Συγγραφέας του βιβλίου «Ο 4ος Παγκόσμιος Πόλεμος» (εκδ. Grasset, 2005), ο εκλεκτός Γάλλος συγγραφέας και παλαιός μεγάλος ρεπόρτερ του περιοδικού Le Point, Τιερύ Βολτόν, είναι κατηγορηματικός: «Η Χαμάς σίγουρα είναι η μεγάλη κερδισμένη του επικοινωνιακού πολέμου με το Ισραήλ και υπάρχει κίνδυνος η νίκη της αυτή να έχει δραματικές επιπτώσεις –ιδιαίτερα στο επίπεδο των μουσουλμάνων που ζουν στην γηραιά ήπειρο, τα παιδιά των οποίων σήμερα σε μεγάλο βαθμό πλήττονται από την κρίση. Από την άποψη αυτή, οι τελευταίες διαδηλώσεις υπέρ της Χαμάς στο Παρίσι είναι και η αφετηρία για την αναβίωση ενός νέου αντισημιτισμού…», μάς λέει.
Την άποψη αυτή επιβεβαιώνει και ο κ. Ροζέ Κούκιερμαν, πρόεδρος του Συμβουλίου Αντιπροσώπευσης Εβραϊκών Φυλών (CRIF), τονίζοντας ότι τις τελευταίες εβδομάδες στην Γαλλία δέχθηκαν επιθέσεις πέντε Συναγωγές, ένα σούπερ-μάρκετ ειδών κόσερ, τρία εβραϊκά φαρμακεία και ένα εστιατόριο που έχει εβραϊκής καταγωγής ιδιοκτήτες. Επίσης, στην περιοχή Σαρσέλ, κοντά στο Παρίσι, κάπου 400 τραμπούκοι προσπάθησαν να πυρπολήσουν με βόμβες μολότωφ εβραϊκά καταστήματα φωνάζοντας «θάνατος στους Εβραίους», «ξεσκίστε εβραϊκά στήθη», «στείλτε τους εκεί που πρέπει».
Σημειώνεται, επίσης, ότι στα χρηματοδοτούμενα από ισλαμιστές και Άραβες μεγιστάνες αντιεβραϊκά μπλογκς, στην Γαλλία –που από 120 το 2005, σήμερα φθάνουν τα 1.000– αναρτήθηκαν πάνω από 1.200.000 μηνύματα μίσους και βίας, κάποια από τα οποία υποδηλώνουν ότι οι σύγχρονες μορφές αντισημιτισμού σε λίγο καιρό θα κάνουν τις αντίστοιχες των ναζί να ωχριούν. Ο πνευματικός βόρβορος που αναδύεται μέσα από την διαδικτυακή ζούγκλα, σίγουρα οσονούπω δεν θα έχει ιστορικό του προηγούμενο –και κάποιοι αφελείς ας συγκρατήσουν αυτά που γράφουμε.
Εξίσου ζοφερή, όμως, είναι η κατάσταση και στην Γερμανία. Ο κ. Ντίτερ Γκράουμαν, πρόεδρος του Γερμανικού Κεντρικού Εβραϊκού Συμβουλίου, με δηλώσεις του στην βρεταννική εφημερίδα Γκάρντιαν τονίζει ότι «η κατάσταση από πλευράς αντισημιτισμού θυμίζει παλαιές εποχές … Στους δρόμους ακούγονται πλέον σχόλια του τύπου οι Εβραίοι πρέπει να καούν, οι Εβραίοι να πάνε στους θαλάμους αερίων, κ.ο.κ. Αυτοί δε που εκφράζουν παρόμοια σχόλια δεν κριτικάρουν την πολιτική του Ισραήλ, αλλά πολύ απλά καλλιεργούν το μίσος κατά των Εβραίων και αυτό είναι πολύ σοβαρό».
[quote text_size=”small”]
Όντως, είναι πολύ σοβαρό. Διότι, η καλλιέργεια του μίσους, της μη ανοχής, αλλά και της βίαιης αφαιρέσεως της ζωής του άλλου, είναι οι κυρίαρχοι στόχοι της ακραίας ισλαμικής ιδεολογίας και πρακτικής, η οποία πάντα συνοδεύεται και από την απαραίτητη δόση μπαμπεσιάς και θρασυδειλίας. Όσο γι αυτούς που πιστεύουν ότι οι τρομοκράτες-καμικάζι είναι ήρωες, θα πρέπει να γνωρίζουν ποια είναι η βάρβαρη διαδικασία της προετοιμασίας τους και της εντολής που τούς δίνεται να σκορπίσουν τον θάνατο. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν, στο Πακιστάν για παράδειγμα, πόσο πουλάνε τα νεογέννητα παιδιά τους πολύτεκνες οικογένειες, προκειμένου οι ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις να τα μετατρέψουν σε καμικάζι.
