Ο Λάμπρος Ροϊλός σκιαγραφεί το φαινόμενο της απώλειας του συμβολισμού και της πνευματικότητας, σε μεγάλο βαθμό, του εορτασμού του Πάσχα στην Ελλάδα και την σημασία της στην σημερινή εποχή.
Η ονομασία «Πάσχα» προέρχεται από την εβραϊκή απόδοση της σημαντικότερης εθνικής αλλά και παράλληλα θρησκευτικής εορτής των Εβραίων «Pasah» (Πασάχ) που σημαίνει διάβαση και πέρασμα. Συμβόλιζε το πέρασμα του Ισραηλιτικού λαού με την καθοδήγηση του Μωυσή από την Αίγυπτο (περί τον 14ο π.Χ. αιώνα), στην γη της Επαγγελίας, την Χαναάν, μέσω της Ερυθράς θάλασσας με το θαύμα του παραμερισμού των υδάτων που σήμαινε και αλληγορικά την μετάβαση από την σκλαβιά στην ελευθερία. Η γιορτή σφραγιζόταν με την παραδοσιακή σφαγή ενός αρνιού με το αίμα του οποίου έβαφαν τους δύο παραστάτες της εξώθυρας των σπιτιών και το κατώφλι της. Με τον ίδιο τρόπο είχαν σημαδέψει την πόρτα του σπιτιού τους στην Αίγυπτο οι Εβραίοι για να την ξεχωρίσουν οι άγγελοι που έσφαζαν με θεία εντολή τα πρωτότοκα βρέφη των τυράννων Αιγυπτίων την ώρα που κοιμόντουσαν. (Έξοδος 12:13). Το αρνί σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού έπρεπε να φαγωθεί αφού ψηθεί ολόκληρο με τα εντόσθια του το κεφάλι και τα πόδια σε φωτιά (όχι βραστό ή ωμό) (Έξοδος 12:9). Έθιμο, που διατηρήθηκε και από τους ορθόδοξους Χριστιανούς μέχρι σήμερα.
Άθεοι και αντιχριστιανοί
Όταν η Αναστάσιμη ακολουθία και το τελικό Χριστός Ανέστη έγιναν το σύνθημα για να αρχίσουν να σκάνε οι τρακατρούκες, τα βαρελότα και να ανάβουν τα βεγγαλικά.
Όταν δεν βλέπουμε την ώρα να καταβροχθήσουμε την μεταμεσονύκτια μαγειρίτσα και την ημέρα του Πάσχα το σουβλιστό αρνί με τα κοκορέτσια.
Όταν οι αριστεροί κυβερνώντες, όντες άθεοι και αντιχριστιανοί (τουλάχιστον σύμφωνα με το κομματικό τους καταστατικό), παρευρίσκονται στην θεία λειτουργία του Επιταφίου και της Αναστάσεως με αναμμένα κεράκια, χάριν του εθίμου. Η άλλως τηρώντας την Ελληνική παράδοση, υποκρινόμενοι.
Όταν στις μέρες μας θεωρείται σημαντικότερος ο τρόπος καταβολής των αμοιβών του κλήρου, από την συνταγματική κατοχύρωση της Χριστιανικής Ορθόδοξης θρησκείας σαν της επίσημης θρησκείας του κράτους διαχρονικά. (Λόγω της επιχειρούμενης αναθεώρησης και αλλαγής της σαν «θρησκευτικής ουδετερότητας»).
Όταν η νηστεία της μεγάλης εβδομάδος είναι νηστεία μόνον φαγητού (αν είναι) και όχι νηστεία από πολιτικές διενέξεις, μισαλλοδοξίες, κατηγορίες, συκοφαντίες και μίση. Αντί αγάπης συμφιλίωσης σε σεβασμό των ημερών αυτών της επετείου των παθών του Χριστού.
Όταν το Πάσχα έγινε έθιμο
ΤΟΤΕ , εκείνο το γλυκύ έαρ του 21ου αιώνα έκλαψε η Παναγία στην Ελλάδα για άλλη μια φορά τον χαμό του γλυλύτατου της τέκνου.
