φαίνεται και από τις αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων.
Πως συνδέονται οι δυο εξελίξεις μεταξύ τους. Η Γερμανία είπε “όχι” στην έκδοση ευρωομολόγου. Και είναι “όχι” αιτιολογημένο. Διότι, αν η Άνγκελα Μέρκελ έλεγε “ναι” τώρα, θα έχανε σύμφωνα με τους οικονομικούς αναλυτές περί τα 17 δισ.€ από την αύξηση του επιτοκίου δανεισμού της. Διότι, η έκδοση ευρωομολόγου συνεπάγεται την μεταφορά του ρίσκου δανεισμού της Ευρωζώνης και στη Γερμανία.
Βέβαια, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είπε σε έντονο, υποτίθεται, ύφος στην Γερμανίδα Καγκελάριο ότι η έκδοση ευρωομολόγου θα γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον. Τη χρονική όμως στιγμή θα την αποφασίσει κυρίως το Βερολίνο. Και θα την αποφασίσει όταν προηγουμένως ολοκληρωθεί η διαδικασία δημοσιονομικής προσαρμογής των περιφερειακών χωρών, κυρίως του Νότου, κατά το πρότυπο που επιβάλλεται στην Ελλάδα σήμερα.
Στο πλαίσιο αυτό ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης λειτουργεί ως το μέσο, ή/και το χρύσωμα του χαπιού για τους λαούς των χωρών αυτών. Το προηγούμενο της Ελλάδας και της Ιρλανδίας θα επαναληφθεί και στην περίπτωση της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, ίσως ακόμα και της Ιταλίας. Λόγω της άρνησης της Γερμανίας να στηρίξει το ευρώ μέσω της έκδοσης ομολόγων, οι αγορές θα παραμείνουν δύσπιστες και θα ασκούν πιέσεις στις χώρες αυτές. Η αδυναμία των χωρών να δανειστούν από τις αγορές με χαμηλά επιτόκια, θα τις οδηγήσει μοιραία στο μηχανισμό στήριξης όπου το Βερολίνο έχει τον πρώτο λόγο.
Τότε και θα υπογραφούν μνημόνια ανάλογα με αυτό της Ελλάδας, όπου η “στήριξη” θα παρέχεται με αυστηρούς όρους. Όπως φαίνεται και στην περίπτωση της Ελλάδας, οι όροι αυτοί δεν περιλαμβάνουν μόνο προγράμματα λιτότητας για την εξυγίανση των δημοσιονομικών κάθε χώρας. Περιλαμβάνουν και υποθήκες δημόσιες περιουσίας περιλαμβάνουν αποκρατικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών σε τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ενέργειας.
Όταν η παραπάνω, κατά το ελληνικό πρότυπο, διαδικασία ολοκληρωθεί και οι διεθνείς διακρατικές συμβάσεις, όπως το ελληνικό μνημόνιο με την τρόικα, “δέσουν” και τις άλλες χώρες, τότε το Βερολίνο θα συναινέσει στην έκδοση ευρωομολόγου, παίζοντας, αντιθέτως με σήμερα, το σενάριο της ανάκαμψης και της ανάπτυξης, που θα επιτρέψει σε πολυεθνικές γερμανικών, γαλλικών και αμερικανικών συμφερόντων να επενδύσουν σε χώρες που, κατά το ελληνικό πρότυπο, μπήκαν στον “σωστό δρόμο”…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
