Aρχίzω την πολιτική ανασκόπηση, συνδεδεμένη με την έννοια των τίτλων του άρθρου αυτού, με ένα πράγματι θλιβερό γεγονός, να ακούς από πολιτικά χείλη που κυβέρνησαν και προσβλέπουν να κυβερνήσουν ξανά, να διαστρεβλώνουν γεγονότα και πολιτικές, για στενούς και φτηνούς κομματικούς λόγους. Αναφέρομαι στην , απέλπιδα έτσι κι αλλιώς προσπάθεια, στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και της Προέδρου του, να προσπαθούν να ενοχοποιήσουν την διακυβέρνηση Καραμανλή για την οικονομική κατάρρευση της χώρας, ενσυνείδητα αναληθώς, κάτι που είναι καθαρά δικές τους οι ευθύνες και ιδιαίτερα του τότε Προέδρου τους. «Η κακή κρίσις παντός κακού αιτία» Ιαμβλίχος.
Αν νομίζουν ότι έτσι θα κερδίσουν πολιτικά ή/και θα μειωθούν οι ευθύνες τους να δεχθούν στους κόλπους τους τον ολετήρα της οικονομίας, οι πολιτικές ελπίδες καταρρέουν, τόσο για το ίδιο το κόμμα, αλλά κυρίως για την ελληνική κοινωνία, η οποία προσδοκά, από όλα τα κόμματα, συνεισφορά στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη συνέχεια στην πρόοδο και ευημερία. Είναι ακόμη καιρός να αναθεωρηθούν οι απολύτως λανθασμένη αυτή η αμυντική στάση, για να το πω ευγενικά, ενώ η ανάληψη της ευθύνης που τους αναλογεί, θα εκτιμηθεί καλύτερα από τον λαό, για να μην απαξιωθούν όπως όσοι κατασκεύασαν την ιστορία του Βατοπεδίου. «Δεινή πόλις νοσούσα, ανευρίσκειν κακά». Ευριπίδου Αυγή.
Ο Καραμανλής και η ιστορία του, δεν έχει ανάγκη συνηγορίας από εμένα και από κανένα, αλλά αισθάνομαι υποχρέωση ως ενεργός πολίτης, με το περίσσιο θάρρος που με διακρίνει, να επισημάνω μερικές αλήθειες, οι οποίες σκόπιμα, διαστρεβλώθηκαν. Είναι βέβαιο ότι αρκετοί θα διαφωνήσουν. Τα οφέλη που προσέφερε στην πολιτική ζωή της χώρας ο Καραμανλής, ήταν τεράστια. Ο Καραμανλής διακρίνεται για το ήθος, την εντιμότητα και τον δυναμισμό ισχυρού ηγέτη! Το πολιτικό ήθος, είναι η κορωνίδα της πολιτικής του προσφοράς, καθώς και η συμπεριφορά και ζωή του, διακατεχόμενη από τη δική του προτροπή προς όλους, σεμνά και ταπεινά. Σημειολογική περίπτωση είναι η διαγραφή του φουκαρά βουλευτή Πιερίας κ.Πολύζου, ο οποίος έκανε το «έγκλημα» να πει ότι σε όλα τα κόμματα υπάρχουν σκάρτοι, θέλοντας έτσι ο Καραμανλής να δοθεί το μήνυμα ότι, εδώ δεν δέχομαι κανέναν σκάρτο! Ο χώρος και το σημερινό θέμα, δεν επιτρέπει πλήρη παράθεση όλων των επιτευγμάτων της διακυβέρνησης Καραμανλή, αλλά να θυμίσουμε ότι παρέδωσε ανεργία 7,5%, δανειοληπτική δυνατότητα με επιτόκιο μόνο 0,3% πάνω από αυτό της Γερμανίας, δημόσιο χρέος 115%, συμπεριλαμβανομένων των νέων δανείων, δημοσιονομικό έλλειμμα αρκετά κάτω του 10%, παρόλη την κρίση που είχε αρχίσει να αφήνει τα σημάδια της. Χρειάζεται όμως να αιτιολογηθεί η αύξηση του δημόσιου χρέους επί των ημερών του, που είναι αυτό που τον κατηγορούν. «Ατρίκεια δ’ άριστον ανδρός εν πόλει δικαίου πέλει». Ευριπίδου Αλκμήνη.
