Σε ποιους προκλήθηκε σοκ από τα μέτρα της κυβέρνησης μπορεί κανείς εύκολα να το αντιληφθεί. Πρόκειται για περίπου 30.000 εργαζόμενους που με τον α ή τον β τρόπο (αντιληπτό επίσης…) βρήκαν μια “σίγουρη” θέση σε μια ΔΕΚΟ.
Καταρχήν ασφάλεια και σιγουριά. Μήνας έμπαινε, μήνας έβγαινε, ο μισθός τους ήταν πάντα διαθέσιμος. Αρκούσε να βάλουν την κάρτα στο ΑΤΜ και να εισπράξουν. Το ίδιο ενημερωμένες ήταν και οι ασφαλιστικές – συνταξιοδοτικές τους εισφορές. Η επιχείρηση προνοούσε. Και όλα αυτά χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης να στέκει απειλητική πάνω απ’ τα κεφάλια τους.
Δεύτερο μισθολογικές αυξήσεις για μια “αξιοπρεπή διαβίωση”. Πράγματι, όσο το κόστος ζωής αυξάνονταν και αδυνατούσαν τα βγάλουν πέρα, μια διαμαρτυρία μια απεργιακή κινητοποίηση έφερνε πάντα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ποια κυβέρνηση εξάλλου, ήθελε να δυσαρεστήσει τον εκλογικό μηχανισμό της. Όλους αυτούς που έτρεχαν για τις ψήφους και οι οποίοι κάθε φορά “στήριζαν” το κόμμα τους. Η συναλλαγή ήταν διαρκής και διαχρονική. Και παρόλα τα προβλήματα, ουδέποτε η μια πλευρά πρόδιδε την άλλη.
Τρίτο, εργασιακή ασυλία. Το παραμικρό παράπτωμα ή αβλεψία, συγχωρούνται. Το συνδικάτο τους προστάτευε όλους. Και αυτό με τη σειρά του προστατεύονταν από την εκάστοτε κυβέρνηση. Τώρα, κάποιοι νοιώθουν προδομένοι από το ίδιο τους το κόμμα. Και σπεύδουν να σχίσουν τις κομματικές τους ταυτότητες.
Τέταρτο, δυνατότητα ικανοποίησης των διεκδικήσεων τους. Ο εκβιασμός της λογικής “κατεβάζω τους διακόπτες”, “σηκώνω χειρόφρενα”, ήταν διαχρονικά αποτελεσματικός. Τώρα απειλούν: “Τα μέτρα δεν θα περάσουν”. Έχουν τη δυνατότητα να το πετύχουν; Θα φανεί. Το σίγουρο είναι πως την ερχόμενη βδομάδα, η χώρα θα παραλύσει.
Καλώς ή κακώς, η κυβέρνηση δεν έχει περιθώρια να κάνει πίσω. Εκτός και αν πέσει. Αν δηλαδή υπάρξουν βουλευτές της συμπολίτευσης που καταψηφίσουν το νομοσχέδιο-σκούπα. Αν συμβούν περιστατικά που αναγκάσουν τον Γιώργο Παπανδρέου να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για να ζητήσει εκ νέου ψήφο εμπιστοσύνης.
Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν κάποιοι να του τη δώσουν. Η αλήθεια είναι πως όσοι μέχρι σήμερα δεν απολαμβάνουν τα προνόμια των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, έχουν ήδη βιώσει το σοκ της μείωσης μισθού, της στάσης πληρωμής ή ακόμα χειρότερα της απόλυσης. Έχουν δηλαδή επίγνωση της πραγματικότητας και ελπίζουν σε μια κοινωνία αξιοκρατίας και ίσων ευκαιριών για να επιβιώσουν. Αν πειστούν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου μπορεί να τη διασφαλίσει, η κυβέρνηση θα σταθεί όρθια.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
