Φθινοπωρινή στρυφνή αντιπαράθεση μεταξύ αριστεροδεξιάς κυβέρνησης και κεντροδεξιάς αντιπολίτευσης. (Η λεξιμαγεία της εποχής). Ο λόγος της διχοστασίας μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού της αντιπολίτευσης οφείλεται στην διατύπωση ορισμού των λέξεων ισότης-ανισότης.
ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΣ ΑΝΙΣΌΤΗΣ
Η ισότης (ίσοι=ίσης αξίας, ισάξιοι) είναι ένα από τα εμφαντικότερα προβλήματα όσων ασχολούνται με την κοινωνιολογία, φιλοσοφία, πολιτειολογία και την νομική επιστήμη.
Με νομικούς όρους είναι η αρχή σύμφωνα με την οποία οι νομικές διατάξεις κατοχυρώνουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις μεταξύ των πολιτών και των δύο φύλων (άρθρο 4 του Συντάγματος).
Με πολιτειολογικούς όρους σημαίνει καθολικότητα εφαρμογής των νόμων. Ανεξάρτητα καταγωγής, οικονομικής καταστάσεως, κοινωνικής θέσεως και πολιτικών πεποιθήσεων.
Η ελευθερία και η ισότης είναι οι θεμελιώδεις έννοιες που συνθέτουν την ουσία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Έννοιες ταυτοσήμαντες οι οποίες αποτελούν και την αχίλλειον πτέρνα της δημοκρατίας η οποία απαγορεύει την υπέρβαση και της μίας και της άλλης.
Ο κίνδυνος είναι ορατός εάν δοθεί υπέρμετρη ελευθερία να «πράττει τα εαυτού» κατά την πλατωνική έκφραση, ό,τι βούλεται η ό,τι δύναται ο καθείς. Αυτό λειτουργεί εις βάρος της ισότητος.
Εάν πάλι δοθεί υπερβολική ισότης και ο καθένας υποχρεούται να κινείται μόνο στα πλαίσια που άλλοι, ενδεχομένως υποδεέστεροι κινούνται, τότε έχουμε περιορισμό της ελευθερίας.
ΣΟΛΟΜΩΝΤΕΙΑ ΛΥΣΗ
Υπάρχει η σολομώντεια λύση: Η ελευθερία δεν πρέπει να αποκλείει την ισότητα, αλλά ούτε η ισότης την ελευθερία. Επιτρέπεται μόνο να περιορίζει η μία την άλλη εν μέτρω. Μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί η τέλεια συνταγή.
Ολόκληρη η περιπέτεια της ιστορίας περιδινούται γύρω από μία επί ματαίω προσπάθεια να βρεθεί εν δικαιοσύνη το ακριβές ποσοστό ελευθερίας και ισότητος που χρειάζεται να συναμιχθεί για να διασφαλισθεί η δίκαιη κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.
Η κοινωνία αγωνίζεται να διορθώσει την ανοικτίρμονα σκληρότητα της φυσικής ανισότητος. Και να κάνει κατά το δυνατόν όλους τους ανθρώπους ίσους. Εις μάτην.
Οι κερδαλεόφρωνες αριστεροί διαθρυλούν την ισότητα λόγω συμφεροντολογισμού. Εμφανίζονται ως κήνσορες ότι δήθεν μεριμνούν, σύμφωνα με τις κομμουνιστικές αντιλήψεις και πρακτικές, για την ισότητα υπέρ των αδυνάμων και των κατωτέρων στρωμάτων. Αγνοούν λόγω δυσμάθειας οι τρεφόμενοι με αυταπάτες την αριστοτελική διατύπωση: «η ανισότης των ανίσων». Η ισότης είναι αντίθετη στην φύση και τη λογική.
Σε τελευταία ανάλυση αξίζει να θυσιάζει κανείς την ελευθερία για οτιδήποτε; Μήπως τελικά είναι θανάσιμα επικίνδυνο ακόμα και για την ίδια την ισότητα;
ΦΕΡΕΙ Η ΙΣΟΤΗΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
Οι δημοκρατικά παιδευμένοι πολίτες διεκδικούν ισοσθενή ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με το δίκαιο στο όνομα της αρχής της ισότητος. Όταν μιλάμε για δικαίωματα εννοούμε την αυτόνομη δραστηριότητα.
Όσοι εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντα τους δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή. Αυτοί μπορούν να διεκδικούν ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες, ίσα προνόμια και νομική ισότητα.
Οι έχοντες άγρια μεσάνυκτα ισχυρίζονται ότι η ισότης θα φέρει την δικαιοσύνη. Όσοι έχουν σώας τας φρένας γνωρίζουν ότι η ισότης είναι ένας κόκκος άμμου μέσα στον κόσμο της αδικίας και ανισότητος. Διορθώνεται το ελάχιστο αλλά το μέγιστο μένει αδιόρθωτο.
Η αρχή της ηθικής και πολιτικής ισότητος διατυπώνεται στους νεώτερους χρόνους, 1776, με την διακήρυξη της ανεξαρτησίας των αγγλικών αποικιών της Βορείου Αμερικής: «Όλοι οι άνθρωποι γεννήθηκαν ίσοι».
Πληρέστερος είναι ο ορισμός στην περίοδο της γαλλικής επαναστάσεως: “Οι άνθρωποι γεννιούνται και μένουν ελεύθεροι και ίσοι στα δικαιώματα, υποχρεώσεις. Οι κοινωνικές διακρίσεις πρέπει να θεμελιώνονται στην κοινή ωφέλεια», 1789.
Η ισότης υπήρξε ανέκαθεν αίτημα των επαναστατημένων λαών, ιδιαίτερα στα τελευταία χρόνια. Διεκδίκησαν απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματα στο όνομα της αρχής της ισότητος.
Μέσα στους δημοκρατικούς θεσμούς υπάρχει η θεωρητική θεμελίωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως εκφράστηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο Thomas Jefferson (1743-1826): «όλοι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν ίσοι».
Σήμερα ισότης ατόμων άξιων και ίσης αξίας δεν υπάρχει. Εάν η πολιτεία εν ονόματι της ισότητος μεταχειρίζεται ως ίσα τα εντόνως άνισα, τότε η δημοκρατία βρίσκεται επί ξυρού ακμής.
Επιμύθιον.
Το ερώτημα που ακολουθεί αναφέρεται στον αριστοτελικό ορισμό του τίτλου της «Εστίας». Αλήθεια πόσο ίσοι μπορούν να θεωρηθούν ο πρωθυπουργός με τον τραπεζοκόμο μυστικοσύμβουλο και η αντιπρόεδρος με την υπάλληλο καθαρίστρια της Βουλής?: «Η ανισότης των ανίσων».
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Βασίλειου Παπαδάκης στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
