Μακάρι να μας φωτίσει /δώσει φώτιση το περιστατικό της ΔΕΗ.
Το ζήτημα δεν είναι τωρινό. Χρονολογείται από τότε δυστυχώς που το “Π.Σ” = Πολιτικό Σύστημα και ο Κοινοβουλευτισμός εκφυλίστηκαν, υποχώρησαν και παραχώρησαν την θέση τους στο “Κ.Σ”= Κομματικό Σύστημα και τον Κομματισμό. Έκτοτε το ύψιστο χρέος /καθήκον του κάθε βουλευτή /ΕΘΝΟΓΟΝΕΑ είναι απαρέγκλιτα προς το κόμμα του. Όχι προς τον λαό, την Πατρίδα (!).
Αυτή η παρακμιακή εξέλιξη έγινε αποδεκτή -λόγω μιθριδατισμού – από τους ιθαγενείς. Πρώτα το Κόμμα! Έχω κατ’ επανάληψη ασχοληθεί επισημαίνοντας τους – προφανείς άλλωστε – κινδύνους.
Επανέρχομαι -και θα το συνεχίσω όσο δεν διορθώνεται – στο θέμα εξ’ αφορμής πρόσφατου περιστατικού εν ενεργεία Υπουργού. Εισαγωγικά σημειώνω πως η στόχευση του άρθρου δεν είναι πολιτική (αφού δεν κάνω πολιτική ως οπαδός …ουδενός κόμματος), αλλά επειδή θεωρώ ότι δεν έχει γίνει αντιληπτή, από τους περισσότερους – κόσμο, ΜΜΕ, φορείς, “Πολιτικούς”, η σοβαρότητα της κατάστασης. Το απαράδεκτο φαινόμενο της κομματικής πειθαρχίας /αφοσίωσης. Με βαρείς χαρακτηρισμούς, υπονοούμενα, κ.ο.κ ο κος Υπουργός καταφέρεται εναντίον της ύποπτης, εθνικά επιζήμιας κυοφορούμενης, από την ίδια την κυβέρνησή του, πώληση της ΔΕΗ. Παρά ταύτα (ύψιστο κομματικό καθήκον γαρ) θα το ψηφίσει (;)….
Η υπόθεση προσφέρεται για πανεύκολο σχολιασμό, επιθεώρηση, ηθικολογία, πολιτικολογία, οικτιρμό.
Φρονώ όμως πως δεν θα βοηθήσει -πλην διασκέδασης, εκτόνωσης ή ψηφοθηρίας – ουσιαστικά. Αυτό που πρέπει να γίνει επιτέλους κάποτε είναι αλλαγή νοοτροπίας!
Αν προσπαθήσουμε – ΚΟΜΜΑΤΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΟΜΜΑΤΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΙ, ΚΟΜΜΑΤΟΠΛΗΓΙΚΟΙ, ΜΜΕ, οι πάντες – να προτάξουμε το γενικό κοινωνικό, κρατικό, εθνικό συμφέρον, του κομματικού , τότε (και μόνον τότε !) υπάρχει ελπίδα.
Αν δεν χαρακτηρίζεται “προδότης” ο κάθε βουλευτής όταν διαφωνεί με το κόμμα του, ψηφίζει κατά συνείδηση και έχει συνέπεια λόγων και έργων του, αν δεν πέφτουν οι Κυβερνήσεις επειδή κάποιο νομοσχέδιο τους /απόφαση καταψηφίστηκαν, τότε πολλά θα αλλάξουν.
ΥΓ1 Ποιό λοιπόν το νόημα να τα βάλει κανείς με τον συγκεκριμένο;
Είναι απλώς ένα τυπικό, αξιοθρήνητο παράδειγμα θύματος ενός ελεεινού “Κ.Σ” το οποίο έτσι λειτουργεί. Εξευτελίζει: τους ίδιους τους ανθρώπους του, τους μεταχειρίζεται, τους αναγκάζει να μετατρέπονται σε άβουλα όντα (αν βέβαια επιλέξουν -ελεύθερα; – να βολεύονται και όχι να βουλεύονται). Τον λαό των ιθαγενών τον εκμαυλίζει, τον εξαχρειώνει, τον εξαπατά. Εκεί στην ουσία, στην αιτία πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Η συνηθιζόμενη ενασχόληση με (υπουργικό ή βουλευτικό) αιτιατό είναι άσχετη, άτοπη, αποπροσανατολιστική, αδιέξοδη!
YΓ2 Καλό Πάσχα και καλή φώτιση σε όλους μας
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
