“Τα θρησκευτικά δεν νοούνται χωρίς ισχυρή δόση … τσαχπινιάς,
που προσφέρει ο σύγχρονος εκπαιδευτικός … κατιμάς.
Κύριε ελέησον και σώσον ημάς,
αν βέβαια συνεχίζεις να ενδιαφέρεσαι για εμάς”.
Υπάρχουν αναντίλεκτα πολύ τρόποι διδασκαλίας ενός μαθήματος: Η απλή διδασκαλία, το πείραμα, το παράδειγμα, η αναζήτηση πηγών ενημέρωσης κ.ο.κ. Εμείς εδώ το προχωράμε παραπέρα. Στο … μη παρέκει. Επειδή -προφανώς- κάθε επαφή με την κοινή λογική παρέλκει. (Απουσιάζει η Εκκλησιαστική μουσική) θα εισαχθούν: χέβι μέταλ, ελαφρο λαϊκά, τσιφτετέλια, αμανέδες, ροκ κ.α είδη προς τέρψη των μαθητών, αλλά – βασικά- υποβοήθηση της κατανόησης βαθύτερων εννοιών της Χριστιανοσύνης (;).
Ο εκσυγχρονισμός, ο εκμοντερνισμός, ο φανατισμός, ο ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟΣ / Ισχυρογνωμοσύνη σε συνδυασμό με την ιδεοληψία και την τάση εκθεμελίωσης, δίνουν χαρμόσυνο μήνυμα εκπαιδευτικής, αλλά και θρησκειολογικής ευφροσύνης. Ανίδεοι, απαίδευτοι, ακαλλιέργητοι, αχθοφόροι ιδεολογικοπολιτικομματικών αποθημένων, ξεθεμελιωτές, περιστασιακοί ΘΩΚΟΥΧΟΙ (=κάτοχοι θώκων) προχωρούν στο θεάρεστο έργο της κατεδάφισης. Σκαρφίζονται, επιχειρούν διαφόρους τρόπους επίτευξης των ανομολόγητων, ύπουλων στοχεύσεων τους. Κυριολεκτικά αξιοθρήνητοι, θέλουν να παραγάγουν έργο, αδιαφορώντας αν θα είναι θετικό ή αρνητικό. Να “δοξαστούν” αντί παντός. Να δουν το όνομά τους συνδεδεμένο με “μεταρρύθμιση”. Εν ανάγκη με … απορρύθμιση.
Τούτη η πολύπαθη Παιδεία φαίνεται πως θα παρηγορηθεί με τον διωγμό της Ορθοδοξίας με μοχλό την υποβάθμιση – μέχρις εξευτελισμού – του μαθήματος των θρησκευτικών. Προστίθεται οπτικό και ηχητικό υλικό (;) προκειμένου να γίνει το μάθημα περισσότερο ελκυστικό και κατανοητό.
Την τιμητική τους έχουν ο (κάθε) “Μπαγάσας” και μπαγλαμάς ώστε να παραχθεί αυτός ο αηδής εκπαιδευτικός αχταρμάς.
Παρενθετικά: Το Ιερατείο γιατί έχει πρόβλημα … ειδικά με την “Συννεφούλα”; Εναντιώνεται μήπως επειδή θα προτιμούσε το … “Συννεφιές, όταν δεν σε βλέπω έχω ακεφιές;”. Προσωπικά θα επέλεγα το: “Συννεφιές, συννεφιές με αυτά που βλέπω έχω ακεφιές”.
Αλήθεια με ποιά λογική, ηθική, δημοκρατικότητα, σεβασμό στις παραδόσεις και στα (από αιώνων) κείμενα; Ποιόν, ποιούς ρώτησαν; (εκτός από τον λαό, που επειδή τους ψηφίζει, επιδεικτικά τον αγνοούν).
Γιατί δεν ρωτούν με Δ η μ ο ψ ή φ ι σ μ α τι θέλουν οι Έλληνες; Θέλουν Ορθοδοξία; Διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, Δωδεκάθεο, Μωαμεθανισμό, Ανεξιθρησκεία; Τι ;
ΥΓ Εκείνο που σίγουρα δεν θέλουν είναι τον ευτελισμό των πάντων, καθώς και τα πολιτικάντικα καραγκιοζιλίκια.
Ας εκμεταλλευτούμε την αρχή της Δημοκρατίας (Σ.Σ Στην οποία – κατά δήλωσή τους, ή εκ παραδρομής; – οι αρμόδιοι εξουσιαστές διατείνονται ότι πιστεύουν) και ας αποφασίσουμε όλοι /ο λαός κατά πλειοψηφία τι θέλουμε!
Τόσο απλό. Και -κυρίως- άχραντο, αμόλυντο, ακομμάτιστο!…