Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στη συμπεριφορά των νεαρών διαπιστώνεται ένα στοιχείο της μορφής «όλα ή τίποτα» και μια διάθεση μη υπολογισμού των συνεπειών που φτάνει στα όρια της αυτοκαταστροφής.
Η επιστήμη έχει διευκρινίσει το θέμα και ξέρουμε ότι κάθε μορφής αντικοινωνική συμπεριφορά ξεκινά από κοινωνικά αίτια. Εγκληματώ, μεταφράζεται , φέρομαι εχθρικά και επιθετικά απέναντι σε ένα περιβάλλον το οποίο «εισπράττω» σαν εχθρικό και επιθετικό. Όταν ο περιβάλλον χώρος (η οικογένεια, το σχολείο, η πόλη) λειτουργούν σε αυτό το επίπεδο, δεν αρκούν ούτε οι παρεμβάσεις ψυχολόγων και ψυχιάτρων, ούτε οι οικογενειακές νουθετήσεις, ούτε ιεραποστολικά κηρύγματα. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι το “ξεστράτισμα “των νέων δεν είναι παρά μια φυσιολογική αναπόφευκτη συνέπεια εφόσον η κοινωνική αδικία προσωποποιείται και δεν δίνει την δυνατότητα στο νέο να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες, να ενεργοποιηθεί απέναντι στο χυδαίο, στην ανισότητα, στο πάθος των υλιστικών οραμάτων.
Τα ανασταλτικά ή κατασταλτικά μέτρα δεν ανακόπτουν αυτή την αυξανόμενη ροπή προς την παρανομία όσο οι δομές της κοινοτικής ζωής “αφήνουν” απροστάτευτο τον έφηβο. Η στροφή προς ριζικές αξιολογικές ανατοποθετήσεις στη ζωή είναι το ζητούμενο ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να γεννηθεί ένας ανθρωπινότερος και ισορροπημένος τύπος ανθρώπου. Ένας τύπος που δεν θα νιώθει ότι τον «βλέπουν» στην πόλη του και τον κατατάσσουν με βάση αυτό που μπορεί να ξοδέψει και να επιδείξει σε πλούτη και πολυτέλεια.
Η ανάπτυξη αντικινήτρων προς την παράβαση είναι το ζητούμενο. Η επεξεργασία των αντικινήτρων απαιτεί τη συμβολή παιδαγωγών, ψυχολόγων και κοινωνιολόγων, που θα διερευνήσουν τις συνέπειες οπουδήποτε μέτρου που αποσκοπεί στον περιορισμό του προβλήματος. Αυτό που πρέπει να είναι απόλυτα σαφές είναι ότι η παραβατικότητα δεν είναι ποτέ μια πράξη που στέφεται αποκλειστικά εναντίον των άλλων αλλά κλείνει μέσα της πάντα ένα στοιχείο αυτοκαταστροφής.
Η αυτοκαταστροφικότητα όμως δε θα έπρεπε να οδηγήσει στην ερμηνεία της μόνο μέσω της εξατομικευμένης ψυχολογίας. Το ζήτημα δεν είναι το ιστορικό και η ψυχολογική εικόνα του εφήβου. Το ζήτημα είναι κάτω υπό ποιους γενικούς κοινωνικούς όρους διαμορφώθηκε και λειτούργησε αυτή η ψυχολογία. Οι κοινωνικοί όροι της ζωής θεωρούνται πρωταρχικά υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση της ψυχολογίας του ατόμου. Όχι επομένως οι «ανωμαλίες» του, όχι οι «αποκλίσεις» του από το μέσο όρο , όχι «δυσπροσαρμοστικότητές» του. Οι ίδιοι οι ψυχολόγοι απορρίπτουν τον ψυχολογισμό. Ανάγλυφα , το αυτοκαταστροφικό στοιχείο στη χώρα μας φαίνεται με τα «εγκλήματα τιμής» που είναι απαλλαγμένα από οποιοδήποτε κερδοσκοπικό κίνητρο. Η συντριβή της ζωής από κάθε άποψη, υλική, ηθική, ψυχική και πνευματική, κρύβει πίσω της μια χαμηλή αυτοεκτίμηση και την αίσθηση της ασημαντότητας για ότι υπάρχει γύρω της. Ορίζεται αρνητικά και υποβαθμιστικά.
«Η βεβήλωση του αβεβήλωτου είναι το “καθήκον” που έχει μείνει για τη νέα γενιά» σχολιάζει πικρά ο Τζόρτζιο Αγκαμπεν .
Οι οργανωμένες ομάδες των νέων λειτουργούν με την ίδια λογική. Σήμερα οι νεοναζί νέοι, οι Skinhead, περνάνε από μια αυστηρή διαδικασία μύησης που ως πυρήνα έχει την λογική ότι αυτοί είναι τα αντισώματα της κοινωνίας ως οργανισμού και πρέπει να επιτίθενται σε οτιδήποτε. Χωρίς αυτούς ως αντισώματα ο οργανισμός (κοινωνία) καταλήγει στο AIDS. Πρέπει να καταστρέφουν στη μάχη αυτή ακόμη και το εγώ τους.
Μια μακάβρια επιστημονική έρευνα , από βρετανικό πανεπιστήμιο, έρχεται να αναλύσει το περίφημο νεανικό σλόγκαν «ζήσε γρήγορα πέθανε νέος» (live fast, die young). Μελετώντας ένα στατιστικό δείγμα του Life Style, η πανεπιστημιακή ερευνητική ομάδα συμφώνησε ότι οι απώλειες της νεανικής ζωής, δεν είναι απλά τυχαίες-θλιβερές συμπτώσεις. Η εγκατάλειψη του «εαυτού» , ακόμη και των εγκοσμίων είναι αναπόσπαστο τμήμα και των προτύπων της ιστορίας της νεανικής μουσικής και του κινηματογράφου . Το τέλος πολλών αστέρων, έθρεψε το μύθο ενός τρόπου ζωής που δεν θέλει να συμβιβαστεί με το σύστημα αλλά με την φθορά του χρόνου. Μέσα από το διαδίκτυο, οι θιασώτες έφηβοι έρχονται σε επαφή με τα πιο αλλόκοτα γούστα του «live fast , die young». «Φλερτάρουν με το αλκοόλ και την παράλληλη χρήση φαρμάκων , με τις βίαιες επιθέσεις και με τον θάνατο όχι μόνο του εαυτού τους αλλά και την δολοφονία συμμαθητών ή συνανθρώπων.
Οι στίχοι από την Οδύσσεια είναι πάντα επίκαιροι «Κύκλωπα, αφού η ανθρώπινη σάρκα είναι η ευχαρίστησή σου , πιες και από το κρασί μας» αν βέβαια ο Κύκλωπας είναι η παγκοσμιοποιημένη εποχή μας και το κρασί μας τα ίδια τα παιδιά μας.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
