Μετά τους σημαντικούς ανθρωπιστές “Αλληλέγγυους” μπήκαν στο λεξιλόγιο και τη ζωή μας οι ….”Συλλογικότητες” του ΕΞΑΡΧΙΣΤΑΝ με τους οποίους -όπως προτίθεται να πράξει ο κος αρμόδιος Υπουργός για την Δημόσια Τάξη – θα πρέπει να συνδιαλλαγεί η Κυβέρνηση μήπως και τα βρουν (!).
Να δουν τι τους χωρίζει και τι τους ενώνει (Σ.Σ το τελευταίο μάλλον είναι γνωστό και δεδομένο) ώστε να βαδίσουν φιλικά πλέον ο καθένας τον δικό του δρόμο, χωρίς ιδιαίτερα έντονες οχλήσεις από τον άλλον, όπως κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι που έτυχε να διαφωνούν.
Η προσπάθεια εξεύρεσης ενός modus viventi με αμοιβαίες υποχωρήσεις όπως: Να γίνονται αραιότερα πχ δύο φορές το μήνα “εκδηλώσεις Αλληλεγγύης” από μέρους εκείνων με ταυτόχρονη μείωση των καταστροφών κατά περίπου 50% ώστε, επιτέλους, να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι !…..
Είναι γεγονός ότι – ως … Δημοκράτες; – είμαστε αντίθετοι με την οπισθοδρομική /συντηρητική πρακτική της καταστολής. Αντίθετα με τον διάλογο, την συνδιαλλαγή, θα οδηγηθούμε σε καταλλαγή (έστω ποσοστιαία) προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Να μη λησμονούμε ότι ο πολιτισμός και η Δημοκρατία απαιτούν την προστασία των δικαιωμάτων, ακόμη και των οργισμένων μειοψηφιών /μειονοτήτων, έστω και εάν αυτά ακυρώνουν τα δικαιώματα της πλειονότητας.
(Σ.Σ Λέτε να θεσμοθετηθεί η υγιής αυτή άποψη στο νέο υπό συζήτηση Σύνταγμα;).
Σοβαρολογώντας: πρόκειται για πρόταση ασυλλόγιστων συναλλαγών με …. “Συλλογικότητες” (;). Πάντως – όχι επειδή κατέχω την πατρότητα της πρότασης, βλ. άρθρο μου περί “Βατικανοποίησης του Εξαρχιστάν”- εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα ήταν πολύ καλύτερο να ανακηρύξουμε (όπως το Βατικανό, Μονακό) ανεξάρτητο Κράτος τα Εξάρχεια, με επίσημη Κυβέρνηση, διεθνή εκπροσώπηση, αρχές, Υπουργεία κ.ο.κ.
Φανταστείτε πόσο διαφορετικό είναι οι δικοί μας Υπουργοί και Πρωθυπουργοί να συνδιαλέγονται με δευτεροκλασάτες …”Συλλογικότητες” και πόσο ανεβασμένο / αναβαθμισμένο θα ήταν και το δικό μας κύρος αν συνομιλούσαμε με επίσημους ταγούς αναγνωρισμένου Κράτους.
Οραματίζομαι να ζήσω την συγκινητική εκείνη εμπειρία που οι δικοί μας Κυβερνώντες θα γίνονται δεκτοί στην διαβόητη πλατεία με …. τιμές Αρχηγών Κράτους.
Να πέφτουν βεγγαλικά, πυροτεχνήματα και κανονιοβολισμοί υποδοχής, αντί για μολώτωφ, αυτοσχέδιες βόμβες και εμπρησμούς!
ΥΓ Θα ζήσω Θεέ μου τέτοια μεγαλεία; Ή …..απλώς παλάβωσα με όσα – εδώ και δεκαετίες – συμβαίνουν και άρχισα να έχω …. “ιδέες μεγαλείου” ή να διακατέχομαι από την σύγχρονη “Μεγάλη ιδέᔨ: “Να μπούμε κάποτε σ’ εκείνη την απαγορευμένη Πλατεία αν όχι ως κατακτητές / πορθητές (αφού αυτό αποκλείεται) τουλάχιστον ως προσκεκλημένοι !!!…..