Είναι πρόβλημα πεσμένης ψυχολογίας η κρίση που βιώνουμε, ή απλά οι αριθμοί δεν βγαίνουν; Αν είναι το πρώτο, τότε ορθώς ο Γιώργος Παπανδρέου ζήτησε χθες να ξεφύγουμε “από το φαύλο κύκλο της καταστροφολογίας και της μιζέριας”.
Το θέμα βέβαια είναι ποιοι ανακυκλώνουν τη καταστροφολογία και τη μιζέρια. Είναι οι επιχειρηματίες που βλέπουν τους τζίρους να μειώνονται κατακόρυφα, την αγορά να στεγνώνει από ρευστό, τις επιταγές να “σκάνε” στα χέρια τους, το κράτος να μη επιστρέφει τον ΦΠΑ και να ζητά επιπλέον φόρους; Είναι οι εργαζόμενοι που βλέπουν κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών να διαλύονται σα χάρτινοι πύργοι; Είναι οι άνεργοι που πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα και πολλοί απ’ αυτούς αναζητούν πλέον τροφή στα συσσίτια των εκκλησιών και στα σκουπίδια; Είναι οι συνταξιούχοι που βλέπουν τις πενιχρές τους να περικόπτονται ακόμα περισσότερο και ανήμποροι πια να σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι;
Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι ακόμα δεν χρειάζεται να ανακυκλώνουν τη μιζέρια. Τη ζουν. Δεν καταστροφολογούν, καταστρέφονται.
Προφανώς, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αναφερόταν σε αυτούς. Διότι διαφορετικά, εύκολα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως ζει εκτός πραγματικότητας. Πως δεν αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που βιώνει η πλειονότητα των πολιτών.
Προφανώς, ο Γιώργος Παπανδρέου αναφερόταν σε όσους δεν βιώνουν προσωπικά ναυάγια, αλλά πρωτοστατούν στη αναπαραγωγή του δυσμενούς κλίματος που βιώνει ο τόπος. Αλλά και πάλι δεν είναι σαφής. Είναι ορισμένοι δημοσιογράφοι που διακινούν σενάρια καταστροφής; Είναι κάποιοι πολιτικοί που εμπορεύονται την μιζέρια; Δύσκολα απαντά κανείς σε θέματα ψυχολογίας.
Και κάπως έτσι αναγκαστικά μιλάς με αριθμούς. Και οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Δεν βγαίνουν για τη χώρα που το χρέος της αυξάνεται ιλιγγιωδώς, παρά τα σκληρά μέτρα του μνημονίου, που το 2013 αν τελικά θα επιστρέψει στις αγορές θα πρέπει να δανειστεί το λιγότερο 83 δισ.€ επιπλέον, που έχει αρνητικό δείκτη ανάπτυξης, που αποσαθρώνεται ο κοινωνικός της ιστός, που παραλύει η παραγωγή της βάση, που το μόνο που αναπτύσσεται είναι ο αριθμός των ανέργων.
Δεν βγαίνουν για τις επιχειρήσεις που η μια μετά την άλλη είτε βάζει λουκέτο είτε απολύει πληθώρα εργαζομένων. Δεν βγαίνουν τα νοικοκυριά. Δεν βγαίνουν οι άνθρωποι. Δεν βγαίνει η οικονομία.
Και για να βγει χρειάζεται, όπως είπε ο πρωθυπουργός, ένα διαφορετικό πρότυπο ανάπτυξης που δεν θα στηρίζεται στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα. Πάρα πολύ σωστά! Αλλά κάπου πρέπει να στηριχθεί. Και τα στηρίγματα είναι που δεν φαίνονται, είτε απλά δεν υπάρχουν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