[/quote]
Σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, το τίμημα κυμαίνεται από 15.000 έως 20.000 δολλάρια –ειδικότερα δε σε περιοχές όπου το Ισλάμ είναι κυρίαρχη θρησκεία και το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα δεν ξεπερνά τα 200 δολλάρια. Εξάλλου, και οι οικογένειες που προβαίνουν στις πωλήσεις αυτές υφίστανται ριζική πλύση εγκεφάλου, με αποτέλεσμα να θεωρούν ύψιστη πράξη πίστεως την πώληση ενός παιδιού σε δολοφόνους.
Σημειώνουμε ότι σήμερα η πρακτική αυτή, υπό διαφορετική μορφή, αναπτύσσεται και στην Ευρώπη. Στην Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ισπανία, οι ακραίες ισλαμικές οργανώσεις στρατολογούν έναντι 10.000 ευρώ νέους ανέργους, τους μετατρέπουν σε τζιχαντιστές και είτε τους στέλνουν να ενισχύσουν το ακραίο Ισλάμ στην Συρία, είτε τους αναθέτουν παράτολμες τρομοκρατικές επιχειρήσεις στην δυτική Ευρώπη. Μέχρι σήμερα, οι αρχές ασφαλείας στις προαναφερόμενες χώρες έχουν εντοπίσει 70 παρόμοιες περιπτώσεις, αλλά δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τυφλές δολοφονικές ενέργειες στην νότια Γαλλία και στις Βρυξέλλες, στο Εβραϊκό Μουσείο της πόλεως.
[quote text_size=”small”]
Ωστόσο, για να επανέλθουμε στον αντισημιτισμό, υπογραμμίζουμε ότι τις δύο τελευταίες εβδομάδες στην Ολλανδία οι αστυνομικές αρχές δέχθηκαν 110 κλήσεις για να επέμβουν σε απειλούμενα από τραμπούκους εβραϊκά καταστήματα και σπίτια. Είναι επίσης γνωστή και η επίθεση τραμπούκων κατά παικτών της ποδοσφαιρικής ομάδος Μακάμπι, που έκανε προπόνηση σε ολλανδικό γήπεδο. Την ίδια περίοδο, στο Βέλγιο, τρεις γυναίκες εκδιώχθηκαν από καταστήματα στα οποία υπήρχε ταμπέλα με την φράση «δεν πουλάμε σε Εβραίους».
[/quote]
Επιβεβαιωτική των παραπάνω τάσεων είναι και μία δημοσκόπηση που βρίσκεται στα χέρια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 6.000 Εβραίων που κατοικούν σε οκτώ χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όπως προκύπτει από τα ευρήματα της έρευνας αυτής, το 66% των ερωτηθέντων απαντά ότι ο αντισημιτισμός βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη, με το 76% να λέει ότι αυτό ισχύει και στην χώρα που διαμένει. Ακόμα χειρότερα, τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες δηλώνουν ότι τα πέντε τελευταία χρόνια δέχθηκαν τουλάχιστον μία φορά ύβρεις και δημόσιες επιθέσεις επειδή είναι Εβραίοι.
Τα φαινόμενα αυτά καταγράφουν εντυπωσιακή άνοδο στην Γαλλία, όπου, κατά το Σωματείο Προστασίας της Εβραϊκής Κοινότητος, ο αντισημιτισμός της πρώτης δεκαετίας του 2000 είναι επτά φορές υψηλότερος από τον αντίστοιχο της δεκαετίας του 1990. Ας μην μάς διαφεύγει, βέβαια, ότι στην Γαλλία σήμερα ο μουσουλμανικός πληθυσμός αντιπροσωπεύει περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού.
Όπως επίσης δεν θα πρέπει να μάς διαφεύγει ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν 60 εκατομμύρια μουσουλμάνοι και κάποιοι από αυτούς έχουν εντολές να εκτελέσουν «ειδικές αποστολές». Δεν θα πρέπει ωσαύτως να διαφεύγει στην χώρα μας ότι, ειδικά στον χώρο της «προόδου», προς τον πλήρη εξισλαμισμό βαδίζει και η γειτονική μας Τουρκία –στην οποία το περίφημο «δημοκρατικό μοντέλο» μάλλον άρχισε να αποτελεί παρελθόν.
Όσο για το Ισραήλ, καλόν θα ήταν οι ηγέτες του να λάβουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους τον ανερχόμενο στην Ευρώπη αντισημιτισμό στους στρατηγικούς σχεδιασμούς τους. Θα αποφύγουν έτσι, πιθανώς, μελλοντικές πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
Το άρθρο δημοσιεύεται και στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