“Ενός κακού μύρια έπονται”.
Βαρύς ο χειμώνας. Πολλές οι χιονοπτώσεις. Αφάνταστη η ταλαιπωρία από το κρύο, την αδυναμία μετακινήσεων, την έλλειψη ηλεκτρικού και νερού. Καταστροφές καλλιεργειών. Ολιγωρία αρμοδίων, οι οποίοι μιλούν – ως συνήθως – για …ακραία καιρικά φαινόμενα.
Άρα ευθύνεται, αποκλειστικά ο κακός μας ο καιρός, και καθόλου οι ίδιοι (!).
Αναμένονται τα παρεπόμενα: πλημμύρες και ανατιμήσεις προϊόντων.
Και οι μεν πρώτες θα έρθουν αναπόφευκτα και δικαιολογημένα, ως φυσικό φαινόμενο – συνακόλουθο.
Οι εξωφρενικές όμως ανατιμήσεις των αγροτικών προϊόντων δεν είναι ούτε φυσιολογικές, ούτε δικαιολογημένες. Το νοήμον κοινό …. αδιαμαρτύρητα επειδή το έχουν πείσει ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να λειτουργεί ο νόμος προσφοράς και ζήτησης, ανεξάρτητα από το ύψος των τιμών.
Αβασάνιστα υιοθετείται. Ισχύει -κακώς – σε κάθε περίπτωση.
Αναμασιέται /μηρυκάζεται συνεχώς, ίσως επειδή τα αιγοπρόβατα /πόπολο το έχουν καταπιεί βιαστικά και αμάσητα.
Χωρίς να αναρωτηθούν (μάλλον επειδή είναι …”Δημοκράτες προοδευτικοί” και πιστεύουν στην ισότητα !….) γιατί θα πρέπει μετά τα χιόνια να υποστούν ανεπίτρεπτες ανατιμήσεις προϊόντων, τις οποίες μόνον οι έχοντες μπορούν να αντιμετωπίσουν.
Οι υπόλοιποι; Ας πεινάσουν κι από πάνω, αφού στερήθηκαν τη θέρμανση -και όχι μόνον!
Το πρόβλημα δεν είναι η σπάνις των αγαθών/ προϊόντων.
Είναι η ανήκουστη (από 100 – 500% επάνω το ζαρζαβατικά !!!) Α ι σ χ ρ ο κ έ ρ δ ε ι α !!!
Δεν αντιλαμβάνομαι (αυτό που καταλαβαίνουν και ασπάζονται τόσο οι Κρατούντες /η Πολιτεία , όσο και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών) γιατί κάτι που σπανίζει – και είναι είδος πρώτης ανάγκης – θα πρέπει σκανδαλωδώς να υπερτιμηθεί.
Αν πχ ένας πωλητής έχει 10 κιλά μήλα προς 1 ευρώ το κιλό και πωλήσει τα 8, θα του μείνουν τα 2 κιλά.
Αν προσέλθουν 6 ενδιαφερόμενοι αγοραστές, σωστό είναι να τα δώσει στους 2 πρώτους με την κανονική τιμή του 1 ευρώ το κιλό. Οι 4 άλλοι απλώς δεν θα πάρουν. Επειδή τελείωσαν, δεν υπάρχουν. Τόσο απλό.
Αν όμως τα πουλήσει προς 3 ευρώ το κιλό διαπράττει : Αισχροκέρδεια, επειδή εκμεταλλεύεται την συγκυρία /έλλειψη για να κερδίσει υπερβολικά, και όχι να εξυπηρετήσει τους αγοραστές. Και, φυσικά, ευνοεί τους έχοντες σε βάρος των μη εχόντων. (Σ.Σ Η τυχόν επίκληση των αυξήσεων από μέρους των παραγωγών δεν ευσταθεί, γιατί αφ’ ενός επιδοτούνται για τις όποιες καταστροφές σοδειάς υφίστανται, αφ’ ετέρου το μεγαλύτερο μέρος κέρδους από τις επιβαρύνσεις πηγαίνει -κυρίως- στους μεσάζοντες και -δευτερευόντως – στους πωλητές των προϊόντων.
Κατά την ίδια λογική θα έπρεπε οι αεροπορικές εταιρίες να αυξάνουν τις τιμές των εισιτηρίων τους όταν υπάρχει μείωση πτήσεων – λόγω πχ κακοκαιρίας ή απεργιών – ώστε να βγάλουν τα σπασμένα / την απώλεια των εσόδων).
ΥΓ Οι παλαιότεροι θα νοσταλγήσουν την περίφημη Αγορανομία που επόπτευε /ήλεγχε τις τιμές και τις ανατιμήσεις.
Ο θεσμός κρίθηκε … αναχρονιστικός, αυταρχικός από τους θλιβερούς “Προοδευτικούς της οπισθοδρόμησης και της δημοκρατικότητας”. Τον κατήργησαν τότε!….
Καιρός να τον επαναφέρουν και να τον αυστηροποιήσουν, προκειμένου να προστατεύσουν βασικά τους αναξιοπαθούντες χαμηλόμισθους , συνταξιούχους , ανέργους. (Για τους οποίους υποτίθεται πως -λεκτικά τουλάχιστον – νοιάζονται ιδιαίτερα).