Από τα εκατό δις ευρώ που αυξήθηκε το χρέος, μόνο τα επτά αφορούσαν δαπάνες της κυβέρνησής του και τα υπόλοιπα ήταν η αποπληρωμή δανείων προηγουμένων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, τα οποία έληγαν τότε και μάλιστα με υψηλά επιτόκια, ακόμη και από την εποχή του Ανδρέα, ο οποίος έκανε κοινωνική πολιτική με δανεικά και δη πολύ υψηλότοκα, μέχρι και 25% επιτόκιο!. Άρα η ευθύνη καταλήγει ξανά στο ΠΑΣΟΚ. Ας μην μας διαφεύγουν οι τεράστιες δαπάνες προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, όχι με δική του ευθύνη, όπως είναι πασίγνωστο. Η ανάγκη νοικοκυρέματος του κράτους , προκύπτει από την προσπάθειά του για επανίδρυση του κράτους, κάτι που καταπολεμήθηκε ασύστολα και με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο, από όλους όσους λυμαίνονταν το ρέμπελο και ασυντόνιστο αυτό κράτος, με όλη την αντιπολίτευση απέναντι, με την ανάσχεση του βασικού μετόχου, αλλά και εκείνους απ’ έξω, οι οποίοι, συνηθισμένοι από εντολοδόχους πρωθυπουργούς, δεν ανεχόταν την ελληνική εξωτερική πολιτική που άσκησε υπέρ της χώρας μας. Οι προσπάθειες όλων αυτών, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, με επιστράτευση θεών και δαιμόνων για να ρίξουν τον ατίθασο Καραμανλή, με φωτιές και θύματα, με εγκλήματα και καταστροφικές διαδηλώσεις, ακόμη και με την απόπειρα δολοφονίας του. Τελικά το κατόρθωσαν μέσω του ΓΑΠ, με αφορμή την εκλογή Πρόεδρου της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, η οικονομική κρίση δεν προέκυψε από την αύξηση του δημόσιου χρέους, αλλά από διεθνή οικονομική κρίση, για την αντιμετώπιση της οποίας χρειαζόταν περίσκεψη και προληπτικά μέτρα, όπως έπραξαν αλλά σοβαρά και υπεύθυνα κράτη και έτσι υπέστησαν ελαφρότερα την κρίση. Τι έκανε ο Καραμανλής γι’ αυτό; Πρώτον, πάγωσε τους μισθούς του δημοσίου. Δεύτερον, κάλεσε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων, ενημερώνοντάς τους για την διεθνή οικονομική κρίση και ζητώντας τους την αναγκαία, λόγω των συνθηκών, συνεργασία και στήριξη, την οποία αρνήθηκε ο ΓΑΠ. Κατ’ εντολή όπως λέγεται; Ποιος ξέρει. Και τρίτον, στις μη αναγκαίες και καταστροφικές όπως κατέληξαν, εκλογές που μας έσυρε ο ΓΑΠ, με το λεφτά υπάρχουν. Για μοναδική φορά υποψήφιος πρωθυπουργός, ο Καραμανλής δήλωσε ότι θα συνεχίσει τις αναγκαίες περικοπές δαπανών του δημοσίου.
Τι έγινε στη συνέχεια; Ο πρωθυπουργός τον οποίο τώρα το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καλύψει για τα εγκληματικά του λάθη (;), επειδή τόσο λανθασμένα τον δέχτηκαν ξανά κοντά τους για λίγους ψήφους, αντί να δανειστεί με, το τόσο χαμηλό επιτόκιο, όλα όσα χρειαζόταν για το επόμενο έτος, έδωσε δωράκια, δεν πήρε κανένα δάνειο, εκστόμισε το έναυσμα της πρόθεσής του για κατάρρευση της χώρας, με το ότι «κυβερνά χώρα διεφθαρμένων», και κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει ότι πάμε για χρεωκοπία, την οποία εξήγγειλε πανηγυρικά από το Καστελλόριζο το Απρίλιο του 2010, για να καταλήξουμε στο αχρείαστο Μνημόνιο τον Μάιο του 2010. Η πρώτη «επιτυχία» του Μνημονίου αυτού ήταν από τα 130 δις που μας έδωσαν, τα 80 δις πήρε αμέσως η Γερμανία για το χρέος του εξοπλιστικού προγράμματος επί κυβερνήσεως Σημίτη, για την πληρωμή του οποίου και τιμήθηκε, όπως θυμόμαστε, με το βραβείο της πύλης του Βρανδεμβούργου, αν δεν κάνω λάθος. Η δεύτερη «επιτυχία» ήταν να μην ακολουθήσει τις οδηγίες του Μνημονίου και έτσι όλο και μπαίναμε βαθύτερα στην κρίση, μέχρι που οι Ευρωπαίοι εταίροι τον ανάγκασαν να φύγει. Το δεύτερο μέρος στο επόμενο σημείωμα.