ΠΗΡΑΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΛΑΘΟΣ, ΝΙΚΟ ΜΟΥ

Μοίρασε το

Τελικά όλη αυτή η συζήτηση περί “άκρων” και περί “Ολοκληρωτισμών” (Ναζισμού και Κομμουνισμού) έβλαψε το ΣΥΡΙΖΑ! Αντίθετα προς ό,τι ισχυρίστηκαν κάποιοι στην αρχή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τελικά! Αυτή τη φορά, τουλάχιστον. Κι έχασε κατά κράτος! Και επί της ουσίας και επικοινωνιακά και πολιτικά…

–Έχασε, πολιτικά, γιατί βγήκαν πολλοί – παρα πολλοί και “επώνυμοι” -στον Τύπο, στα ραδιόφωνα στα τηλεοπτικά προγράμματα και στο διαδίκτυο – και τον… “ξέχεσαν” κανονικά! Του τα ‘χωσαν άνευ φόβου και με περίσσιο πάθος… Για πρώτη φορά, τόσο πολύ, τόσοι πολλοί, για τέτοιο θέμα…

–Έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα, γιατί οι περισσότεροι “επώνυμοι” που βγήκαν και του “τα ‘χωσαν” ήταν από τον “ενδιάμεσο χώρο”: κεντρώοι, κεντροαριστεροί, πρώην (και νυν) ΠΑΣΟΚοι, πρώην ΔΗΜΑΡίτες, πρώην της “ανανεωτικής Αριστεράς” κλπ… Και μάλιστα, κατά κανόνα, πιο λάβροι και απερίφραστοι στην “πολεμική” τους κατά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι “επώνυμοι” που ΔΕΝ προέρχονται από το νεοδημοκρατικό χώρο! Πράγμα που επίσης δεν έχει ξαναγίνει… Κι αυτό υπήρξε πολύ επώδυνο για το ΣΥΡΙΖΑ…
Αντίθετα, οι λιγοστοί νεοδημοκράτες που πήραν πιο φοβική και ενοχική θέση στο ζήτημα αυτό, απομονώθηκαν από παντού! (Και μερικοί τρέχουν τώρα να κάνουν “διορθωτικές δηλώσεις”)…

–Έχασε και επικοινωνιακά ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι πήγε να εμφανίσει την “αντι-κομμουνιστική εκδήλωση” της Εσθονίας ως “αποτυχία” και αποδείχθηκε πως αυτό ήταν fake news – ψέμα! Το διέδωσε το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, έσπευσε να το μεταδώσει το δικό μας ΑΠΕ και στη συνέχεια διαψεύστηκε από παντού και από τις επίσημες Ευρωπαϊκές αρχές… Βατερλό κανονικό…

–Έχασε ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί όλοι οι “δούρειοι ίπποι” του στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους, όλοι οι “φιλοσυριζαίοι” στα κόμματα της αντιπολίτευσης – και στη Δημοκρατική Συμμαχία που προσπάθησε να κρατήσει πιο “ουδέτερη στάση” και στη ΝΔ (λίγοι πια, αλλά γνωστοί και μη εξαιρετέοι), – αποκαλύφθηκαν και στιγματίστηκαν! Απομονώθηκαν από παντού… Υπό την πίεση της κοινωνίας που βράζει έτσι κι αλλιώς για όλα τα άλλαπου κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την πρωτοφανή αντίδραση μιας “ελίτ” που ήταν ως τώρα βουβή και φοβική για τέτοια ζητήματα, αλλά βρίσκει πια τη λαλιά της κι αρχίζει να αφυπνίζεται, ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πιο απομονωμένος από ποτέ! Επί της ουσίας τώρα: Όχι απλώς “χάλασε” η εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα περισσότερο), αλλά αντιστράφηκε κι όλας:

–Μας το έπαιζαν “περισπούδαστοι” – κι αποδείχθηκαν άσχετοι.

–Μας το έπαιζαν “δημοκράτες” – κι αποδείχθηκαν οπαδοί Ολοκληρωτισμών.

–Μας το έπαιζαν “ανθρωπιστές” – κι αποδείχθηκαν πρόθυμοι να κάνουν “γαργάρα” πολύ χοντρά εγκλήματα, επειδή… αντίστοιχα (ή και “χειρότερα”) εγκλήματα έκαναν κι άλλοι!

