Αν τα βιβλία ήταν βόμβες, το οχυρό Μέρκελ θα είχε κονιορτοποιηθεί. Μα είναι βόμβες τα βιβλία; Είναι, φίλε μου, και μάλιστα τρομακτικής εκρηκτικής ισχύος. Σε ξεγελούν, όμως, διότι συνήθως είναι βόμβες βραδυφλεγείς. Τα βιβλία αργούν να εκραγούν. Γι’ αυτό οι Γερμανοί ηγέτες νομίζουν πως μπορούν να τα αγνοούν, κλειδώνοντάς τα έξω από ένα τείχος που δεν έπεσε ακόμη στα μέρη τους: Το τείχος του μυαλού τους! Επειδή αγαπώ την πατρίδα του Χέλμουτ Σμιτ και του Ότο Ρεχάγκελ ανοίγω σήμερα μερικά βιβλία που βομβαρδίζουν όσους εξακολουθούν να σκέπτονται…
Το φαινόμενο Λεγκρέν. Πώς η Ελλάδα έφθασε εδώ; Τι έγινε και χάσαμε το ευρωπαϊκό έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μας; Ποιος θα το πεί απλά, ωμά και σύντομα; Ο Φιλίπ Λεγκρέν, καλή του ώρα, στο νέο βιβλίο του “Ευρωπαϊκή Άνοιξη: Γιατί οι οικονομίες και οι πολιτικές μας έχουν τα χάλια τους και πώς θα τα διορθώσουμε”. Ο επί των οικονομικών τέως σύμβουλος του Μπαρόζο είναι αδιόρθωτος. Πάλι “βγάζει γλώσσα” στον Βόλφγκανγκ:
[quote text_size=”small”]
“Πρωταρχική αιτία της κρίσης ήταν τα δάνεια που οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες χορηγούσαν απερίσκεπτα (1) στους ισπανούς και στους ιρλανδούς αγοραστές στέγης, (2) στους πορτογάλους καταναλωτές και (3) στην ελληνική κυβέρνηση. Τα χορηγούσαν ευθέως ή μέσω τοπικών τραπεζών.
[/quote]
Επιμένοντας να πληρώσουν ολοσχερώς οι ΄Ελληνες, οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί φορολογούμενοι για τα λάθη αυτών των τραπεζών, η κυβέρνηση Μέρκελ και οι υπηρέτες της στις Βρυξέλλες έχουν συστηματικά ευνοήσει τα γαλλογερμανικά τραπεζικά συμφέροντα εισβάρος των απλών πολιτών της ευρωζώνης. Η Γερμανία εξακολουθεί να αρνείται τα “κακά” δάνεια των τραπεζών της, κι επειδή ήταν απρόθυμη να εκχωρήσει τον έλεγχο αυτών των τραπεζών, χρησιμοποίησε τη δύναμή της για να μαχαιρώσει την τραπεζική ένωση της ευρωζώνης. Το χειρότερο: Η γερμανική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απέδωσαν άδικα την ευρωκρίση στη δημοσιονομική ασωτεία της νότιας Ευρώπης. Αυτή η αυτοεξυπηρετική κακοδιάγνωση έχει επιφέρει χρόνια οικονομική και πολιτική βλάβη”.
Προσέξτε, μαξιμοκέφαλοι, ο άνθρωπος αυτός καταγγέλλει επί λέξει ότι “η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκανε το χατήρι της Γερμανίας: Έφτιαξε μαλακό στρώμα για τις τράπεζές της με έξοδα της Νότιας Ευρώπης”.
[quote text_size=”small”]
Ο Λεγκρέν χαρακτηρίζει “άτσαλη-κακότεχνη” την απόφαση Βερολίνου-Παρισιού “να διασώσουν τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, δανείζοντας (ύπουλα) τη χρεωκοπημένη Ελλάδα, τον Μάιο του 2010, αντί να διαγράψουν τα χρέη της”.
[/quote]
Η απόφαση αυτή “παραβίασε την ίδια τη νομική βάση του ευρώ. Τέτοιο bail out χώρας δεν επιτρέπεται”, λέει (INYT, 22. 4. 2014). Έτσι, “η κρίση που θα μπορούσε να ενώσει την Ευρώπη σε κοινή προσπάθεια χαλιναγώγησης των ισχυρών τραπεζών διαίρεσε την ευρωζώνη σε δανειστές και οφειλέτες”.
