Ο Κώστας Δημ. Χρονόπουλος υπενθυμίζει ότι οι Έλληνες μεγαλούργησαν όταν οι ίδιοι οδηγούσαν – ως ηνίοχοι – και οι άλλοι λαοί ακολουθούσαν.Κάτι που προδήλως αγνοούν κάποιοι εξουσιομανείς, ριψάσπιδες Νεοέλληνες, οι οποίοι επιμένουν να πορεύονται ως… ιπποκόμοι!
Δεν επιτρέπεται εμείς, οι απόγονοι εκείνων που γέννησαν /δημιούργησαν την Δημοκρατία, να επιδεικνύουμε ανεπίτρεπτη αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Είναι ασέβεια, ντροπή, ιεροσυλία!
– Δεν δικαιολογείται – για να φέρω πρόσφατο παράδειγμα προς αποφυγή- αυτό που συνέβη με το “Βορειομακεδονικό” ζήτημα.
Στις Πρέσπες φιλιά, αγκαλιές, ανείπωτη ευτυχία, διθύραμβοι επιτυχίας και λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα: Δακρυγόνα και ξυλοδαρμοί!
– Δεν νοείται, σε δημοκρατικό πολίτευμα, να αγνοείται η βούληση της πλειονότητας/πλειοψηφίας του λαού.
Είναι γνωστό πως η στήλη που διαβάζετε δεν κάνει πολιτική υπέρ ή κατά κανενός. Έχει όμως ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα αρχών και ιδίως στα εθνικά μας θέματα.
Αυτός είναι και ο λόγος που θέτω (αμείλικτα) ερωτήματα:
1. Πρέπει να ισχύει η δημοκρατική αρχή της πλειονότητας και της επικράτησης της βούλησης του λαού; Ναί ή Όχι;
2. Τι είδους διαστροφή – διανοητική, ηθική, δημοκρατική, συμφεροντολογική- είναι αυτή που οδηγεί /κατευθύνει τους εξουσιαστές μας σε πρωθύστερες, αυταρχικές, παράλογες μεθοδεύσεις όπως:
Πρώτα υπογράφουν, μετά ενημερώνουν τα άλλα κόμματα και επακολουθεί συζήτηση στο Κοινοβούλιο (;)Αν πιεστούν, ή βρεθούν προ αδιεξόδου, ενδέχεται να προκηρύξουν και Δημοψήφισμα (όπως θα κάνουν οι συγγενείς / “αδέλφια” μας οι “Βορειομακεδόνες”).
3. Γιατί καρκινοβατούν οι δύσμοιροι; Γιατί δεν μαζεύονται υπό τονΠ.τ. Δημοκρατίας να συναποφασίσουν, να χαράξουν – ομόφωνα και ομόθυμα-εθνική πορεία πλεύσης (;).Σε περίπτωση διαφωνίας τότε θα υπήρχε η λύση της καταφυγής σε Δημοψήφισμα (τότε, όχι τώρα, εκ των υστέρων) ώστε να αποφεύγαμε τις συγκρούσεις;
4. Γιατί αυτή η διαχρονική προκατάληψη (sic) για τα Δημοψηφίσματα;Είναι τέτοια και τόση η απέχθεια των “Αρχόντων” που ακόμη και όταν τα προκηρύξουν οι ίδιοι δεν τα δέχονται. Στην περίπτωση βέβαια που δεν τους εξυπηρετεί / ευνοεί το αποτέλεσμα (βλ. 2015 όπου το ΟΧΙ έγινε …. ΝΑΙ).Τo Δημοψηφίσμα δεν (πρέπει να) είναι ακορντεόν ανομολόγητων, ιδιοτελών ανήθικων και αντιδημοκρατικών προθέσεων.
5. Οι Φαιδρολάγνοι χαβαλέδες της εξουσίας δεν εννοούν ούτε να σοβαρευτούν, ούτε να παραδεχτούν /διακρίνουν τα αυτονόητα.Παραθεωρούν πως εκτός από μια μερίδα χαζοχαρούμενων, αφελών ή ανυποψίαστων συμπολιτών μας, υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι είναι ευφυέστεροι από τις αξιολύπητες μετριότητες των ταγών μας.Οι πολίτες αυτοί αντιλαμβάνονται το που, σε ποιόν άδικο, αναίτιο, αχρείαστο εθνικό διχασμό οδηγούν οι πρακτικές των εξουσιαστών.
6. Είναι ανήκουστο, φτηνό /ευτελές να χλευάζει ο κος Υπουργός Εξωτερικών τους πολίτες οι οποίοι αντιτίθενται στην άνευ όρων παράδοση μας. Να λέει – ειρωνικά- πως το ένα εκατομμύριο, έγινε 100 χιλιάδες, για να καταλήξει σε τρείς χιλιάδες διαδηλωτές. Αν θέλει να πληροφορηθεί πόσοι συμφωνούν μαζί του, ας προκηρύξει αύριο η Κυβέρνησή του ένα Δημοψήφισμα: Ναι ή Όχι στη συμφωνία;Οι πληγωμένοι πατριώτες οι οποίοι υποφέρουν από την απαράδεκτη, αδιανόητη , πρωτόφαντη, επαίσχυντη αυτή συμφωνία,αγανακτούν.Επαίρεται επίσης γιατί “πήραμε πίσω το όνομα” (εμάς δυστυχώς εννοεί). Τον πληροφορώ ότι : Δεν έχει σημασία από που και από ποιούς πήραμε το όνομα, δεδομένου ότι δεν το είχαμε ποτέ δώσει ή χάσει (προτού ο ίδιος αναλάβει το Υπουργείο Εξωτερικών).
7. Πριν περίπου 70 χρόνια, κάποιος Ζαχαριάδης ζαχάρωνε με την ιδέα ανακήρυξης αυτόνομου “Μακεδονικού Κράτους”.Απώτερος στόχος η πρόσδεσή του στο Ανατολικό άρμα της Μόσχας.Απέτυχε.Σήμερα υπάρχει η υποψία / φόβος ότι οι – ιδεολογικοί επίγονοι του /κατ’ άλλους : μεταλλαγμένοι νεομαρξιστές/κομμουνιστές, επιδιώκουν – για δικούς τους λόγους- να προσδέσουν την Μακεδονία μας στο δυτικό άρμα(;).
Υ.Γ. Οι Έλληνες (Μ. Αλέξανδρος κ.α)μεγαλούργησανόταν οι ίδιοι οδηγούσαν – ως ηνίοχοι /αρματηλάτες – και οι άλλοι λαοί ακολουθούσαν.Κάτι που προδήλως αγνοούν κάποιοι εξουσιομανείς, ριψάσπιδες Νεοέλληνες, οι οποίοι επιμένουν να πορεύονται ως… ιπποκόμοι /σταβλίτες!!!…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Κώστα Δημ. Χρονόπουλου στο new deal