Πριν από 70 χρόνια, 27 Φεβρουαρίου 1947, στην κορύφωση του εμφυλίου πολέμου, ο δημοκρατικός Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρρυ Τρούμαν, ζήτησε από τους Γερουσιαστές και Αντιπροσώπους του κογκρέσσου να ψηφίσουν υπέρ της οικονομικής και στρατιωτικής βοηθείας, ύψους 400 εκατομμυρίων δολαρίων προς την Ελλάδα και Τουρκία για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου που εβρίσκετο προ των πυλών.
Ο πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν (1884-1972), στην ομιλία του στο κογκρέσσο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η πολιτική των Η.Π.Α., πρέπει να στοχεύει στην υπεράσπιση των ελεύθερων λαών που αντιστέκονται στην προσπάθεια υποδουλώσεως από ένοπλες κομμουνιστικές δυνάμεις».
Την χρονική εκείνη περίοδο αμφότεροι οι δύο θάλαμοι, «bi cameral», Βουλή Αντιπροσώπων και Γερουσία ομού, ελέγχοντο από τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι την πολιτική του «Δόγματος Τρούμαν», περί εξωτερικής βοηθείας και την υποχρέωση των Η.Π.Α. να αναλάβουν τον ρόλο της εγγυήτριας δυνάμεως αντί της Μεγάλης Βρεταννίας η οποία αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.
Με την παρέμβαση του στρατηγού Τζώρτζ Κάττλετ Μάρσαλλ, (1880- 1959), ο οποίος έχαιρε ιδιαίτερης εκτιμήσεως από όλα τα μέλη του κογκρέσσου, (Νόμπελ Ειρήνης 1953), το «Δόγμα Τρούμαν» έλαβε σάρκα και οστά στις 12 Μαρτίου, 1947. Απετέλεσε τον πρόδρομο του «Σχεδίου Μάρσαλλ». Επίσημα είχε τον τίτλο «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ανασυγκροτήσεως». Το Ε.Π.Α διεύρυνε την βοήθεια σε 15 Ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετώπιζαν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα μετά την λήξη του Β.Π.Π., (8 Μαϊου, 1945).
Το «Δόγμα Τρούμαν» και το «Σχέδιο Μάρσαλλ» παρέμειναν στην ιστορία ως τα δύο μισά του ίδιου καρυδιού. Στην υπό γερμανική κατοχή Ελλάδα (1943-1944), ισχυρές δυνάμεις του Ε.Α.Μ., υπό τον έλεγχο του Κ.Κ.Ε. συγκρούστηκαν σε άγριες μάχες στην Αθήνα και στα περίχωρα με κυβερνητικές και βρεταννικές δυνάμεις. Παρά την συμφωνία της Βάρκιζας, ήττα του Ε.Λ.Α.Σ (1945), οι δυνάμεις του Κ.Κ.Ε., συνέχισαν τον καταστροφικό πόλεμο (1946-1949) κατά της διεθνώς αναγνωρισμένης Ελληνικής Κυβερνήσεως που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του 1946.
Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., εγνώριζε από τον Οκτώβριο 1944, ότι στην Μόσχα, ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν είχαν μοιράσει τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα περιήλθε στην σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρεταννίας. Ένα επίσης σημαντικό ιστορικό στοιχείο είναι η περίπτωση του Βούλγαρου Georgi Mihailov Dimitrov (1882-1949), πολιτικός και Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας και αργότερα Ρώσος πολίτης. Ο Dimitrov απέστειλε κατ’εντολή του Στάλιν κρυπτογράφημα προς τον Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. Νίκο Ζαχαριάδη περί διακοπής της οικονομικής και στρατιωτικής βοηθείας από την Μόσχα. Υπό αυτές τις συνθήκες η ήττα των κομμουνιστών ήταν προδιαγεγραμμένη.
Παρά ταύτα και παρά τις σφοδρές αντιθέσεις σε ζητήματα τακτικής, ο ηγέτης του Δ.Σ.Ε. Νίκος Ζαχαριάδης (1903 -αυτοκτόνησε στη Σιβηρία -1975), Άρης Βελουχιώτης (1905-1945) στέλεχος του Κ.Κ.Ε. και ο Μάρκος Βαφειάδης (1906-1992) προσωρινός Πρωθυπουργός της Δημοκρατικής Κυβερνήσεως, βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ 1989, συμφώνησαν την συνέχιση του ένοπλου αγώνα μέχρι την συντριβή του Δ.Σ.Ε. στον Γράμμο, Αύγουστος 1949.
Τα εγκλήματα και οι βαρβαρότητες της εξαετίας (1943-1949) ου μόνον εκτός αλλά και εντός της φράξιας με πρωτουργό την «Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών», αποτελούν την μελανότερη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας Προς τι ο αδικοσκοτωμός, αιματοκύλισμα και αλληλοκτονία ειμή (μόνον) για την παρ΄αξίαν ανάρρηση στην εξουσία?
Το 2015, το 35,46% των Ελλήνων ψήφισαν προς ίδιον όφελος και εξ αγνοίας τους επιγόνους του Ε.Α.Μ., Ε.Λ.Α.Σ, Κ.Κ.Ε και Ο.Π.Λ.Α. Το «ανεμιαίο» κόμμα του 4%, θα εξαχνισθεί από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδος. Οι νουνεχείς και έλλογοι πολίτες που εμφορούνται με αισθήματα φιλοπατρίας και ευρωπαϊκού προσανατολισμού θα καταψηφίσουν το κόμμα της αταξίας, του χάους και των δραχμιστών.
Εν επιλόγω, αναγκαία η σύναρση των Η.Π.Α., όπως έπραξε ο Πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν, ουχί μόνον δια λόγων αλλά και δια έργων, ώστε να ορθοπατήσει η χώρα επί το επωφελέστερον εθνικά και οικονομικά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