Ο πρωθυπουργικός συνεργάτης. Τον Ζαν Πισανί-Φερί θα τον βρείτε στο γραφείο του Γάλλου πρωθυπουργού. Εκεί εργάζεται τώρα. Θα τον βρείτε και στα βιβλιοπωλεία. Υπό τον τίτλο “Η Ευρωκρίση και οι συνέπειές της” εξηγεί: “Επειδή το πρώτο θύμα ήταν η Ελλάδα, θεωρήθηκε σε Βρυξέλλες και Βερολίνο σοφή η άποψη ότι το πρόβλημα ήταν ο ακράτητος δανεισμός και οι αλόγιστες δαπάνες της. Τούτο άρεσε στο Βερολίνο που αποφεύγει την άλλη άποψη, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία συνέβαλε στη δημιουργία της κρίσης, αφού αύξανε και ανακύκλωνε τα πλεονάσματά της σε φθηνά στεγαστικά και κατασκευαστικά δάνεια προς τη Μεσόγειο. Αλλά”, προκαλεί ο πρωθυπουργικός συνεργάτης, “υποθέστε ότι η κρίση είχε αρχίσει από την Ιρλανδία, όπως εύκολα θα μπορούσε να συμβεί. Στην περίπτωση αυτή, η δημοσιονομική ανευθυνότητα δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ένοχος. Η Ιρλανδία είχε γερό πλεόνασμα και πολύ χαμηλό χρέος”.
Ουάσιγκτον και Βερολίνο. Το βιβλίο του Τίμοθι Γκάιτνερ δεν θα το διαβάσει ο χερ Σόιμπλε. Πρώτον, αυτά που γράφει στο Stress Test για το πώς βγαίνεις από μια οικονομική κρίση τα έχει πει προφορικά στον Σόιμπλε- τον άνθρωπο που εξευτελίζει τους σοσιαλδημοκράτες συμπατριώτες του την ώρα που αυταπατάται ότι διορθώνει τον άτακτο Νότο. Για να περιορίσει τις αρνητικές επιπτώσεις στην αμερικανική οικονομία από τη γερμανική οικονομική πολιτική, ο τότε υπουργός του Ομπάμα είχε κάνει Ομόνοια-Κολιάτσου το δρομολόγιο Ουάσιγκτον-Βερολίνο.
Μερκεβελισμός. Στο βιβλίο του “Το βάσανο με την Ευρώπη” ο Ρότζερ Μπουτλ ζητεί να επανέλθει η λογική στη γειτονιά. Συμφωνεί κι αυτός με τον Λεγκρέν και τον Πισανί ότι τώρα ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να θεωρήσουμε ότι κρίση έληξε. Όχι, δεν έληξε ούτε πρόκειται να λήξει όσο υπερισχύει ο μερκεβελισμός. Οι οικονομικές κρίσεις δεν εκτονώθηκαν ποτέ με περιοριστική πολιτική. Κουράγιο, φίλε μου. Έχουμε μαζί μας την οικονομική ιστορία. Οι χούλιγκαν της λιτότητας πάντοτε φοβίζουν, αλλά τελικά ουδέποτε επικρατούν.
Ο πανικός Πικετί. Τίτλος άρθρου του Κρούγκμαν σχετικά με τις άγριες αντιδράσεις που προκαλεί ένα ήμερο βιβλίο: “Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα”. Το έγραψε ο Γάλλος συνάδελφός του Τομά Πικετί. Γιατί πανικός; Διότι βομβαρδίζει Σόιμπλε και ρεπουμπλικανούς αδιακρίτως. Είναι μια αριστουργηματική μελέτη για τις συγκεντρώσεις κεφαλαίου και την ανισότητα. Το ξέρετε ότι αυτή η τελευταία έχει καταστεί πρώτη μέριμνα του Ομπάμα; Ότι αποτελεί τη μεγαλύτερη ανησυχία στοχαστών εντελώς δυτικού τύπου; Σε 700 σελίδες ο Πικετί κατεβάζει ποταμούς στοιχείων. Κι όμως το βιβλίο του μπορεί να συνοψιστεί σε τρία σύμβολα:
r > g που σημαίνουν ότι η απόδοση κεφαλαίου (r-eturn) είναι κατά κανόνα μεγαλύτερη (>) από τον ρυθμό ανάπτυξης (g-rowth) της οικονομίας. Πιο απλά: Ο πλούτος αυξάνεται πολύ ταχύτερα από την οικονομία. Γι’ αυτό, προτείνει ο Πισανί, πρέπει να του επιβληθεί παγκόσμιος φόρος!
Υστερόβουλο. Οι Γερμανοί ιθύνοντες επαινούν του Πορτογάλους που βγήκαν “ακούρευτοι” στις χρηματαγορές. Θα πονέσουν πολύ οι άνθρωποι εκεί, χωρίς να λύσουν το πρόβλημά τους.
[quote text_size=”small”]
Η Πορτογαλία θα χρειαστεί τουλάχιστον δύο ζωές για να αποπληρώσει (κρατήστε την αναπνοή σας) τα 738 δισ. ευρώ, δηλαδή το ένα τρισ. δολάρια που είναι το σύνολο του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους της.
[/quote]
Ένα τρισ., δεν κάνω λάθος! Ας μην τρομοκρατούν ορισμένοι τους Έλληνες με νούμερα, διότι τα νούμερα τούς εκδικούνται.
Υστερόγραφο. Εμείς είμαστε ζωντανοί μέσα στη δυστυχία μας. Αυτοί με την αποξηραμένη σκέψη είναι;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
