Από την ομιλία του κ. Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη ο ΕΝΦΙΑ, η διεξαγωγή δημοψηφίσματος και η έξοδο από τα Μνημόνια ήταν τα τρία …απρόσεκτα ζητήματα:
Α. ΕΝΦΙΑ
Ειλικρινής η τοποθέτησή του Αλέξη Τσίπρα ως προς το δίλημμα του, κατά πόσον θα μειώσει τον ΕΝΦΙΑ ή θα ασχοληθεί με επεμβάσεις σε άλλους φόρους. Σημειώνω ότι ανέκυψε και θέμα αν ο ΕΝΦΙΑ είναι ο πιο άδικος φόρος ή υπάρχουν άλλοι χειρότεροι, περισσότερο άδικοι φόροι από εκείνον. Φοβούμαι ότι χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα, όταν τοποθετείται η ελάττωση (Σ.Σ ούτε λόγος βέβαια για κατάργηση, όπως θα έπρεπε) του αν …. συμφέρει ή όχι κ.ο.κ.
Ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας αντικοινωνικός, άδικος, επαχθής, απαράδεκτος φόρος και π ρ έ π ε ι ν α κ α τ α ρ γ η θ ε ί, ιδίως ως προς την εξαίρεση της πρώτης κύριας και μοναδικής κατοικίας.
Προβάλλεται το ΠΟΝΗΡΟΒΛΑΚΩΔΕΣ ερώτημα: Και που θα βρούμε χρήματα αν τον καταργήσουμε”; Η απάντηση (με τα συγχωρήσεως) είναι απλή, λαϊκή, ωμή: Κόψτε κύριοι τον λαιμό σας!!!
Αντί φυσικά να κόβετε τον “λαιμό” των πολιτών. Δεν γνωρίζω πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ανικανότητας και της αναλγησίας των εξουσιαστών μας. Υπουργός Οικονομικών της προηγούμενης Κυβέρνησης, όντας άσχετος και ανίκανος να εισπράξει έσοδα (με επενδύσεις, πάταξη φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου, ορθολογική ρύθμιση φορολογικών συντελεστών κ.α απλά και αυτονόητα για όσους διαθέτουν στοιχειώδη νοημοσύνη και πολιτική βούληση), εισηγήθηκε και -κάκιστα- έγινε αποδεκτό από την, τότε, Κυβέρνηση, τον ΕΝΦΙΑ.
Οι νυν ….βολεύτηκαν και αντί να τον καταργήσουν (όπως υποσχέθηκαν για να εκλεγούν) το συνεχίζουν και παρεμβαίνουν ….φραστικά (!). Τώρα μπαίνει στη ζυγαριά, η ποσόστωση της “αδικίας φόρων”.
Είναι άδικο και παράλογο να στηρίζουμε και να ανεχόμαστε αυτό το ακατανόμαστο κομματικό σύστημα. Και να παρηγοριόμαστε με επιλογές του τύπου: “Ποιός είναι ολιγότερον άδικος φόρος για να τον προτιμήσουμε. Πότε επιτέλους οι ταγοί μας θα αποφασίσουν να απορρίπτουν εισηγήσεις για επιβολή άδικων φόρων;
Β. ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
Προτάθηκε για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Δεν υπήρξε σαφής τοποθέτηση. Μόνον διαβεβαίωση για το ότι “δεν πρέπει να φοβόμαστε τον λαό”. Σωστό. Μόνο που είναι … ανύπαρκτος /μη υπολογίσιμος αφού δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν.
Δημοψήφισμα έγινε το καλοκαίρι του 2015, όπου το 62% του ΟΧΙ ερμηνεύτηκε ως ΝΑΙ(!!!).
Παραινώ τον κο Πρωθυπουργό, τους συνεργάτες του Υπουργούς και τους λογογράφους να αποφεύγουν να αυτοεκτίθενται γιατί τώρα διαθέτουν αμφιλεγόμενο (sic) παρελθόν.
Γ. ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ
(Σημ. Όχι όμως από την Επιτροπεία).
Δεν χρειάζεται ανησυχία, ή αγωνία.
Θα βγούμε, μετά από 8-10 χρόνια όμως. Κάτι που έκαναν σε πολύ λιγότερο χρόνο η Κύπρος, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία.
Επομένως δεν χρειάζεται – από όποιους θα είναι τότε στην Κυβέρνηση – θριαμβολογία, αλλά περισυλλογή / περίσκεψη και προβληματισμός γιατί (καθ)υστερούμε υπερβολικά και αδικαιολόγητα να προσαρμοστούμε, να δράσουμε.
Εκτός αν το κάνουμε -σκόπιμα; – για να κόψουμε την κορδέλα, όπως με τους αυτοκινητόδρομους που έχουν ξεκινήσει 20- 15- 10 χρόνια πριν και τελείωσαν σήμερα.
Υ.Γ. Η σοβαρότητα και η αυτεπίγνωση εξακολουθούν να είναι ΑΕΙΖΗΤΟΥΜΕΝΑ (ΑΕΙ= πάντοτε ζητούμενα).
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Χρονόπουλου στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
