Θεωρητικά, πολίτες και Κράτος (των πολιτών) πρέπει να ταυτίζονται.
Δυστυχώς στην περίπτωση μας, αμφότερα, ουδεμία σχέση έχουν.
Εμφανίζουν εικόνα αυτισμού, με αποτέλεσμα την παντελή – συναισθηματική, και όχι μόνον- έλλειψη επικοινωνίας, κατανόησης, αλληλοστήριξης, εποικοδομητικής συνύπαρξης.
Βαθμηδόν η αποστασιοποίηση, η αυτοπεριχαράκωση και η (δια)ρηξη κάθε δεσμού όμαιμου, οδήγησε σε διάσταση, απόλυτα και αμφοτερόπλευρα.
Συμφεροντολογική / ιδιοτελής προσπέλαση εκάστης πλευράς, σε βάρος της ετέρας (!)
Τελικά, νομοτελειακά επήλθε (και έκτοτε διαιωνίζεται) η σύγκρουση ανάμεσά τους με εχθρότητα, μίσος, αλληλοεξόντωση.
Οι πολίτες μισούν το στυγνό, ανάλγητο, εχθρικό κράτος τους, το αποφεύγουν, το κοροϊδεύουν, το λοιδορούν, το απεχθάνονται.
Εκείνο πάλι αποτελεί κάτι άλλο, ξεχωριστό, εξωγήινο μόρφωμα που δεν έχει – ούτε προσπαθεί να έχει ή να αναγνωρίσει – καμία σχέση με τους, πολίτες τους οποίους – υποτίθεται ότι (πρέπει να ) φροντίζει.
Έτσι αντί συνόλου έχουμε – συνονθύλευμα ! σύμφυρμα!
Άλλο οι πολίτες και διαφορετικό, απέναντι τους, το Κράτος (των πολιτών!).
Αν αυτό το συνειδητοποιήσουμε -κάποτε θα πρέπει – τότε:
θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά.
Αλλαγές ουσιαστικές δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αν δεν συμφιλιωθούν , γίνουν αυτοκόλλητοι οι πολίτες με τους κρατικούς μανδαρίνους ώστε να αρθεί κάθε τροχοπέδη που εμποδίζει την ανάπτυξη και την αγαστή συνεργασία και συνέργεια.
Εδώ εμπλέκονται (δυστυχώς μοιραία) οι πολιτικοί, και μάλιστα σε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν τα κακώς κείμενα και να συμπλησιάσουν τα αφιστάμενα αυτιστικά υποσύνολα=πολίτες – Κρατικοί “Λειτουργοί/ Κράτος”.
Περιέργως – πλην ευεξηγήτως- ανακύπτουν εγγενείς δυσκολίες άσκησης του ευεργετικού ρόλου το οποίο θα μπορούσαν να ασκήσουν.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι πολιτικοί αποτελούν ένα άλλο, δυσπερίγραπτο, τρίτο υποσύνολο με τάσεις εξαλλαγής, και συνεπώς α-συνέργειας, ακαταλληλότητας.
Αντί συγκόλλησης επιλέγουν την αποκόλληση, τη διάλυση.
Ως αφεντικά / εξουσιαστές εφαρμόζουν το “διαίρει και βασίλευε, με αποτέλεσμα να διευρύνεται το χάσμα των δύο μερών προς όφελος των ιδιοτελών προσωπικών και κομματικών σκοπιμοτήτων των πολιτικάντηδων.
ΥΓ (ιδιάζον) ηθικό δίδαγμα: Μην πιέζετε, προεκλογικά, τους πολιτευτές για παροχές, διορισμούς κλπ. Απαιτείστε /δεσμεύστε τους (όσο γίνεται) να παίξουν εποικοδομητικό, εθνωφελή, καταλυτικό και όχι αντεθνικό διαλυτικό ρόλο, συμφιλιώνοντας τα δύο μέρη. Μόνο έτσι θα βελτιωθούν /επιλυθούν τα περισσότερα από όσα μας καταταλαιπωρούν και θα αποκτήσουμε πραγματικό (και όχι – φερόμενον ως…..) Κράτος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
