Είναι προφανές πως, ως λαός, δεν εννοούμε να διδαχτούμε από ό, τι και όσα συμβαίνουν στον εσωτερικό, αλλά και στον εξωτερικό περίγυρό μας.
Παράλληλα δεν συνειδητοποιούμε την δεινή θέση – κρίση, στην οποία έχουμε περιέλθει.
Κρίση όχι μόνον οικονομική, αλλά -κυρίως- ηθική, αρχών, αξιών, κοινωνική κ.ο.κ.-
Το τραγικό είναι πως οι αρμόδιοι ταγοί μας όχι μόνον αδυνατούν να μας βοηθήσουν αλλά προσθέτουν συνεχώς προβλήματα επιδεινώνοντας την όλη κατάσταση.
Δεν νοείται η κοινωνία να βρίσκεται σε παρακμή, αποσύνθεση και οι εξουσιαστές μας να προσπαθούν να διορθώσουν τα κακώς κείμενα δια της απαξίωσης των … θεσμών (αντί της επιβεβλημένης ενδυνάμωσής τους).
Βάλλεται ανεπίτρεπτα η Εκκλησία, η Αστυνομία, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη (!).(Σκόπιμα ή μη, μικρή σημασία έχει) ως προς την βαρύτητα /επώδυνη επίπτωση του αποτελέσματος.
Που το πάνε οι περινούστατοι ηγήτορες; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αν περιέλθουν σε πλήρη ανυποληψία οι τομείς που προανέφερα, θα διαλυθεί εντελώς ο κοινωνικός ιστός;
Στην περίπτωση αυτή ποιός, ποιοί θα (επ)ωφεληθούν;
Ειλικρινά (α-πολιτικά/ακομμάτιστα) αδυνατώ να βρω ένα σοβαρό λόγο, που να δικαιολογεί μια τέτοια συμπεριφορά.
Τι θα κερδίσουμε ως κοινωνία, πολιτεία, κράτος, έθνος, ελληνισμός αν κατεδαφίσουμε τους πυλώνες πάνω στους οποίους εδράζεται το όλο οικοδόμημα;
Αν υποθέσουμε (όχι αβάσιμα; θα συμφωνήσω) πως υπάρχουν δυσλειτουργικά προβλήματα, ελλείψεις, παραλείψεις, επίορκοι λειτουργοί , μειονεκτούντες , διαβλητοί, ανεπαρκείς, ακατάλληλοι κ.ο.κ, τι θα πρέπει να γίνει;
Θα εφαρμόσουμε το θεραπευτικό πρωτογονισμό: “πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι;”.
Λανθασμένη, αλυσιτελής αντιμετώπιση προδήλως.
Έχω κατ’ επανάληψη υποδείξει τρόπους εξυγίανσης. Δεν θα επανέλθω. Θα θυμίσω μόνον τον βασικό: επιλογή ηγεσιών χωρίς πολιτική παρέμβαση/ διορισμό.
Αφήστε κ. κ. ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ την – εσωτερική – υπόθεση της εκλογής των ηγεσιών τους, σε εκείνους. Όχι σε εσάς.
Από αυτή την ο λ έ θ ρ ι α επιθυμία /πρακτική σας ξεκινούν όλα τα δεινά που -αυτοεκτιθέμενοι – καλείστε να ….διορθώσετε (!).
Εξυπακούεται ότι η προσπάθεια των μεν, των δε, και λοιπών ΕΘΝΟΓΟΝΕΩΝ να μας πείσουν πως “φταίνε οι άλλοι” ή “τα ίδια έκαναν οι προηγούμενοι”, μόνον θυμηδία προξενεί, ή , και αγανάκτηση. Παίζουν – ανεπίτρεπτα – εν ου παικτοίς.
Είναι αδιανόητο οι “πολιτικοί” /κομματικοί ιθύνοντες, να δρουν ως καταλύτες διάλυσης !!!…
ΥΓ Αλήθεια είναι τόσο δύσκολο να κατανοήσουν οι “ευφυέστατοι” κ. κ κρατούντες κάτι στοιχειώδες, απλό, αυτονόητο; Ότι δηλ. δεν κερδίζουν οι ίδιοι τίποτα (αντίθετα χάνουν ) αν γκρεμίσουν τους θεσμούς; Ποιός σοβαρός, νουνεχής άνθρωπος θα επικροτήσει την στάση τους (και θα τους επιβραβεύσει στις επερχόμενες εκλογές);
Και πως άραγε εννοούν την – οφειλόμενη προσφορά τους στον Τόπο;
Με το να πριονίζουν τους πυλώνες /κολώνες των Θεσμών;
Ή μήπως φαντάζονται ότι τους στηρίζουν /ενισχύουν με το να χρησιμοποιούν σαθρούς ιδεοληπτικούς “μανδύες” κομματισμού;
Υποθέτω, γνωρίζουν ότι: η υπέρβαση των εσκαμμένων πρέπει να αποφεύγεται από όλους, χωρίς εξαίρεση. (Επομένως περιλαμβάνονται και οι “πολιτικοί εκσκαφείς”!).