–Μας το έπαιζαν μοντέρνοι και “προοδευτικοί” – κι αποδείχθηκε πόσο απελπιστικά πίσω έχουν μείνει από τον υπόλοιπο κόσμο…

Ο Νίκος Μπίστης είναι μια “εξαίρεση”: ένας από τους πολύ λίγους “Κεντροαριστερούς”, που βγήκε δημόσια και στήριξε την στάση του ΣΥΡΙΖΑ! Σε ένα “σπαρακτικό” κείμενο ιδεολογικής αμηχανίας και πολιτικάντικης κουτοπονηριάς, ο Νίκος Μπίστης – ένα διόλου “αμελητέο” πολιτικό στέλεχος, πρώην Κνίτης, πρώην ΚΚΕεσωτ, πρώην “εκσυγχρονιστής” του ΠΑΣΟΚ, πρώην ΔΗΜΑΡίτης και νυν περί τη ΔΗΣΥ κινούμενος – παρουσίασε (με τον καλύτερο τρόπο) τη προπαγανδιστική γραμμή άμυνας (του ΣΥΡΙΖΑ πια). Με δύο λόγια:

–Εντάξει, έκαναν και οι Σοβετικοί τα… ψηλο-εγκλήματά τους, αλλά μη τα “ισοπεδώνουμε” κι όλας! Μη τους ταυτίζουμε και με τους Ναζί! Σε αυτό το επιχείρημα-ατάκα έχουν κολλήσει πια (γιατί άλλο δεν τους έμεινε):

–Μη τα ισοπεδώνουμε, με τους ταυτίζουμε… Μα Νίκο μας, ποιός τους “ισοπεδώνει”; Ποιός τους ταυτίζει; Κανείς! Δεν είπε κανείς πως είναι “ίδιοι” και “απαράλλακτοι”! Είπαμε πως είναι Ολοκληρωτισμοί – και οι δύο! Που έκαναν εγκλήματα και πολύ σοβαρά – και οι δύο! Και που από δημοκρατική άποψη είναι απεχθείς – και οι δύο! Αν για κάποιους από σας, ο Κομμουνισμός δεν είναι απεχθής, γιατί νοσταλγείτε τα νιάτα σας ή έχετε τις ενοχές σας για όσα υπερασπιζόσασταν παλαιότερα και μετά καταλάβατε ότι λέγατε… μακακίες, ε αυτό είναι δικό σας πρόβλημα. Το κατανοούμε, το βλέπουμε με “συμπάθεια”, αλλά μην ανάγετε τις προσωπικές σας τύψεις σε… “κατηγορίες” κατά όλων των άλλων, που δεν έκαναν (και δεν έλεγαν) τις ίδιες… μακακίες τότε! Έτσι, Νίκο μου; Άντε μπράβο… Όλοι οι Ολοκληρωτισμοί ΔΕΝ είναι ίδιοι μεταξύ τους… Αλλά δεν παύουν να είναι Ολοκληρωτισμοί!

* Μεταξύ μας, κι όλες οι δημοκρατίες ΔΕΝ είναι ίδιες μεταξύ τους. Αλλά είναι δημοκρατίες, πάντως…

–Είναι άλλο πράγμα η δημοκρατία στις ΗΠΑ (όπου, για παράδειγμα, δεν ισχύει η “δεδηλωμένη”) κι εντελώς άλλο πράγμα η δημοκρατία στην Ευρώπη (που είναι “κοινοβουλευτική”).

–Είναι άλλο πράγμα η δημοκρατία στη Βρετανία που δεν έχει γραπτό “Σύνταγμα” όπως το ξέρουμε παντού άλλου – κι άλλο πράγμα η δημοκρατία στις υπόλοιπες χώρες.

–Είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους οι βασιλευόμενες δημοκρατίες, οι Προεδρικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίας, οι Προεδρικές ΜΗ “κοινοβουλευτικές” δημοκρατίες ή οι προεδρευόμενες δημοκρατίες…  Αλλά δημοκρατίες είναι όλες, εφ’ όσον τηρούνται οι βασικές προϋποθέσεις ελευθερίας των πολιτών, εναλλαγής κυβερνήσεων, ανεξαρτησίας των τριών εξουσιών, ελέγχου και αυτοκυβέρνησης της κοινωνίας.

* Αλλά και οι Ολοκληρωτισμοί ΔΕΝ είναι όλοι “το ίδιο πράγμα”:

–Κι οι Φασισμοί δεν είναι όλοι ακριβώς το ίδιο: Άλλο η Ναζιστική Γερμανία, άλλο η Φασιστική Ιταλία, άλλο η Φασιστική Ιαπωνία, άλλο ο Φασισμός του Φράνκο στην Ισπανία, άλλο ο Φασισμός του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία. Μπορεί να είχαν μικρές ή μεγάλες διαφορές μεταξύ τους όλα αυτά τα καθεστώτα, αλλά απεχθείς Φασισμοί ήταν! Πώς να το κάνουμε;

–Και τα Κομμουνιστικά καθεστώτα δεν ήταν ίδια μεταξύ τους: Άλλο ο σοβιετικός Κομμουνισμός του Στάλιν, άλλο του Χρουστσόφ, άλλο του Μπρέζνιεφ. Άλλο το κομμουνιστικό καθεστώς του Γιάνος Καντάρ στη μεταπολεμική Ουγγαρία κι άλλο το (επίσης κομμουνιστικό) καθεστώς το Πολ Ποτ στην Καμπότζη (που εξόντωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού του σε τρία χρόνια! – αληθινό μακάβριο ρεκόρ αιματοβαμμένης τυραννίας)!

–Άλλο ο Κομμουνισμός του Μάο στην Κίνα, άλλο ο Κομμουνισμός του Τέγκ Χσιάο Πίνγκ μετά τον Μάο, κι άλλο το σημερινό Κινεζικό καθεστώς. Που “Κομμουνιστικό” λέει ότι είναι ακόμα (ο Θεός και ψυχή τους…) Ούτε όλοι οι “Κομμουνισμοί” ταυτίζονται. Τίποτε δεν ταυτίζεται ή δεν ισοπεδώνεται. Αλλά έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινό σημείο όλοι οι Ολοκληρωτισμοί:

Είναι ΤΥΡΑΝΝΙΕΣ: Όπου κυριαρχεί ο φόβος, η βία, το αίμα, η σιδερένια πυγμή ενός ανεξέλεγκτου κράτος και η απάνθρωπες μέθοδοι ενός αφανούς “παρακράτους”, η φίμωση κάθε “αντιφρονούντα” και η “μαζοποίηση” της κοινωνίας. Όταν κάποιο από τα στοιχεία αυτά “χαλαρώσει” κάπως, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ανατρέπονται. Γιατί ΔΕΝ αντέχουν την Ελευθερία! Αυτό είναι το κοινό τους γνώρισμα που τα διαφοροποιεί από τις δημοκρατίες.

–Οι δημοκρατίες εξελίσσονται – προσαρμόζονται και εκσυγχρονίζονται συνεχώς – σε συνθήκες Ελευθερίας γι’ αυτό την έχουν ανάγκη, ως “οξυγόνο”.

–Αντίθετα, τα Ολοκληρωτικά καθεστώτα ΔΕΝ αντέχουν ούτε μια πνοή Ελευθερίας! Τη φοβούνται και την απεχθάνονται, γιατί η Ελευθερία τα απειλεί θανάσιμα…

Μπορεί οι Ολοκληρωτισμοί να διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, στο βαθμό που χρησιμοποιούν το φόβο και τη βία για να επιβληθούν, αλλά είναι Ολοκληρωτισμοί γιατί ΔΕΝ αντέχουν την Ελευθερία. Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν είμαστε εμείς, Νίκο μου, που “ισοπεδώνουμε τα πάντα” ή “ταυτίζουμε ανόμοια πράγματα”. Είστε εσείς που ξεπλένετε ακόμα το Στάλιν και τα τέκνα του! Τους ξεπλένετε, Νίκο μου! Κι είστε οι μόνοι πια που το κάνετε αυτό… Παντού αλλού, οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν βάλει τη “διαχωριστική γραμμή” ανάμεσα στη Δημοκρατία από τη μία και στους Ολοκληρωτισμούς από την άλλη. Εσείς βάζετε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον “κακό” Ολοκληρωτισμό και τον “καλό” Κομμουνισμό που, εντάξει μωρέ, είχαν κι αυτοί τα “προβλήματά” τους, αλλά ήταν… για το καλό της ανθρωπότητας!

