Ο Βασίλης Παπαδάκης υποστηρίζει ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί θεμελιώνονται όταν οι πολίτες υπακούουν στους νόμους και σέβονται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Η θέληση του λαού δεν εκφαίνεται με την βία, τις διαδηλώσεις, τις καταστροφές αλλά με την τήρηση των συνταγματικών και δημοκρατικών κανόνων.
Η Αθήνα, εστία της δημοκρατίας του Πλάτωνος, «άρχουν οι Άριστοι», μητέρα τροφός της σύγχρονης κλασσικής παιδείας, έχει μετατραπεί επί Κεντροδεξιών, Κεντροαριστερών και Αριστεροδεξιών κυβερνήσεων σε εγκληματικό Πάνθεον.
Το χρονικό από ένα εγκληματικό Πάνθεον
Το 2008, επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή καταστρέφεται το πολύπαθο κέντρο των Αθηνών, από τους «γνωστούς- άγνωστους» κουκουλοφόρους τα φυντάνια της σύγχρονης Ελλάδας.
Την 5η Μαΐου 2010, επί πρωθυπουργίας Γ.Α.Π., στη μεγάλη πανελλαδική απεργία, (100.000 – 120.000 άτομα), οι αριστεροαναρχικοί έδρασαν ανενόχλητοι υπό τα βλέμματα χιλιάδων διαδηλωτών, αφού πυρπόλησαν με κοκτέιλ μολότοφ (εύφλεκτο υγρό) το κτίριο της Marfin Bank επί της οδού Σταδίου, συνέχισαν το καταστροφικό έργο και σ’ άλλα σημεία των Αθηνών. Θύματα των «γνωστών» πυρομανών, η Παρασκευή Ζούλια 35 ετών, Αγγελική Παπαθανασοπούλου έγγυος στον 4ο μήνα, 33 ετών και Επαμεινώνδας Τσακάλης 36 ετών, οι οποίοι έκαναν χρήση του ιερού δικαιώματος της εργασίας για να μην συμπεριληφθούν στον κατάλογο των ανέργων του ενός εκατομμυρίου. Οι ένοχοι (ενακτέοι- δωσίδικοι) αναζητούνται.
Το 2012, επί πρωθυπουργίας Αντωνίου Σαμαρά καταστρέφονται ολοσχερώς τα κινηματοθέατρα Αττικόν, Απόλλων και παρακείμενα νεοκλασικά κτίρια από ομάδα εμπρηστών-αναρχικών. Οι ένοχοι παραμένουν ασύλληπτοι.
Την τριετία 2015-2018, επί εναγούς (επαράτου) Αριστεράς η Αθήνα, η πάλαι ποτέ ωραιότερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, μεταλλάχτηκε σε ενδιαίτημα λωποδυτών-διαρρηκτών, ανθρωποκτόνων-τρομοκρατών, τοιχωρύχων και βαλαντιοτόμων οι οποίοι δρουν ανενόχλητοι υπό τα βλέμματα των ανεπίμνητων υπουργών στην περιθωριοποιημένη περιοχή των Εξαρχείων και όχι μόνον.
Η δύναμη της οργανωμένης μάζας
Άτομα τα οποία συμμετέχουν σε πορείες, καταλήψεις, ανεξαρτήτου καταγωγής, θρησκείας και αλλοεθνίας ενίοτε «μαζοποιούνται», όταν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες προβαίνουν με απερισκεψία και βιαιότητα σε ανεξέλεγκτες πράξεις χωρίς να υπολογίζουν τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνέπειες. Η μάζα έχει κοινή ψυχολογία που διαμορφώνεται βαθμιαία και σε αντίθεση προς τα συμφέροντα των κρατούντων. Η δυναμική της παρουσία στην κοινωνική ζωή φανερώνει την ανεπάρκεια των κυβερνήσεων να ρυθμίσουν τα κοινωνικά προβλήματα ούτως ώστε να ικανοποιούνται οι ανάγκες του συνόλου.
Την δύναμη της οργανωμένης μάζας κατανόησε και εκμεταλλεύτηκε ο μαρξισμός.
Νομικά, οι εκδηλώσεις της μάζας είναι παράνομες. Εγκρίνονται μόνο όταν είναι ειρηνικές και γίνονται σύμφωνα με τις διατάξεις και περιορισμούς του κράτους. Η ιστορία είναι γεμάτη από κινητοποιήσεις των μαζών και του όχλου. Ο όχλος (οχλέω = ενοχλώ) είναι ιστορικό φαινόμενο, ανήκει στο παρελθόν. Περιφρονητές του όχλου υπήρξαν ο Σωκράτης ο Ηράκλειτος, και ο Νίτσε.
Το σύνολο των ατόμων που απαρτίζουν τη μάζα δεν είναι πάντοτε της ιδίας συνθέσεως και ποιότητος. Είναι πρόσωπα ετερόκλιτα με διαφορετικούς επαγγελματικούς προσανατολισμούς, συμφέροντα και πολιτικές επιδιώξεις. Μερικοί εξ αυτών στεγάζονται στο υπό εξανέμιση αριστερό κόμμα του 4%.
Η μη βία της Δημοκρατίας
Οι αριστερόφρονες χειριστές του καλάμου όταν τα κόκκινα κοπέλια επιδίδονται σε βανδαλισμούς, διαρρήξεις, ληστείες τραπεζών, δολοφονίες αθώων πολιτών της αστικής τάξεως και εφόδων κατά αστυνομικών τμημάτων και δημοσίων κτιρίων, διατελούν εν ύπνω, όπως συνέστησε προς τους πολίτες ο υμέτερος υπουργός.
Στα σύγχρονα Δημοκρατικά Πολιτεύματα μία ατέλευτη «λεξιμαχία» διεξάγεται στους θαλάμους των πολιτικών κομμάτων. Η Δεξιά, Αριστερά, Σοσιαλισμός, Προοδευτικές, Συντηρητικές δυνάμεις είναι διάπυροι μύδρων αυτής της αργολογίας. Η δύναμη της λεξιμαχίας στηρίζεται στη λεξιμαγεία.
Οι πολίτες ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν επακριβώς τι πρεσβεύει η συμπολίτευση και τι η αντιπολίτευση. Οι λέξεις της ρητορικής ασάφειας των εν τοις πράγμασι καλύπτουν την κενότητα των νοημάτων που επιχειρούν να εκφράσουν. Δεν απευθύνονται στην πειθαρχημένη σκέψη αλλά στα απείθαρχα πάθη των εκλογέων.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί θεμελιώνονται όταν οι πολίτες υπακούουν στους νόμους και σέβονται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Η θέληση του λαού δεν εκφαίνεται με διαδηλώσεις, βίαιες καταλήψεις και καταστροφές αλλά με την τήρηση των συνταγματικών και δημοκρατικών κανόνων.
Κατακλείς: Μόνο οι πολύ σοφοί και οι πολύ ηλίθιοι δεν αλλάζουν. Κομφούκιος Κινέζος λόγιος (551-479 π.Χ.)
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Βασίλη Παπαδάκη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
