Πόσες εφημερίδες να θυμηθώ; Πόσα περιοδικά, πόσους ραδιοφωνικούς σταθμούς, πόσα κανάλια; Πάνω απ’ όλα πόσους συναδέλφους να θυμηθώ που άλλοι έχασαν τη δουλειά τους διότι τα «μαγαζιά» έκλεισαν και άλλοι απολύθηκαν –συνήθως- διότι ήταν «ακριβοί», ή, δεν ήταν αρεστοί σε κάποιον παρατρεχάμενο κάποιου υπουργού ή ακόμα και του ίδιου του υπουργού…
Όταν έχεις δουλέψει περίπου 3 δεκαετίες –για τους καλύτερους και τους χειρότερους- σε αυτό που λέγεται «ενημέρωση» έχεις παρακολουθήσει βήμα-βήμα το… κρουαζιερόπλοιο να γίνεται γαλέρα και έχεις νιώσει το ελπιδοφόρο «αύριο» να γίνεται ένας καθημερινός εφιάλτης στο δρόμο της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας…
Οι παραδοσιακοί εκδότες έδωσαν τη θέση τους σε ξιπασμένους νεόπλουτους αεριτζήδες, οι καταξιωμένοι «εφημεριδάδες» έδωσαν τη θέση τους στα αρσενικά ή θηλυκά «μανιτάρια» της τηλεόρασης και σε κάποιους άλλους, που ζήλεψαν το ρόλο του Λουί Ντε Φινές στην ταινία «Η τρέλα του μεγαλείου» νομίζοντας ότι επειδή ήταν καλοί δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε καλύτερους εκδότες!
Η «ενημέρωση» απαρνήθηκε το ρόλο της και έγινε «4η εξουσία» και οι εκφραστές της (όλοι εμείς δηλαδή) μιλούσαν ακατάπαυστα για πράγματα που δεν γνώριζαν και σιωπούσαν για γεγονότα που γνώριζαν…
Και αυτό –πιστέψτε με- όχι πάντα κατ’ επιλογή αλλά κατ’ ανάθεση… Για τα συμφέροντα του εκδότη-χρηματοδότη, για την κρατική διαφήμιση, ή για τον στόχο της «4ης εξουσίας» να αναρριχηθεί, να κερδίσει και να γίνει αρεστή στην «1η εξουσία»…
Και μία κρίση ήταν αρκετή, ώστε η απάτη και η αυταπάτη να γίνει συνώνυμο με την 4η εξουσία!
[quote text_size=”small”]
Η Ελλάδα διένυσε με ασύλληπτη ταχύτητα την απόσταση από «το κάρο στην BMW»… Και οι 2-3 τηλεοπτικοί σταθμοί έγιναν 15 και οι 3-4 εφημερίδες έγιναν 40! Το ίδιο έγινε στα περιοδικά, στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, στις ιστοσελίδες… Το «κίτρινο» έγινε εθνικό μας χρώμα, η «κλειδαρότρυπα» εθνικό μας σπορ και το «εκ παραθύρου ξεκατίνιασμα» άγιο… δισκοπότηρο!
[/quote]
Οι «κρατούντες» είδαν το όπλο που δημιούργησαν, να στρέφεται εναντίον τους και έτσι «έκλεισαν τις βρύσες του χρήματος», ενώ οι (προδομένοι) πολίτες γύρισαν την πλάτη αηδιασμένοι στην «μοιχαλίδα» 4η εξουσία…
«Η σκόνη έκατσε» και αυτό που έμεινε είναι υπουργοί ενημέρωσης με χαρακτηριστικά «Ρισελιέ» και πολίτες δύσπιστοι και ημιμαθείς, αν όχι θυμωμένοι, ισοπεδωτικοί και βουτηγμένοι στο ψέμα που εμείς τους προσφέραμε απλόχερα…
Φτάνοντας στη «στιγμή της αλήθειας» ένα είναι βέβαιο: Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε δυνατότητα αλλαγής του σκηνικού όταν τόσο οι άνθρωποι όσο και τα σχέδια είναι βασισμένα σε δεδομένα που, ελάχιστα απέχουν από αυτά, που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Το στοχευμένο ολιγοπώλιο, οι άνθρωποι «παγίδα» και η επιλεκτική «διαφάνεια» ούτε την ποιότητα, ούτε τον στόχο της ενημέρωσης θα επαναπροσδιορίσουν… Θα δημιουργήσουν μία «νέα τάξη διαπλοκής», ένα νέο τοπίο, με ομήρους πολίτες και εργαζόμενους, εν ονόματι μιας άρχουσας τάξης πολιτικών και επιχειρηματιών, εξίσου διεφθαρμένης με τις προηγούμενες που μας έφερε -στο μέτρο που της αναλογεί, διότι και εμείς δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών-, στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
Δεν είναι λίγες οι φορές που το προηγούμενο ΕΣΡ αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων. Δεν είναι λίγες οι φορές που ο επικεφαλής κυβερνητικός παράγοντας, -αρμόδιος για θέματα ενημέρωσης-, αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων.
Και σήμερα έχουμε για μία ακόμα φορά το «δύο σε ένα»… Πολιτειακοί παράγοντες κατώτεροι των περιστάσεων, προτείνουν –για το «τιμόνι» μίας εκ των κορυφαίων Ανεξάρτητων Αρχών-, ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων, απλά και μόνο για λόγους τακτικής με στόχο μία νίκη στη μάχη των εντυπώσεων, αδιαφορώντας για την ουσία, τον στόχο και τον σκοπό!
Όπου φυσάει ο (στρατηγός) άνεμος…
Καμία ελπίδα!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
