ΒΑΤΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΑΡΧΙΣΤΑΝ

Μοίρασε το

Δεν αρκούν οι διαπιστώσεις /διαγνώσεις για να αντιμετωπίσουμε / θεραπεύσουμε τα κακώς κείμενα που μας ταλανίζουν. Εκατομμύρια συνέλληνες ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΕΣ /Διαγνώστες έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και καταλήγουν στο ότι: η κατάσταση δεν πάει άλλο. Μόνον ΚΟΜΜΑΤΟΠΛΗΓΙΚΟΙ, ΚΟΜΜΑΤΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ, καιροσκόποι, ιδεοληπτικοί, βολεύονται και εύχονται να συνεχιστεί το μπάχαλο.

Η πλειονότητα όμως βρίσκεται σε απόγνωση επειδή δεν χορηγείται μέχρι τώρα το κατάλληλο αντίδοτο / φάρμακο αντιμετώπισης. Δεν διαθέτει το “ΚΣ”= Κομματικό Σύστημα τα κατάλληλα πρόσωπα για να βγούμε από την κρίση. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για το κράτος (εν κράτει) των Εξαρχείων= ΕΞΑΡΧΙΣΤΑΝ, να βλέπουμε αποτρόπαιες εικόνες στην τηλεόραση, αέναες συζητήσεις – με αλληλοκατηγορίες – στο ΚΥΝΟΒΟΥΛΙΟ και πλήρη αδρανοποίηση της Αστυνομίας.

Όταν οι κάτοικοι εκεί αγωνιούν για τις περιουσίες και τη ζωή τους, καίγονται καταστήματα, τρόλεϊ, λεωφορεία, άνθρωποι, τότε όλοι (σχεδόν) συμπίπτουμε και συμφωνούμε πως -επιτέλους- κάτι πρέπει να γίνει. Πως; Ποιοί αρμόδιοι, θα δώσουν λύση; Αλλεπάλληλες (και η παρούσα βέβαια) Κυβερνήσεις έμεναν απαθείς θεατές, χωρίς να συγκινούνται, να επεμβαίνουν. Έτσι φθάσαμε στην de facto ανακήρυξη / (αυτο) αναγόρευση του κράτους των Εξαρχείων (;).

Σκέπτομαι πως αφού αδυνατούμε (αδυνατούν οι υπεύθυνοι αρμόδιοι) να υποτάξουμε τα “ατίθασα παιδιά” να βρούμε ένα modus viventi / συνύπαρξη. (Σ.Σ Πρίν χρόνια είχα προτείνει να γίνουν τα Εξάρχεια ένα: μίνι Βιλαέτι, ώστε να ελέγχονται). Δεν με άκουσαν και τώρα το πράγμα δεν μαζεύεται, επειδή ισχυροποιήθηκαν πολύ με αποτέλεσμα να θέλουν αυτοδιάθεση, πλήρη ανεξαρτησία, επίσημη αναγνώριση του ΕΞΑΡΧΙΣΤΑΝ!…..Τι μένει; Φοβούμαι η de jure αναγνώρισή τους (;).

Να προχωρήσουμε σε ανταλλαγές πληθυσμών (όπως τότε στη Μικρασιατική καταστροφή): Να φύγουν οι παλαιοί, αναχρονιστικοί, συντηρητικοί γηγενείς κάτοικοι και να πάνε εκεί οι διάσπαρτοι – ανά την επικράτεια – ομοϊδεάτες τους ώστε να εμπλουτιστεί /ενδυναμωθεί το νέο κρατίδιο περαιτέρω. Εξυπακούεται ότι θα υπογραφούν διασφαλιστικές διακρατικές συμφωνίες αμοιβαίου σεβασμού (όπως τότε στη Λωζάνη ή μετέπειτα, στο Κυπριακό, Ζυρίχης και Λονδίνου).

Για όσους διαφωνούν θα θυμίσω πως μια χαρά συμβιώνουν τόσο οι Ιταλοί με το κρατίδιο του Βατικανού, όσο και οι Γάλλοι με το πριγκιπάτο του Μονακό. Εννοείται ότι θα έχουν και τον δικό τους λατρευτικό χώρο ώστε να εκφράζεται η, όποια, θρησκευτικότητά τους, αντί να πυρπολούν την δική μας Μονή Πετράκη.

(Σ.Σ Εξάλλου θα πρέπει να διασφαλιστεί και ο αλληλοσεβασμός για τις πράξεις των ντόπιων και ξένων αντιχριστιανών όπως πχ οι δικοί μας αλληλέγγυοι αντιεξουσιαστές και οι ξενόφερτοι τζιχαντιστές και άλλοι μουσουλμάνοι. Αν εμείς κάψουμε τους ναούς και την Πίστη μας, τότε εκείνοι τι θα βρούν να κάψουν;). Αδιαφιλονίκητα θα είναι ισχυρό το πλήγμα τόσο για το λαό που θα στερηθεί τον διαχρονικό χαβαλέ του από τις πυρπολήσεις, δηώσεις, τραυματισμούς (και θανάσιμους), αλλά δεν απολαυάνεις τίποτα χωρίς να καταβάλλεις κάποιο τίμημα.

ΥΓ Ίσως – παραμονή της γιορτής της Μεγαλόχαρης – τούτο το κείμενο να μοιάζει άκαιρο ή και ατόπημα. Δυστυχώς όμως ακόμα και αυτές τις μέρες συμβαίνουν απρέπειες, ασέβειες, βανδαλισμοί! …… Οι φοβισμένοι παθητικοί Κυβερνώντες δεν έχουν τα κότσια να αντιμετωπίσουν μια δράκα ταραξιών. Μακάρι η Παναγία να δώσει φώτιση στους ΕΘΝΟΓΟΝΕΙΣ μας και δύναμη. (Σ.Σ. Από την πλευρά μου θα φροντίσω με προσεχές άρθρο μου / πρόταση να τους ενδυναμώσω).

* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου