Η παρασίτωση από την οποία πάσχει το Κ.Δ.Πολίτευμα μας οφείλεται σε (παρασιτογενή) διάφορα παράσιτα.
Ένα από αυτά είναι οι ΚΟΜΜΑΤΟΓΕΝΕΙΣ “Κύκλοι”, που εμφανίζουν ακράτεια γλώσσας και διαρροή, δίκην διάρροιας /τσιρλιού ρυπαντικού .
Έχουμε εγκλωβιστεί στις κυκλοειδείς /κυκλοτερείς δαγκάνες ΚΟΜΜΑΤΟΚΥΚΛΩΝ με αποτέλεσμα να υποφέρουμε από κυκλοθυμία!
Η δόλια η Δημοκρατία μας φθίνει και μαραζώνει εξαιτίας των παρασίτων που την απομυζούν ακατάπαυστα.
Περί …. “Κύκλων” λοιπόν το ανάγνωσμα.
Πρόσφατο παράδειγμα η συνάντηση του νεοεκλεγέντος Αρχηγού της Ν.Δ. με το κο Πρωθυπουργό.
Την προηγούμενη άρχισε η ……..”ενημερωτική μας (παρα)πληροφόρηση” για το τι θα συζητήσουν, τι στάση θα κρατήσουν, που και πόσο θα συμφωνήσουν ή θα διαφωνήσουν.
Η συνάντηση γίνεται – παραδοσιακά – παρουσία τηλεοπτικών καμερών και ακούγονται κάποια τυπικά φιλόφρονα λόγια.
Τελειώνει η συνεύρεση , και πιάνουν (πάλι) δουλειά οι “κύκλοι” παραπληροφόρησης, οι οποίοι -επιλεκτικά πάντοτε – μας …. “ενημερώνουν για το τι ελέχθη πίσω από τις κλειστές πόρτες και υπό εχεμύθεια (;).
Πως σας φαίνεται το όλο σκηνικό ; Φυσιολογικό ; Αισθητικά αποδεκτό;
Δημοκρατικό ; Διαφανές; Πειστικό;
Ή μήπως δυσπερίγραπτο Αντιδημοκρατικό, παρασκηνιακό, παραπλανητικό , προδοτικό, χαφιεδισμός (θεσμοθετημένος;).
Τι άραγε (εκτός από μικρόνοια, πολιτικαντισμό, κομματοφροσύνη, αντιδεοντολογική προσέγγιση και περιφρόνηση στη νοημοσύνη των πολιτών) νόημα έχουν όλα αυτά;
Μήπως γίνονται για …. ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας του πολιτικού κόσμου;
Ό,τι και να ισχύει, η έλλειψη σοβαρότητας και αντιδημοκρατικότητας κατισχύει!
Θα ήταν ανεπίτρεπτη παράλειψη μου να μην αναφερθώ στο συνακόλουθο συμπλήρωμα ολοκλήρωσης της ευτυχίας μας: Τα τηλεπάνελς όπου οι κάθε (κομματικής ή παρείστικης) λογής “επαίοντες” δίνουν το τελικό, ολοκληρωτικό χτύπημα αποπροσανατολισμού μας !……
Επειδή όμως δεν αντέχεται τόση -και τέτοια – διαφανής πληροφόρηση και συμμετοχή του …. “κυρίαρχου” (τρομάρα του) λαού στα τεκταινόμενα , αλλά και προς αποφυγή του εμπαιγμού και αυτοαπαξίωσης μας,
Προτείνω:
Οι συζητήσεις αυτές να είναι του λοιπού δημόσιες , παρουσία της τηλεόρασης.
ΥΓ Οι όποιες ενστάσεις / εναντιώσεις στην παραπάνω πρόταση, θεωρώ ότι θα είναι ή εκ του πονηρού, ή εκ του αφελούς, δεδομένου ότι δεν γίνεται να συνομιλούν οι – εκλεγμένοι/ επιλεγμένοι- υπηρέτες του (αφεντικού) λαού, εν αγνοία του.
Ας μην παραθεωρείται το γεγονός πως -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων “εθνικών μυστικών” – τα ζέοντα καθημερινά θέματα αφορούν όλους εμάς τους πολίτες πρωτίστως.
Αν το ιδιωτικό /προσωπικό ή – και – κομματικό συμφέρον επιβίωσης και μακροημέρευσης προτάσσεται εκείνου του λαού, τότε βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα σε εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Ταυτόχρονα αντί Δημοκρατίας έχουμε …… κομματοκρατία.
Ερώτηση κρίσεως: Τι νομίζετε πως έχουμε;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
