Οι μεγαλύτεροι αναλυτές, ερευνητές και οικονομολόγοι του κόσμου μιλούν για σημερινές σκηνοθετημένες εξελίξεις που οδήγησαν τη χώρα μας και το λαό της στην αποδυνάμωση, το φόβο για το αύριο και την εξαθλίωση. Είναι κοινώς αποδεκτό πως έχουμε καταλήξει να ζούμε σε μία κατάσταση για την οποία μόνο περήφανοι δε θα μπορούσαμε να είμαστε.
Σε ένα σύστημα το οποίο αναπαράγει την αθλιότητα, βαφτίζοντας Δημοκρατία τον διεφθαρμένο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό που διακατέχει τα πάντα γύρω μας και πολλές φορές τους ίδιους μας τους εαυτούς.
Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο αυτό παρατηρείται όχι μόνο στην Ελλάδα, αφού ένα παγκόσμιο ρεύμα παραλογισμού κυβερνά τις χώρες και ολόκληρο τον πλανήτη. Ένα τεράστιο ρεύμα ανηθικότητας, υλισμού, ρατσισμού, ανεργίας και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και μια πραγματικότητα που περιλαμβάνει πλήθος προσφύγων, οικονομικών μεταναστών και ανθρώπων που λόγω των επιβεβλημένων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών, αδυνατούν να επιβιώσουν στην ίδια τους τη χώρα.
Ο λαός αδυνατεί να καλύψει τις βασικότατες ανάγκες του και όλα όσα βλέπει να συμβαίνουν γύρω του περιορίζονται σε πολέμους, διχόνοια, τρομοκρατία, πλουτοκρατία και διαφθορά. Με προκάλυμμα τον υπέρμετρο δανεισμό της χώρας και των νοικοκυριών, ”προστάτες”, δανειστές και μνημόνια με συμφωνίες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και το ελληνικό Σύνταγμα, δεσμεύουν τον εθνικό μας πλούτο, αφαιρούν την εθνική μας κυριαρχία και μας καθιστούν άβουλα όντα, πιόνια της παγκόσμιας ενεργειακής σκακιέρας.
Η έλλειψη προϋποθέσεων επιβίωσης και ανάπτυξης και η κρίση στην οποία αυτή οδήγησε, ανάγκασαν τον ελληνικό λαό να βιώσει την πλήρη εξαθλίωση, με τους οικογενειάρχες να αδυνατούν να προσφέρουν στα παιδιά τους όλα όσα θα ήλπιζαν να μπορούν, τους νέους ανθρώπους νααι το δικαίωμα να ονειρεύονται και να ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή στην πατρίδα τους και τους Έλληνες να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη γενέθλια γη τους, αποζητώντας ευκαιρίες σε ξένους προορισμούς.
Το χειρότερο όμως είναι πως πλέον είναι ανεπίτρεπτο να μιλάμε για μια αμιγώς οικονομική κρίση, καθώς η ”ελληνική οικονομική κρίση” είναι πρωτίστως κρίση πνευματική, ηθική και αξιακή. Με άλλα λόγια, αποτελεί μια ανθρωπολογική κρίση, η οποία για να ξεπεραστεί, απαιτεί μια ουσιαστικότατη προσπάθεια βασισμένη στις βαθύτατες αξίες του καθενός από εμάς.
Άραγε ύστερα από όλα αυτά, υπάρχει στον Έλληνα το απαραίτητο ψυχικό απόθεμα ώστε να καταφέρει να παλέψει για όσα στερείται; Θα επικρατήσει στο τέλος η υπεκφυγή ή η πράξη;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
