«H αύξηση των ανισοτήτων και της φτώχειας έχει ως αίτιο το «φτωχό» γενετικό υλικό».
Όλο και πιο έντονα εκδηλώνετε ο φόβος ότι μια κυρίαρχη ιδεολογία της μειονότητας (όπως πάντα) εκ νέου ανασύρει θεωρίες που παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή τη φορά η συγκάλυψη επιτυγχάνεται με την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνογνωσίας που έχει πλήρως αποκοπεί από το ηθικό της υπόβαθρο. Επιστρέφουμε σε κοινωνικό Δαρβινισμό παρανοϊκής σύλληψης.
Η ελίτ των γενετιστών του Harvard δεν δίστασε να δικαιολογήσει την παγκόσμια αύξηση της φτώχειας με το γενετικό υλικό που έχει αποδυναμωθεί ή πιο καθαρά έχει χειροτερεύσει.
Η νέα τάση αιτιολόγησης της ένδειας , εκδηλώθηκε και από τους καθηγητές πολιτικής επιστήμης και δημόσιας τάξης του Πανεπιστήμιου Pompeu Fabra (αλλά και καθηγητές της δημόσιας πολιτικής). Αντίστοιχα και στο Πανεπιστήμιο John Hopkins η ιδεολογία που εξαπλώνετε από τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες φωνές αλλά και τους επιστημονικούς κύκλους, προκειμένου να αιτιολογήσουν – σε επιστημονική βάση – και την τεράστια αύξηση των ανισοτήτων , έχει ως επίκεντρο το «φτωχό» γενετικό υλικό.
Όταν όμως η επιστήμη δίνει τέτοια θεωρητικά όπλα στην πολιτική ιδεολογία το αποτέλεσμα της εφαρμογής δεν πρέπει πλέον να μας εκπλήσσει με τις εστίες πολέμου που αναζωπηρώνονται παγκόσμια.
Ο κοινωνικός Δαρβινισμός που υιοθετείτε από τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ατιμώρητα βιάζουν οτιδήποτε βρίσκεται εμπόδιο στα ατομικά τους σχέδια δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει νέες ανισορροπίες , όπως βλέπουμε σήμερα και στη Συρία.
Μέσα στη γενική σύγχυση και στο ψεύδος των πολιτικών αντιπροσώπων, η αδράνεια του πολίτη λειτουργεί προς όφελος και της ελίτ των γενετιστών, οι οποίοι αιτιολογούν την διοχέτευση της αγριότητας του πολίτη μέσω της παραβατικότητας και εγκληματικότητας στον διπλανό του , στον γείτονά του . Γενετικά φτωχός ή με διαφορετική γενετική ποικιλότητα ο απλός άνθρωπος δεν αποτελεί έτσι, κίνδυνο για τα τεχνάσματα και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την νέα κοπή της πίτας του γεωπολιτικού χώρου
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης , η κοινωνική εμπειρία μας διδάσκει ότι οι φτωχοί και οι πεινασμένοι είναι στην πλειονότητα και οι αδικημένοι, που πάνω τους στηρίχτηκαν τα τέρατα της αυθαιρεσίας κάθε είδους. Αν και ο άνθρωπος είναι το υποκείμενο του σεβασμού, σβήνεται έντεχνα και μεθοδευμένα, καθημερινά και απροκάλυπτα πλέον , μαζί με την αξιοπρέπεια. Αυτοκτονίες , άνθρωποι ζόμπι να παραμιλούν στους δρόμους και αυτή η αδιανόητη απραξία , που δεν αλλάζει ούτε με τις απροκάλυπτες επιθέσεις σε άμαχο πληθυσμό.
Ανοίγουμε την πόρτα να δούμε το αύριο και ακόμα και η σημαία της χώρας μας είναι πνιγμένη μέσα στα πολυεθνικά σημαιάκια . Οι απρόοπτοι δρόμοι μπροστά μας γράφουν ««φιλελεύθερος χρηματισμός» και ότι θα εξαφανιστούν οι γενετικά κατώτεροι. Η ποδηγέτηση σε όλο της το κύρος.