Τότε αισθάνθηκε ο Χριστός σ’ αυτή την χώρα, για δεύτερη φορά τον ίδιο πόνο με αυτόν της λόγχης που τον τρύπησε πάνω στο σταυρό.
Τότε κύλησαν δάκρυα στις παριές του, σαν το υγρό που είχε κυλήσει τότε από τα τρυπημένα του πλευρά.
Τότε επήλθε για αυτόν σε αυτή τη χώρα ο 2ος του θάνατος.
Τότε κατέστη αναγκαία η 2η ανάσταση. Αυτή της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας των Ελλήνων. (Κλήρου και πιστών).
Ακόμα και από αυτούς που μαζεύονται στις εκκλησίες τις ημέρες αυτές, οι περισσότεροι ζητούν στο μυαλό τους αποδείξεις για την Ανάσταση. (Όσοι από αυτούς βέβαια κάθονται να το σκεφτούν και δεν ακολουθούν απλώς ένα ετήσιο έθιμο). Δύσκολα μπορεί να χωρέσει στο μέσο νου των περισσότερων ανθρώπων του 21ου αιώνα, η ανάσταση κάποιου νεκρού με ανθρώπινο σώμα, που μετά θάνατον ξαναζεί. Αφού δεν έχουν δει με τα μάτια τους και αντιληφθεί με τις αισθήσεις τους, ψυχές να ζουν μετά το θάνατο του σώματός τους.
Οι μεταθανάτιες εμπειρίες και η ψυχή
Για τους άπιστους Θωμάδες που θέλουν να βάλουν τον δάκτυλο «επί των τύπων των ίλων». Υπάρχουν οι καταγεγραμμένες εμπειρίες ανθρώπων που έφτασαν σε κατάσταση «κλινικού θανάτου» η «στο κατώφλι του θανάτου». Ο Ραίημοντ Μούντυ ένας νεαρός Αμερικανός ψυχίατρος εξέδωσε δύο βιβλία το 1975 («life after life») και 1977 πάνω στο θέμα αυτών των «επιθανάτιων-μεταθανάτιων εμπειριών» που βάσισε στην μελέτη 150 συνεντεύξεων ανθρώπων που έζησαν παρόμοιες εμπειρίες.
Με τα ευρήματα του Δρ. Μούντυ συμφωνούν και άλλες παρόμοιες μελέτες των Δρ. Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ Ρος, Όσις και Χάραλντσον. Τα ευρήματα αυτά συνοψίζει ο πατέρας Σεραφείμ Ρόουζ στο σύγγραμμα του ως εξής: «το πρώτο πράγμα που συμβαίνει σε έναν άνθρωπο που έχει πεθάνει, σύμφωνα με αυτές τις περιγραφές , είναι ότι αφήνει το σώμα του και υπάρχει τελείως χωριστά από αυτό, χωρίς ούτε μια στιγμή να χάνει τη συνείδηση του. Συχνά, μπορεί να παρατηρεί τα πάντα γύρω του, ακόμα και αυτό το ίδιο του το νεκρό σώμα και τις προσπάθειες άλλων ανθρώπων να το επαναφέρουν στη ζωή. Αισθάνεται μια ανώδυνη ζεστασιά και γαλήνη, σαν να «πλέει» ή να «αιωρείται», είναι τελείως ανίκανος να επιδράσει στο περιβάλλον του με την ομιλία ή την αφή και έτσι συχνά νιώθει μια έντονη «μοναξιά».· Οι λειτουργίες της σκέψης του συνήθως γίνονται πολύ πιο γρήγορες από ό,τι ήταν μέσα στο σώμα.»
