Λογικά θα πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που η έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας διαβάστηκε όχι μόνο από τους συνήθεις ενδιαφερόμενους, αλλά και από απλούς πολίτες. Τόσο, η δυσχερής οικονομική συγκυρία, όσο και το πολιτικό ύφος που ο κ. Γιώργος Προβόπουλος υιοθετεί, καθιστούν ευανάγνωστη όσο και χρήσιμη την ανάλυση του.
Μέσα από αριθμούς, προβλέψεις και παράθεση τεχνικών στοιχείων εκείνο που ξεχωρίζει κανείς είναι η πρόταση Προβόπουλου για αλλαγή προτύπου ανάπτυξης. Η στήλη αναφέρθηκε σε αυτό που προ ημερών, πλην όμως με την έκθεση του ο Διοικητής γίνεται πιο συγκεκριμένος και εστιάζει στον πυρήνα της λύσης του ελληνικού προβλήματος.
Υπό την αίρεση της σωστής ερμηνείας των λεγομένων του, είναι εμφανής η προσπάθεια του να αναδείξει το πρόβλημα του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών. Με απλά λόγια να τονίσει πως καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε, εισάγουμε περισσότερα απ’ όσα εξάγουμε. Συνεπώς, το μυστικό είναι αύξηση των εξαγωγών, μείωση των εισαγωγών. Η μείωση των εισαγωγών προκύπτει αναγκαστικά λόγω της προσαρμογής της καταναλωτικής συμπεριφοράς. Η αύξηση των εξαγωγών, τόσο της ανάκαμψης του παγκόσμιου εμπορίου, όσο και της φυσικής αντίδρασης των επιχειρήσεων να αναζητήσουν στο εξωτερικό το αντιστάθμισμα των απωλειών που υφίστανται στο εσωτερικό.
Με απλά λόγια, οι επιχειρηματίες δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως “λεφτά υπάρχουν”, αλλά δεν είναι εντός Ελλάδας, αλλά εκτός και εκεί θα πρέπει να τα αναζητήσουν. Συνεπώς, παρατηρείται μια υπερδιέγερση του επιχειρηματικού κόσμου, τα αντανακλαστικά επιβίωσης του οποίου, τον οδηγούν στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά.
Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο, η Πολιτεία συνεπικουρεί την προσπάθεια των επιχειρηματιών και ενισχύει τον εξαγωγικό τους προσανατολισμό. Ο Διοικητής περιγράφει αναλυτικά το πως η Πολιτεία θα βοηθήσει τις επιχειρήσεις να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα και να γίνουν πιο εξωστρεφείς. Το θέμα είναι αν ο πολιτικός κόσμος, το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό, είναι σε θέση να εφαρμόσει πολιτικές που θα κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Κι εδώ εντοπίζεται ένα ευκρινές χάσμα.
Από τη μια πλευρά, ένας επιχειρηματικός κόσμος που παρ’ όλες τις αδυναμίες και ιδιορρυθμίες του πασχίζει να σταθεί στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό και από την άλλη ένα πολιτικό προσωπικό που αρέσκεται να διώκει και να ενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα.
Σε αυτή την ιδιότυπη σχέση ο τραπεζικός κλάδος τον οποίο εκπροσωπεί ο κ. Γιώργος Προβόπουλος θα μπορούσε να παίξει ρόλο γεφυροποιού. Όχι για να κερδίσει απ’ τις προμήθειες διαμεσολάβησης – που έτσι κι αλλιώς τις έχει εξασφαλισμένες – αλλά για να συνθέσουν από κοινού το νέο πρότυπο ανάπτυξης…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
