Δεν μας φτάνουν όσα υποφέρουμε, αλλά μας ενοχλεί /εκνευρίζει κάθε τόσο, κάποιος ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΗΣ ο οποίος ξαναζωντανεύει και αναχαράζει τα ήδη γνωστά, τετριμμένα, χιλιοειπωμένα, αυτονόητα. Πρόσφατο παράδειγμα πρώην Πρωθυπουργός.
Πρόκειται για τον κο ….. “καταλληλότερο” (λόγω Χρηματιστηρίου, εξοπλιστικών, Ιμίων, Οτσαλάν, ένταξης στην ΟΝΕ με επαχθείς όρους, Ασφαλιστικό κ .α ενδιαφέροντα ακατάλληλα ή και ακατανόμαστα) ο οποίος μας επανέλαβε αυτά που όλοι γνωρίζουμε. Όπως π.χ ότι:
-“Αν είμαστε σοβαροί μπορούμε να τα καταφέρουμε πριν το 2030”.Δηλαδή θα έχουμε συμπληρώσει “μόνον” 23 χρόνια αλήστου μνήμης Μνημόνια.
– Το “Μνημόνιο δεν ήταν Μονόδρομος”.
Διαφώνησε αυτός τον οποίο έχρισε διάδοχό του σε αυτό.
– “Γίνονται προσλήψεις στο Δημόσιο εκτός ΑΣΕΠ”.
Γνωστό σε όλους. Όπως και ότι επί της δικής του Πρωθυπουργίας συνέβαιναν παρόμοια φαινόμενα.
– “Η κατάσταση είναι έκτακτη”. Μήπως εννοεί και …..χαριτωμένη; Πάντως είναι θετικό το ότι έστω και τώρα το κατάλαβε (ακόμη και αυτός).
– “Όσο καθυστερούν οι αξιολογήσεις τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα”. Μπροστά σε τέτοιες ανακαλύψεις και αποκαλύψεις ούτε ο Αρχιμήδης, ούτε η ανακάλυψη του τροχού φτουράνε.
– “Προσφυγή στις κάλπες ως μόνη λύση”.
Η συνήθης επωδός. Ουδέν νεώτερον ή πρωτότυπον.
– “Φοβάμαι το ατύχημα”.
Το ίδιο και εγώ επειδή ζω διαρκώς με την αγωνία: πότε άραγε θα απαλλαγούμε από τους εναλλασσόμενους στην εξουσία πολιτικάντηδες για να το γλυτώσουμε. Η υπαναχώρηση του στην επιχειρησθείσα μεταρρύθμιση /αναμόρφωση υπό τον κο Γιαννίτση, την δικαιολόγησε ότι οφειλόταν στον φόβο πρόκλησης προβλημάτων /αναταραχής λόγω Ολυμπιακών Αγώνων. (Σ.Σ Όχι σε Π.Κ= Πολιτικό Κόστος;).
Συγκινητική ειλικρίνεια. Τυπικός στρουθοκαμηλισμός. Μας … έπεισε!
Οι φαιδρότητες των ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΩΝ μας ΚΟΜΜΑΤΑΝΘΡΩΠΩΝ είναι εκτός ορίων, ελέγχου, πραγματικότητας, ειλικρίνειας, επίγνωσης.
Πάντοτε είχα την απορία:
Τι τους ωθεί σε τέτοιας έκτασης αυτοέκθεση; Τι προσπαθούν άραγε (επαν)εμφανιζόμενοι να επιτύχουν;
Να τους (ξανα) θυμηθούμε; Να τους (ξανα) κάνουμε μνημόσυνα;
Να τους (ξανα) οκτίρουμε, να τους (ξανα) ψηφίσουμε; να (ξανα) αγανακτήσουμε, ή να τους σπλαχνιστούμε επειδή – όπως μας (ξανα)λένε – οι άλλοι και οι τωρινοί, είναι τρισχειρότεροι από ότι εκείνος και η (τότε) κυβερνώσα παρέα του; (Άρα να τον συγχωρήσουμε ως … εντιμότερο και να νοσταλγήσουμε ως καθυστερημένοι λωτοφάγοι, την αλήστου μνήμης εποχή του; ).
ΥΓ Όλοι “φοβόμαστε το ατύχημα ” και καλό είναι να προσπαθήσουμε να το αποφύγουμε. Τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κρατικό επίπεδο. Φοβούμαι όμως ότι ο κος πρώην Πρωθυπουργός (και νυν ανησυχών ΔΙΑΠΙΣΤΩΤΗΣ) με την ατυχή, αναίτια, αχρείαστη, μηρυκαστική και απέλπιδα (επαν) εμφάνισή του δεν κατάλαβε ότι προκάλεσε, αυτοχειριαστικά, το δικό του προσωπικό α τ ύ χ η μ α !
Δεν αποκλείεται – για να λέμε και τα θετικά- να θυσιάστηκε πρώιμα προκειμένου να μας … (ξανα)σώσει από το επερχόμενο, δικό μας, ατύχημα!…