Όχι Νίκο μου, για το κακό της ανθρωπότητας ήταν κι αυτοί! Και όπου κυριάρχησαν, πήγαν πίσω τις κοινωνίες τους – που ακόμα αγωνίζονται να γιατρέψουν τις πληγές τους. Και παρεμπιπτόντως, πρωτοστατούν σήμερα στον αγώνα για την ιδεολογική καταδίκη του Κομμουνισμού, όλες οι κοινωνίες που τον έζησαν στο πετσί τους! Τυχαία, λες; Δεν νομίζω… Καταλαβαίνω ότι σου είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθείς, σε τέτοια ηλικία πια, πως ό,τι πίστευες όλη σου τη ζωή ως “υψηλό ιδανικό”, ήταν ένας εφιάλτης! Ένα λάθος. Και μάλιστα αιματοβαμμένο λάθος. Ότι νόμιζες πως ήσουν την “εμπροσθοφυλακή της Ιστορίας”, κι αποδείχθηκε ότι ήσουν στη λάθος πλευρά της Ιστορίας… Και τώρα οι τότε ιδέες σου βρίσκονται στο σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας! Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να το παραδεχθείς. Ανθρώπινα δύσκολο.

Και προτιμάς να βρίσκεις προσχήματα και λογικά τεχνάσματα και ψυχολογικούς μηχανισμούς απενεχοποίησης, πως όχι, δεν μπορεί, δεν ήταν όλα στραβά, υπήρχαν και σωστά, υπήρχαν και καλοί άνθρωποι (στους Κομμουνιστές)… Τι θα πει “υπήρχαν και καλοί άνθρωποι”;

Η “λίστα του Σίντλερ”, το εμβληματικό αριστούργημα του Σπιλμπεργκ πριν από 24 χρόνια, περιγράφει την ιστορία ενός Γερμανού, φιλο-ναζί αρχικά, που δεν άντεξε το Ολοκαύτωμα κι έσωζε Εβραίους με θανάσιμο κίνδυνο για τον εαυτό του… Κι ο Σίντλερ τελικά αποδείχθηκε πως ήταν “καλός άνθρωπος”. Και το απέδειξε με μεγάλο προσωπικό ρίσκο και τελικό κόστος! Οι Εβραίοι πήραν το σώμα του και το έθαψαν στην Ιερουσαλήμ, όπου ακόμα τιμούν τη μνήμη του. Αλλά το καθεστώς που αρχικά υπηρετούσε ήταν εγκληματικό. Έτσι; Ο ίδιος, βέβαια, το κατάλαβε. Και ξέπλυνε τα αμαρτήματά του με τις πράξεις του. Δεν “ξέπλυνε” το… εγκληματικό καθεστώς! Αυτή είναι η διαφορά… Άστο να πάει στην ευχή, Νίκο μου.

Λάθος ήταν ο Κομμουνισμός! Εντελώς λάθος. Τραγικό λάθος. Και δεν ήταν λάθος επειδή “έχασε” τελικά… Ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος, γιατί αλίμονο αν “κέρδιζε”. Και αλίμονο όπου “κέρδισε”… Νέοι όταν ήμασταν, τραγουδάγαμε – κρυφά από τη χούντα, γιατί το είχε απαγορεύσει – ένα τραγουδάκι του Μίκη Θοδωράκη σε στίχους Γιώργου Σεφέρη… Στο περιγιάλι το κρυφό! Το θυμάσαι…
Κατέληγε λοιπόν, το τραγουδάκι εκείνο:

“Πήραμε τη ζωή μας λάθος, κι αλλάξαμε ζωή”. Δυστυχώς Νίκο μου, εσύ ακόμα δεν τολμάς να δεις πόσο λάθος ήταν όλα αυτά.
Και δεν τολμάς (ή δεν μπορείς πια) να “αλλάξεις”. Γι’ αυτό “ξεπλένεις” ακόμα αυτά που κατά βάθος σιχαίνεσαι. Κι εσύ…
Ε εμείς δεν σου φταίμε τίποτε… Μη μας τη λες κι από πάνω. Έτσι;

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου