Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012 συνεδρίασε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μεταξύ των άλλων θεμάτων υπήρξε παρέμβαση σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών. Από όσα ανακοινώθηκαν, στέκομαι στην τελευταία πρόταση: “Για τον διορισμό των Καθηγητών του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Εκπαίδευση, να προϋποθέτει και την «Συμμαρτυρία» του Επισκόπου της τοπικής Εκκλησίας”.
Με έκδηλη απορία ψάχνω τη χρησιμότητα που αναδεικνύει και τη λογική που επικαλείται αυτή η πρόταση.
β) Επίσκοπος πολυπληθούς περιοχής θα έχει τη βεβαιότητα ότι έχει εξαντλήσει τις πιθανότητες ώστε να μην αδικήσει (άθελά του βεβαίως) κάποιον υποψήφιο για διορισμό θεολόγο;
γ) Με ποια ακριβώς επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια (καθώς αυτά ταιριάζουν) θα αξιολογεί ο επίσκοπος, ακόμη κι αν ο ίδιος δεν έχει την παραμικρή ιδέα για τις ανάγκες και τις συνθήκες του σχολείου;
δ) Εκτός από τη συμμαρτυρία θα ελέγχει ο επίσκοπος και στο μέλλον τη στάση του θεολόγου καθηγητή που θα διοριστεί;
ε) Έχουν την πεποίθηση οι άγιοι αρχιερείς ότι η άποψή τους αυτή θα γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο Παιδείας; Έχουν σκεφτεί την πιθανότητα η πρόταση αυτή να ατονεί και να υποβαθμίζει όσα ενδιαφέροντα γράφει παραπάνω η εισήγησή τους;
στ) Θεωρούν ότι με αυτή και με παρόμοιες παρεμβάσεις τους βοηθούν τον αγώνα των θεολόγων και θεραπεύουν την αγωνία τους;
Ας μην ρωτήσω άλλα….
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
