«Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρεταννίας σερ Ουίνστων Τσώρτσιλ (1874-1965) ενδιαφερόταν να διατηρηθεί το πολίτευμα της Βασιλευομένης Δημοκρατίας ούτως ώστε να αποτραπεί η κομμουνιστική κυριαρχία επί των Αθηνών κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών (1944)».
Αυτά έλεγε ο διαπρεπής Άγγλος ιστορικός σερ Χάρρυ Χίνσλευ, βαθύς γνώστης των βαλκανικών υποθέσεων και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε συνέντευξη στoν γράφοντα: «Ακρόπολις», 17 Απριλίου, 1987. Στην συνέχεια ανέφερε:
«Τα Δεκεμβριανά απετέλεσαν το προοίμιον της συρράξεως του ολέθριου πολέμου, μετά την άρνηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να δεχθεί τον αφοπλισμό και την αποχώρηση των Εαμικών υπουργών από την τότε κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου, (1 Δεκεμβρίου 1944).
«Η Μ.Β. δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί την σοβιετική επιρροή στην ανατολική Ευρώπη. Επιθυμούσε να διατηρήσει τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου και της Διώρυγος του Σουέζ. Η Ελλάδα ως βαλκανική χώρα ήταν μεγάλης σημασίας, η Γιουγκοσλαβία μεσαίας και η Αλβανία μικρής.
«Ο Τσώρτσιλ ήταν αποφασισμένος να μη παρεκκλίνει από τις αρχικές του θέσεις παρ’ όλες τις αντιδράσεις της Εργατικής κυβερνήσεως που τον διαδέχθηκε το 1945. Η βοήθεια που δόθηκε στην Ελλάδα δεν ήταν αποφασιστική όσο θα ήθελε ο ίδιος».
Πριν από 73 χρόνια, 9 Οκτωβρίου, 1944, συναντήθησαν στην έδρα της Σοβιετικής κυβερνήσεως (Κρεμλίνο) ο γ.γ. Ιωσήφ Στάλιν (1879-1955), ο σερ Ουίνστων Τσώρτσιλ, οι υπουργοί Εξωτερικών Μολότωφ Μηχαϊλοβιτς (1890-1986), ο ΄Αντονυ Ηντεν, (1897-1977). Διετέλεσε πρωθυπουργός της Μ. Β. (1955-1957).
Τα διαδραματισθέντα κατά την συνάντηση περιγράφει με ενάργεια ο Ουίνστων Τσώρτσιλ στο 4ο βιβλίο των απομνημονευμάτων, κεφάλαιο 48 : «Στο αεροδρόμιο της Μόσχας μας υπεδέχθησαν με εγκαρδιότητα ο Μολότωφ και Ρώσοι αξιωματούχοι.
Η πρώτη σημαντική σύσκεψη έγινε στις 10 το βράδυ, 9 Οκτωβρίου, στο Κρεμλίνο παρουσία δύο διερμηνέων, ενός Άγγλου και ενός Ρώσου. Ήταν κατάλληλη στιγμή να λάβω τον λόγο. Ας ρυθμίσουμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια. Έχουμε πολλαπλά και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται στη Βουλγαρία. Ας αποφύγουμε τις αντιπαλότητες για θέματα δευτερευούσης σημασίας.
Τι θα λέγατε, απευθυνόμενος στον Στάλιν, για δική σας υπερτέρηση στη Ρουμανία 90%, δική μας στην Ελλάδα 90% και εξ ημισείας στη Γιουγκοσλαβία 50% ? Ενώ τα λόγια μου μεταφράζονταν έγραψα σε μισό φύλλο χαρτιού τα ποσοστά. Έσπρωξα το χαρτί προς τον Στάλιν ο οποίος είχε ήδη ακούσει την μετάφραση. Έπειτα ο Στάλιν πήρε ένα μπλε μολύβι και χάραξε μία γραμμή σε ένδειξη συγκατανεύσεως και μου επέστρεψε το σημείωμα. Δεν το πήρα.
Επηκολούθησε μακρά σιωπή. Λαμβάνω πάλι τον λόγο. Δεν νομίζετε ότι είναι κυνικό εκ μέρους μας να ρυθμίζουμε αυτά τα προβλήματα από τα οποία εξαρτάται η τύχη εκατομμυρίων υπάρξεων κατά τρόπο τόσον υπεροπτικό? Ας κάψουμε αυτό το χαρτί».
