Τον Νοέμβριο διαδραματίστηκαν γεγονότα που δίνουν τροφή για σκέψη, περισυλλογή, εκτίμηση και αναθεώρηση απόψεων που κατά καιρούς διαμορφώνονται.
Είχαμε:
α. Την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ κου Ομπάμα.
β. Τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας .
γ. Την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Αναπόφευκτα οι συνειρμοί με: μια άλλη επίσκεψη, εκείνη του Αμερικανού Προέδρου κου Κλίντον, 17 χρόνια πριν, όπου είχαμε εκτεταμένα επεισόδια. Κάηκε η Αθήνα.
1. Όντως φιλική – επωφελής, τουλάχιστον από τουριστικής απόψεως – η επίσκεψη του κου Ομπάμα. Θα πρέπει πάντως να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι της κομματικής εκμετάλλευσης πως γίναμε ξαφνικά το (επί)κεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Θυμίζω απλώς πως 8 ολόκληρα χρόνια ήταν Πρόεδρος.
Βοήθησε , αλλά μπορούσε να παρέμβει ουσιαστικά στο οικονομικό μας δράμα. Αυτό ας το συνυπολογίσουν τα κομματικά μυαλά που πετούν στον αέρα.
2. Δεν είναι ο μόνος που ύμνησε την Δημοκρατία, τον Αρχαιοελληνικό Πολιτισμό, τη Φιλοσοφία. Πολλοί το έκαναν, αλλά ……. έμειναν στα φιλόφρονα λόγια. Δεν τοποθετήθηκε όμως ξεκάθαρα για τις Τουρκικές παραβάσεις, παραβιάσεις, και διεκδικήσεις, ή στο Κυπριακό.
Ούτε για το όνομα των Σκοπίων, αν και προκλήθηκε.
3. Δεν συμφωνώ με τις διαδηλώσεις και καταστροφές. Εγκρίνω μόνον τις ειρηνικές διαμαρτυρίες.
4. Μια φωτογραφία- χίλιες λέξεις- που τα δείχνει … όλα, τα λέει όλα. Συγκλονίζει!
Δείχνει στην πρώτη σειρά – μπροστάρηδες των Αντιαμερικανικών εκδηλώσεων (τότε) όλες τις συνιστώσες των κομμάτων και κομματιδίων της “Αριστεράς”.
Τους αξιότιμους κ.κ. συντρόφους οι οποίοι σήμερα (οι περισσότεροι) κυβερνούν και υποδέχονται (τώρα) τον τωρινό Πρόεδρο μετά βαΐων και κλάδων, χαλιών ερυθρών, χαμόγελων, αγκαλιασμάτων, τιμών και εκδηλώσεων ενθουσιασμού και φιλοξενίας, όπως αρμόζει σε αγαπημένους παλιόφιλους που ξανασμίγουν!…..
Θα μου πείτε: θα πρέπει -ως κυβέρνηση – να συμπεριφερθούν διαφορετικά; Απαντώ: ΌΧΙ. Αλλά θα τους ρωτήσω:
Τι νομίζετε σύντροφοι ότι έκαναν τόσα χρόνια οι προηγούμενοι , τους οποίους αποκαλούσατε “πουλημένους, προδότες, Γερμανοτσολιάδες, οσφυοκάμπτες κλπ”;
Υποδέχονταν εθιμοτυπικά / υποχρεωτικά τους ξένους ηγέτες, ανεξάρτητα αν συμφωνούσαν ή όχι μαζί τους.
Και μια (ρητορική) ερώτηση προς την Κυβέρνηση:
Πότε κύριοι (0ι Αμερικανοί – και όχι μόνο πχ οι Γερμανοί που συμμετείχαν – διέλυσαν και κατέστρεψαν την Γιουγκοσλαβία, το ΙΡΑΚ και άλλες χώρες) ήταν “οι φονιάδες των λαών; “Πότε; Τότε; Τώρα; Πάντοτε; Ποτέ;
Ή μήπως είναι τέτοιοι κάθε φορά, ανάλογα με το εάν οι δικοί σας βρίσκονται στην Συμπολίτευση ή την Αντιπολίτευση;
Γιατί εμπαίζετε τον κόσμο;
5. Επέτειος Πολυτεχνείου: Να σταματήσουν οι Πολιτικοί να κάνουν δηλώσεις κάθε χρόνο για (εκατόμβη;) νεκρούς κλπ, ενώ γνωρίζουν -κάποιοι τα έζησαν τότε- την αλήθεια. Να τερματιστούν οι αχρείαστες πορείες προς την Αμερικανική Πρεσβεία. Την επομένη μάλιστα που η επίσημη Πολιτεία δέχτηκε- περίπου ως Μεσσία – τον Αμερικανό Πρόεδρο(;). Μοιάζει παρανοϊκή η συμπεριφορά αυτή.
Τέλος , πότε άραγε θα σταματήσουν οι καταστροφές των μπαχαλάκηδων οι οποίοι τιμούν με τον δικό τους ξεχωριστό, πολιτισμένο και πατριωτικό τρόπο (καίγοντας ακόμη και την Σημαία) την Επέτειο; Μήπως όταν αγανακτήσουν οι νεκροί αγωνιστές και σηκωθούν από τους τάφους τους; (Σ.Σ Προφανώς δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο νοών νοείτω).
Κάποτε θα πρέπει να τελειώνουμε με την αναίσχυντη παραπληροφόρηση.
Δυστυχώς η ….. “Κομματική Αλήθεια” βαθμηδών, υποκαθιστά την πραγματική /Ιστορική Αλήθεια. Μια πόρτα κατέστρεψε το Τάνκ αλλά δεν καταπλάκωσε εκατοντάδες ανθρώπους, όπως λέγεται.
Είναι λυπηρό να κατατίθενται στεφάνια και λουλούδια προς τιμήν ανύπαρκτων νεκρών (;). Είναι αθλιότητα να μιμούμαστε τους Σκοπιανούς παραχαράκτες (τους οποίους κατηγορούμε και αγανακτούμε επειδή διαστρέφουν τα γεγονότα). Νεκροί εντός Πολυτεχνείου ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ !!!
Η τιμή και τα στεφάνια ανήκουν στην νεολαία – τους ζωντανούς- εκείνης της εποχής που αυθόρμητα (οι περισσότεροι τουλάχιστον) αισθάνθηκαν την πατριωτική ανάγκη, να αντιδράσουν στο Δικτατορικό Καθεστώς.
Αυτοί αδικούνται /αγνοούνται προκειμένου να τιμηθούν /δοξαστούν ανύπαρκτοι νεκροί!
ΥΓ Μακαριστοί τούτοι οι “μακαρίτες” επειδή τους επισκέπτονται κάθε χρόνο, για το καθιερωμένο μνημόσυνο: πονηροί κομματοσυγγενείς, αλλά και μακαρίως εφησυχάζοντες οπαδοί προσκυνητές. Μακάρι να παύσει σύντομα η ε ι δ ω λ ο π ο ί η σ η τ ο υ μ α κ α ρ ί τ ι κ ο υ κ ε ν ο τ α φ ί ο υ τ ο υ Π ο λ υ τ ε χ ν ε ί ο υ.