Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μιλώντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής είχε νέα να μεταφέρει στους συναδέλφους του. Τους είπε πως το έλλειμμα μειώθηκε κατά 45,4% και οι δαπάνες του Δημοσίου κατά 57%.
Κατά μια άποψη τα νέα ήταν ευχάριστα. Η κυβέρνηση κατάφερε να συγκεντρώσει τα χρήματα που χρειαζόταν για να πληρώσει τους τόκους των παλαιών δανειστών της και να πείσει τους νέους δανειστές της να διατηρήσουν ανοικτή τη στρόφιγγα του χρήματος.
Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να διευκρινιστεί από που συγκεντρώθηκαν τα χρήματα. Ο υπουργός ήταν αναλυτικός κι έδωσε στοιχεία (βλ. εσωτερικές σελίδες). Όπως θα δει κανείς είναι χρήματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αφαιρέθηκαν απ’ την αγορά που σήμερα στεγνώνει. Είναι λεφτά που μεταφέρθηκαν στα άδεια – ακόμα – ταμεία του κράτους και πρέπει με κάποιο τρόπο να επιστρέψουν στην πραγματική οικονομία.
Εδώ τα νέα δεν είναι ευχάριστα. Διότι για την ώρα δεν είναι ευδιάκριτος ο τρόπος που τα χρήματα που αφαιρούνται απ’ την αγορά θα επιστρέψουν σε αυτή. Η κυβέρνηση πράγματι προσπαθεί να περιορίσει το “σπάταλο” κράτος ή να μαζέψει φόρους, πλην όμως ουδείς γνωρίζει έως πότε θα μπορεί να τα κάνει αν τελικώς η ελληνική οικονομία δεν αρχίσει να παράγει νέο πλούτο. Τα “αποθέματα” πολιτών και επιχειρήσεων κάποια στιγμή θα εξαντληθούν και οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτος δεν θα βρίσκουν τίποτα να συλλέξουν, διότι απλά δεν θα υπάρχει τίποτα.
Για να υπάρξει κάτι θα πρέπει να συντελεστεί μια κοσμογονική αλλαγή νοοτροπίας εντός σύντομου χρονικού διαστήματος. Θα πρέπει η πλειονότητα των Ελλήνων από κρατικοδίαιτοι μισθωτοί ή κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες θα πρέπει να μετατραπεί σε υπερδραστήριους κι εξωστρεφείς επιχειρηματίες με οξυμένο το περίφημο “ελληνικό δαιμόνιο”. Είναι η μοναδική προϋπόθεση για να είναι σε θέση να εισπράττει και στο μέλλον η Ελλάδα.
Διαφορετικά κάπου αλλού πρέπει να βρεθούν τα λεφτά. Και ως γνωστό, όταν κάποιος χρωστά, έχει βρεθεί χωρίς δουλειά και τον κυνηγούν τα χρέη, δυο δρόμους έχει: Αυτοκτονεί ή ξεπουλά. Κι όντως κάτι τέτοιο συμβαίνει τελευταία στη χώρα. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε πως η “αυτοκτονία” (βλ. πτώχευση) δεν συμφέρει, όλη η χώρα είναι προς πώληση!
Πουλά το κράτος την ακίνητη περιουσία του. Πουλούν κι οι ιδιώτες. Από επιχειρήσεις μέχρι γη. Κι όσο πιο επιτακτική γίνεται η ανάγκη για χρήμα, τόσο πιο χαμηλά τοποθετούνται οι αξιώσεις του πωλητή. Συνεπώς, όσο πιο γρήγορα εξαντληθούν τα “αποθέματα” τόσο πιο γρήγορα θα φθηναίνει η χώρα για τους ξένους “επενδυτές”.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
