Το πολύ σοβαρό ερώτημα που απασχόλησε όσους παρακολούθησαν μία πολύ ενδιαφέρουσα εσπερίδα –την οποία συνδιοργάνωναν η Ελληνο-Αμερικανική Ένωση, η Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (ΕΕΔ) και το Hellenic–American University (HAU)– ήταν κατά πόσον μπορεί η Ελλάδα να βγει από την κρίση μέσω της αναπτύξεως, όταν η κυρίαρχη ιδεολογία στην χώρα είναι αντιαναπτυξιακή και αντιεπιχειρηματική.
Πώς ένας επενδυτής θα αποφασίσει να πραγματοποιήσει επενδύσεις σε μία χώρα όπου, από την πρώτη επαφή του με την δημόσια διοίκησή της, θα συναντήσει καχυποψία, αδιαφορία, εμπαιγμούς και ενίοτε πλήρως εχθρική συμπεριφορά; Ακόμα χειρότερα, γιατί να επενδύσει σε μία χώρα όπου το επιχειρείν είναι πέρα για πέρα παρεξηγημένο και διαβάλλεται από την πρώτη στιγμή που ένα παιδάκι κάνει τις πρώτες του επαφές με την μάθηση;
«Υπάρχει όντως ένα σοβαρό ιδεολογικό πρόβλημα με την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα», αναγνωρίζει ο κ. Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, πρόεδρος του HAU και προσθέτει ότι το τελευταίο επηρεάζει και το σύνολο του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
Ένα σύστημα το οποίο, όπως τόνισε στην εσπερίδα ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θάνος Βερέμης, είναι φανερό ότι τα τριάντα τελευταία χρόνια τελεί αδιαμαρτύρητα υπό καθεστώς κομματοκρατίας, κατατρομοκρατεί τους ουδέτερους διδάσκοντες και επιμένει σε έννοιες όπως το «άσυλο» που κρατούν σε ομηρία όλους τους αντιφρονούντες προς την φαντασιακή κοινότητα κάποιας απροσδιόριστης αριστεράς. Ατυχώς δε, κατά τον κ. Βερέμη, αυτό το παιχνίδι δεν το έχουν ακόμη αντιληφθεί οι γονείς των μελλοντικών θυμάτων της εκπαιδευτικής πολιτικής. Τόσον η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που χειραγωγείται από οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ στην ΟΛΜΕ, όσο και η σαλαμοποίηση της καταστροφής του νόμου Διαμαντοπούλου που απεργάζεται ο κ. Φίλης, σκοπεύουν στο ίδιο αποτέλεσμα –στην ποιοτική εξίσωση του ελληνικού λαού προς τα κάτω. Με την μέθοδο αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει να μακροημερεύσει στην εξουσία.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι ξεκάθαρο ότι η παιδεία, από την οποία ξεκινά και η δημιουργία του ιδεολογικού εποικοδομήματος μίας κοινωνίας, βρίσκεται στα χέρια των εχθρών της ελευθερίας –άρα η τελευταία ορίζεται με τους δικούς τους όρους. Ποιος, λοιπόν, αμφιβάλλει ότι, με όπλο την εξίσωση προς τα κάτω, που οι εχθροί της ελευθερίας βαπτίζουν «δημοκρατία», επιχειρούν την πνευματική καθυπόταξη ενός λαού και ως εκ τούτου τού αφαιρούν την δυναμική της αυτοδημιουργίας, μέρος της οποίας είναι και η ικανότητα του επιχειρείν;
[quote text_size=”small”]
Με πιο απλά λόγια, η κατασυκοφάντηση της επιχειρηματικότητος αποτελεί έμμεσο τρόπο περιορισμού της εγγενούς ορμής του ανθρώπου για πρόοδο. Είναι παράλληλα και σοβαρό πλήγμα στην έννοια του «αίεν αριστεύειν εν ελευθερία».