«Όχι φυλάξτε το» είπε ο Στάλιν
Έτσι, κατά τον Τσώρτσιλ, εμοιράσθησαν σε σφαίρες επιρροής τα Βαλκάνια, στο τέλος του Β΄ Π.Π. Ο διαμοιρασμός επικυρώθηκε αργότερα στη Γιάλτα και από τους άλλους συμμάχους.
Κατά την πλέον κρίσιμη και πολυτάραχη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας (1935-1947) και (1947-1964) ευτύχησε η χώρα να βρίσκονται στο θρόνο δύο αιγλήεις Βασιλείς: O Γεώργιος Β΄ (1890-1947) και Παύλος (1901-1964). Μεταξύ του Βασιλέως Γεωργίου Β΄ και του πρωθυπουργού της Μ.Β. υπήρξε δεσμός εξ αμοιβαίας εκτιμήσεως πέρα από την συγγένεια του Βασιλέως με τον Φίλιππο, μετέπειτα σύζυγο της Βασιλίσσης Ελισάβετ.
Η σχέση των δύο ανδρών βοήθησε σημαντικά στην έκβαση του εμφυλίου (ήττα των κομμουνιστών – Γράμμος, 1949) και στην αποφυγή του εναγκαλισμού από την σοβιετική αρκούδα. «Τα Βαλκάνια, έγραφε ο ανεξάλειπτος εκ της μνήμης Χρήστος Φιλιππίδης , γενικός διευθυντής της «Ακρόπολις», 21 Ιανουαρίου, 1980, βρίσκονται επί ξυρού ακμής. Η στρατηγική των μικρών λαών για την αντιμετώπιση των πιθανότατα απροβλέπτων καταστάσεων που θα δημιουργηθούν συν τω χρόνω, πρέπει να είναι σώφρων αλλά και μακράς πνοής.
Στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν μεμονωμένες κινήσεις. Όλα είναι συνάρτηση όλων. Κανείς δεν μπορεί να πει πως έχει το τελικό, το αποφασιστικό χαρτί, σίγουρα στο χέρι του.
Η διεθνής πολιτική πρέπει να ξεπερνά τον παρόντα χρόνο και να μετρά το μέλλον. Οποιαδήποτε επέμβαση στα βαλκάνια μπορεί να διαταράξει επικίνδυνα την ύφεση και την ειρήνη. Καιρός είναι οι ισχυροί να αποβάλουν επί τέλους το σύνδρομο της Γιάλτας. Δεν μπορούν να διαθέτουν κατά το δοκούν και κατά βούληση την μοίρα των μικρών λαών».
Αναγκαία αναφορά σε δύο συνεντεύξεις Γερμανών ιστορικών, του Χάινς Ρίχτερ και Χόγκεν Φλαϊσερ σε πρωινή εφημερίδα. Μεταξύ άλλων ανέφεραν: «Ο εμφύλιος ήταν λουκούμι για τους Γερμανούς. Ευτυχώς μεσολάβησε ο πόλεμος μεταξύ των Ελλήνων και τα εγκλήματα των κομμουνιστών επικάλυψαν γεγονότα και μνήμες της γερμανικής κατοχής.
Ο Χάινς Ρίχτερ ισχυρίστηκε ότι « η Ελλάδα μετά τα Δεκεμβριανά του 1944 δεν θα γινόταν κομμουνιστική αν νικούσε ο ΕΛΑΣ, εκθέτοντας έτσι το Κ.Κ.Ε.»
«Tο κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας που έσυρε την Ελλάδα στον όλεθρο και την καταστροφή». Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968).
Είναι μνημειώδης ευήθεια να πολεμά κανείς όταν έχει την δυνατότητα να αποφύγει τον πόλεμο. Όταν όμως βρίσκεται στην ανάγκη η να υποταχθεί η να διακινδυνεύσει την ανεξαρτησία της πατρίδος είναι επάναγκες να πολεμήσει. Θουκυδίδης Β΄ βιβλίο των Ιστοριών παράγραφος 61.
Χρήσιμη ρήση δια τους αριστοκομμουνιστές, αυτοί που ακολουθούν τον κομμουνισμό από μόδα, οι οποίοι έχουν μεν καρδιά κατά την νόμιμο ηλικία αλλά δεν έχουν μυαλό κατά την καθεστηκυία.
Ας αφυπνιστούν οι υπνόφοροι αριστεροί. Οι φραστικές κορώνες του σουνίτη Ταγίπ Ερντογκάν: «Θα πετάξουμε τους Έλληνες στην θάλασσα» αποτελούν άμεση απειλή κατά της ασφάλειας, ακεραιότητας και ανεξαρτησίας της πατρίδος μας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