Η Δρ Κιούμπλερ-Ρος αναφέρει την αξιοσημείωτη περίπτωση μιας τυφλής γυναίκας η οποία «είδε» και αργότερα περιέγραψε με ακρίβεια τα πάντα μέσα στο δωμάτιο όπου «πέθανε», παρότι όταν επανήλθε στη ζωή ήταν και πάλι τυφλή,
Αυτές δείχνουν ότι υπάρχει μια άγνωστη άϋλη υπόσταση του ανθρώπινου σώματος που χωρίζεται μετά τον θάνατο από αυτό. Γιατί δεν είναι δυνατόν το σώμα που κείτεται ημιθανές/αναίσθητο να παρακολουθεί από ψηλά τον εαυτό του και τους γύρω από αυτόν. Αν αυτή η άϋλη υπόσταση δεν επιστρέψει στο σώμα, δεν διατηρείται αυθύπαρκτη μετά το θάνατο; Δεν είναι αυτή ψυχή που αποδεικνύει τη μετά θάνατο ζωή; Εκεί όπου (κατά τις γραφές) δεν υπάρχει φθορά, άρα ούτε πόνος, οδυρμός ούτε και θάνατος.
Είναι ευνόητο ότι δεν μπορούμε στην κοσμική μας υπόσταση να έχουμε πλήρεις αποδείξεις γι’ αυτό. Αφού αν τις είχαμε, αυτές θα αναιρούσαν και την ανάγκη της κοσμικής μας ύπαρξης.. Αυτή υπάρχει για κάποιο λόγο εξέλιξης, σύμφωνα με το Θείο σχέδιο. Όπως η πεταλούδα είναι αναγκαίο να περάσει από το κουκούλι στον μεταξοσκώλικα, μέχρι το τελικό της στάδιο εξέλιξης της σε πεταλούδα.
Πολλοί από εμάς είναι έτοιμοι να παραδεχθούν το τάδε φάντασμα ή κακό πνεύμα που εμφανίστηκε στο δείνα μέρος, τον τάδε χρόνο. Να δεχθούμε αλλά υπερφυσικά φαινόμενα που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε με τις ανθρώπινες αισθήσεις μας στον υλικό κόσμο. Αλλά όταν φτάνει στην κρίση των πολλών να παραδεχθούν ή όχι την Ανάσταση του Κυρίου ή την μετά θάνατον ζωή, να τα απορρίπτουν σαν απάτη.
Επίλογος
Τα τόσα δισεκατομμύρια πιστών που πίστεψαν διαχρονικά σε αυτά και τα διέδωσαν ανά τους αιώνες, αυτό από μόνο του, δεν σημαίνει κάτι;
Αφού όμως τόσα διαφεύγουν από τις γνώσεις της επιστήμης και ο άνθρωπος δεν είναι παντογνώστης, πώς και γιατί τα απορρίπτει;
Γιατί ο άνθρωπος εκτός από μη παντογνώστης είναι και αλαζών. Γιατί επίσης φοβάται την παραπλάνηση και την απογοήτευση. Οπότε καλύτερα να τα απορρίπτει και να μην τα σκέπτεται.
Τι σε κάνει πιο ισχυρό για να αντιμετωπίσεις τις αντιξοότητες της ζωής; Τι σε γεμίζει περισσότερο σαν οντότητα;
Η απόρριψη; Η αμφιβολία; Ή η πίστη;
Η απόρριψη της πίστης αφήνει ένα (ασυνείδητο πολλές φορές) κενό. Η αμφιβολία της πίστης κλονίζει. Η πίστη στην πίστη σε δυναμώνει.
Πέραν των ανωτέρω συλλογισμών και σοφισμάτων, ας αφεθούμε στο συναίσθημα και την ομορφιά των τροπαρίων της μεγάλης Παρασκευής, συμμετέχοντες και υμνόντες. Με κλειστά μάτια ας νιώσουμε το πνεύμα που αιωρείται σε αυτά. Αυτό που δεν γίνεται για απλό έθιμο, αλλά μιλάει απευθείας στην καρδιά μας. Εκεί θα μπορέσουμε να νιώσουμε την αλήθεια που αφορά όλα τα πιο πάνω.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