[/quote]
Για αυτήν δε την έννοια, στην προαναφερθείσα εσπερίδα μίλησαν, ο καθένας από την δική του σκοπιά, οι κ.κ. Κώστας Δούκας, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων. Ιωακείμ Καλλιβρούσης, πρόεδρος των Συλλόγων Γονέων Ιδιωτικών Σχολείων Ελλάδος, και Γεώργιος Θ. Καλκάνης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Πολύ αδρά, οι ομιλητές επεσήμαναν ότι η μη προσαρμογή του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στις επιταγές αλλά και τις δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή επανάσταση της εποχής μας, αποτελεί πολύ σοβαρό λάθος για το μέλλον των παιδιών μας και θα ενισχύσει το ήδη υψηλό κύμα φυγής από την Ελλάδα νέων πτυχιούχων, αλλά και επιστημόνων που αναζητούν καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Ήδη, την τελευταία πενταετία, πάνω από 300.000 Έλληνες έχουν εγκαταλείψει την χώρα και η εξέλιξη αυτή αποτελεί σοβαρότατο πλήγμα, με υψηλό υλικό κόστος για την ποιότητα του ανθρώπινου κεφαλαίου της χώρας μας. Ο κ. Καλκάνης παρουσίασε στοιχεία από την υποδειγματική λειτουργία των πρότυπων πειραματικών σχολείων και ο κ. Δούκας από τις καινοτομίες που εφαρμόζει στο σχολείο του. Κατά τους εισηγητές, το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα καταπιέζει τον αυθορμητισμό και την δημιουργική φαντασία, με σκοπό να αναπαράγει παραδεδεγμένες αντιλήψεις. Συνεπώς, οδηγεί σε αδιέξοδο, την ώρα που οι τεχνολογικές ανατροπές ευνοούν τους εξατομικευμένους τρόπους εκπαίδευσης και την δια βίου μάθηση. «Όλα αυτά θα αλλάξουν», είπε ο κ. Δούκας, τονίζοντας ότι «στην πενταετία που έρχεται θα γίνουμε μάρτυρες ανατρεπτικών αλλαγών στους τρόπους απόκτησης γνώσεων».
Παρ’ όλα αυτά, η ελληνική κοινωνία παρουσιάζει σοβαρά δείγματα ακινησίας, είπε ο διοικητικός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της ΕΕΔ, δημοσιογράφος κ. Φάνης Ζουρόπουλος, τονίζοντας παράλληλα και τις σοβαρότατες αλλαγές που παρατηρούνται στις αναπτυγμένες κοινωνίες στον τομέα της φύσεως της εργασίας.
Από την άποψη αυτή, το πάνελ των δημοσιογράφων που έλαβε μέρος στην εσπερίδα (Χρήστος Κώνστας, Δημήτρης Μαρκόπουλος, Ανέστης Ντόκας, Στέφανος Κοτζαμάνης και Τάσος Παπαδόπουλος) αναγνώρισε ότι ο ρόλος των μέσων μαζικής επικοινωνίας είναι θεμελιώδης. Επίσης, οι συνάδελφοι αναγνώρισαν σχεδόν ομόφωνα ότι απαιτείται τεράστια εσωτερική δύναμη για να επιχειρήσει και να αριστεύσει κάποιος, όταν γύρω του επιβραβεύεται και προβάλλεται η ανοησία, το ψέμμα και ένας τεχνητός «απνευματικός» τρόπος ζωής.
Μέσα σε αυτό το πνιγηρό περιβάλλον, η υπόθεση «ανάπτυξη» για την Ελλάδα δεν είναι διόλου απλή και σίγουρα καθόλου δεδομένη. Έτσι, η έξοδος από την συνολική ιδεολογική και κοινωνικο-οικονομική κρίση απαιτεί βαθύτατους μετασχηματισμούς, που κάθε άλλο παρά αυτόματοι είναι. Απαιτείται, όμως, και ένα διαφορετικό ιδεολογικό κλίμα, το οποίο θα διαμορφώνει «ξορκισμένες» έως σήμερα αντιλήψεις.
«Μόνον μία κοινωνία επιχειρούντων πολιτών μπορεί να συμβάλει στην έξοδο της ελληνικής κοινωνίας από την κρίση και στην είσοδό της στους νέους δρόμους της ανάπτυξης, που οριοθετούνται από την γνώση, την καινοτομία και την δια βίου μάθηση. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπορεί να προέλθει μόνον από τα διδάγματα που θα μάς δώσει η αυτόνομη σχολική μονάδα, το ελεύθερο σχολείο, είτε αυτό λειτουργεί ως δημόσιο πρότυπο-πειραματικό, είτε ως ιδιωτικό. Η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να προέλθει από κεντρικό και άνωθεν προγραμματισμό». Με αυτό το συμπέρασμα έκλεισε την ομιλία του ο κ. Λεωνίδας-Φοίβος Κόσκος, πρόεδρος του HAU, θέτοντας έναν προβληματισμό που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
