“Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες”, υποστηρίζουν πολλοί. Κάτι σαν τα “ψιλά γράμματα” στις λογής συμβάσεις. Τη σύμβαση για τη συγχώνευση της Τράπεζας Πειραιώς με την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ωστόσο, ουδείς την έχει δει. Απλά γιατί δεν υπάρχει ακόμα. Ίσως κάποιο προσχέδιο, αλλά μέχρι εκεί.
Εν πολλοίς κι οι έτεροι …αντιρρησίες εκεί εστιάζουν τις επιφυλάξεις τους. Στο τίμημα. Πλην όμως ο Πρόεδρος της Πειραιώς έκανε μια πρόταση. Μια προσφορά. Προφανώς θα ακολουθήσει διαπραγμάτευση. Κι ουδείς ξεκινά διαπραγμάτευση προσφέροντας το μεγαλύτερο τίμημα. Στοιχειώδες.
Κατά συνέπεια, η κριτική θα πρέπει να εστιαστεί σε κάτι μάλλον σημαντικότερο που ελάχιστοι θίγουν. Ένας απ’ αυτούς ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος διερωτάται πως είναι δυνατό “την ίδια στιγμή που παγκόσμια, τράπεζες επανέρχονται σε κρατικό έλεγχο, στην Ελλάδα ανακαλύπτουμε ότι η εξασφάλιση ηγετικής θέσης στις αγορές και φυσικά τα υπερκέρδη τους, προϋποθέτουν οικονομικά και κοινωνικά εγκλήματα σαν αυτό που προτείνει ο κ. Σάλλας”.
Στο ίδιο πνεύμα κάποιοι διαβλέπουν στην κίνηση Σάλλα μια τάση ιδιωτικοποίησης (ή ξεπουλήματος, λαϊκιστί) των πάντων απ’ την κυβέρνηση, ενώ κάποιοι άλλοι σπεύδουν να υπενθυμίσουν την προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ για “στήριξη ενός ισχυρού και αποτελεσματικού ｫδημόσιου πυλώναｻ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που με τις δράσεις και τις υπηρεσίες του, θα διασφαλίζει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού, θα προστατεύει τον καταναλωτή/δανειολήπτη, και θα στηρίζει την πραγματική οικονομία. Ενεργοποίηση του ρόλου που μπορούν να παίξουν οι τράπεζες που ελέγχονται από το Ελληνικό Δημόσιο”. (πλαίσιο κυβερνητικού προγράμματος ΠΑΣΟΚ σελ. 18-19)
Απλά σκεπτόμενος θα έλεγε κανείς πως η κυβέρνηση δεν είναι ασυνεπής. Μιλά για “στήριξη” και ήδη το έκανε πολιτικά. Το αν η Green Bank (όπως είναι πρόταση ονομασίας της νέας τράπεζας) θα συνιστά ένα κάποιου είδους “δημόσιου πυλώνα” στο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα φανεί στη τελική σύμβαση, όταν και θα αποσαφηνιστούν πλήρως οι λεπτομέρειες της τελικής συμφωνίας.
Όμως, ο …διάβολος μπορεί και να κρύβεται στη ρήση του τραπεζικού συρμού Too big to fail banks που με απλά λόγια σημαίνει πως όση μεγαλύτερη είναι μια τράπεζα, τόσο πιο δύσκολα αφήνεται να καταρρεύσει, τόσο πιο εύκολα δανειοδοτείται απ’ το κράτος…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
