Επιστροφή στις (αρχέγονες) ρίζες του διαβόητου “Ασύλου”, κάπου 35 χρόνια πριν, όταν θεσπίστηκε το “Πανεπιστημιακό Άσυλο”.
Έγιναν κάποιες παρεμβάσεις /τροποποιήσεις με σημαντικότερη εκείνη της κας Υπ/γου στο παρελθόν και που έδινε το δικαίωμα στις πρυτανικές Αρχές να ζητούν την συνδρομή /επέμβαση /είσοδο της Αστυνομίας εντός των χώρων των Ανωτάτων Ιδρυμάτων.
Έως τότε η Αστυνομία δεν παρενέβαινε, ούτε την καλούσαν αφού θα έπρεπε να ζητηθεί η άδεια του -μικτού φοιτητών και καθηγητών – πειθαρχικού. Οι φοιτητές απέρριπταν κάθε τέτοια παρουσία. Τώρα ο νέος Υπ/γος Παιδείας ζητεί την κατάργηση και την επαναφορά στο αρχικό /αρχέγονο καθεστώς Ασυλίας (;).
Ισχυρίζεται πως δεν θα πρέπει τα ενδοπανεπιστημιακά ζητήματα παραβατικότητας να επιλύονται με αστυνομικούς τρόπους. Πως όμως κύριε θα επιλύεται η διακίνηση ναρκωτικών, οι επιθέσεις, οι βιασμοί, η κατασκευή εμπρηστικών μηχανισμών, βομβών μολότωφ και η μετατροπή των χώρων των ΑΕΙ σε προστατευτικό καταφύγιο των πάσης φύσεως και προελεύσεως “Μπαχαλάκηδων”;
Στο ερώτημα η απάντηση που δόθηκε από τον κο Υπ/γο (και πανεπιστημιακό δάσκαλο) δεν είναι απίθανη, αλλά ανατριχιαστική!
“Τα ζητήματα αυτά επιλύονται από μέσα, αν υπάρχει ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και σύλλογος καθηγητών . Όχι με αστυνομικούς τρόπους”.
Είναι αδιανόητος , αποκομμένος από την κοινή λογική αυτός ο ισχυρισμός – πρόταση αντιμετώπισης /επίλυσης.
Αναρωτιέμαι:
Έχει επίγνωση ο κος Υπ/γος του τι προτείνει;
Να τον διευκολύνω: Προτείνει “ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα και (γενναίους /αποφασισμένους) πανεπιστημιακούς δασκάλους (!…).
Προφανώς γνωρίζει τι σημαίνει το “ρωμαλέο”.
Φαντάζομαι πως κυριολέκτησε αναφερόμενος στη σωματική ρώμη (αφού η ψυχική ρώμη δεν αρκεί να εμποδίσει τους εμπόρους, τους χρήστες ναρκωτικών , τους καταστροφείς, τους βιαστές).
Επομένως το επόμενο βήμα θα είναι η σωματική ενδυνάμωση – με γυμναστήρια, άρση βαρών, καράτε, μπόντι μπίλντινγκ κ.ο.κ. – των φοιτητών και των καθηγητών ώστε να αντιμετωπίσουν σώμα με σώμα τους ταραξίες και όχι μόνον.
Για αυτό στέλνουμε τα παιδιά μας στα Πανεπιστήμια; Ποιός ο ρόλος των δυνάμεων καταστολής; Η υποκατάστασή τους από (ενδυναμωμένους /ρωμαλέους ) φοιτητές;
Το μόνο ελαφρυντικό το οποίο – καλόπιστα- θα μπορούσα να σκεφτώ και να του προσφέρω, θα ήταν ο επηρεασμός του από το Αρχαιοελληνικόν “Νους υγιής εν σώματι υγιεί”. Αλλά πως ο νους να καλλιεργείται και να λειτουργεί σε αντιεκπαιδευτικό, επικίνδυνο περιβάλλον;
Έφτασαν στα όρια τους ακόμη και οι φοιτητές. Ανησυχούν, καταγγέλουν, φοβούνται, αποφεύγουν να κυκλοφορούν στον… (υποτίθεται) προστατευόμενο χώρο του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
ΥΓ Έχοντας κατ’επανάληψη ασχοληθεί – και επί μακρόν – με την παρεξηγημένη έννοια του “Ασύλου” (Σ.Σ Από Άσυλο διακίνησης ιδεών και γνώσεων οδηγηθήκαμε σε διακίνηση ναρκωτικών, καταστροφές, κατασκευές βομβών κ.α).
Φτάσαμε σε: Ά σ υ λ ο α ν ι ά τ ω ν Α σ υ λ ι τ ώ ν Α λ η τ ώ ν, άβουλων δασκάλων, φιλοξενίας αλλά και – δια χρησικτησίας – κατοχής χώρων , περιθωριακών, εμπρηστών.
Πρόταση: Ας πιστεύουν ό, τι θέλουν οι εκάστοτε Υπουργοί και Κυβερνήτες. Αλλά αυτό το αίσχος πρέπει να τελειώνει επιτέλους. Όχι βέβαια .. τηλεοπτικά (;).
Να κάνουν Δημοψήφισμα να τους πούμε αν θέλουμε ή όχι το “Άσυλο”. Να κλείσει οριστικά το ζήτημα και όχι να …. ανοιγοκλείνει κάθε τρείς και λίγο!
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
