Άτοπες συμπεριφορές λαμβάνουν χώρα στη χώρα μας (και όχι μόνον).
Τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα:
1. Η αριστούχος μουσουλμάνα μαθήτρια που παρέλασε – στην παρέλαση, αλλά και στα τηλε-πάνελς με μαντίλα.
Διευκρίνηση: Δικαίωμα της να ντυθεί όπως θέλει. Αλλά όχι και να παρελάσει, επειδή:
– Η παρέλαση απαιτεί ομοιόμορφη εμφάνιση.
– Δεν γιορτάζουμε / τιμούμε τους καλούς μαθητές – παραστάτες και σημαιοφόρους – αλλά την εθνεγερσία και τίποτα άλλο.
(Σ.Σ Ψέγω τις ακαλαίσθητες υπερβολές πχ σούπερ μίνι όπως και τις εξέδρες των επισήμων οι οποίοι – κακώς – τιμώνται με στροφή κεφαλής προς αυτούς, έστω ιστάμενους προ μνημείων).
-Δεν αποτελεί η επαίτειος όχημα ή ευκαιρία διαφήμισης της πολυπολιτισμικότητας, της διαφορετικότητας, της ανεξιθρησκείας, των ευαισθησιών μας, του αντιρατσισμού μας.
Αν κάποιοι θέλουν, να τιμηθούν τα παραπάνω, ας ορίσουν μια άλλη γιορτή όπου θα μπορούσαν να παρελάσουν όλοι με όποια ενδυμασία ή διαφορετικότητα φέρουν.
– Ειδικότερα, όταν γιορτάζεται η αποτίναξη του Τούρκικου ζυγού είναι προκλητικό να παρελαύνει η μαντίλα!!!…..
Ούτε αυτό δεν αντιλαμβάνονται οι οργανωτές αρμόδιοι;
Ταυτόχρονα, στη Κρήτη, μια έγχρωμη μαθήτρια φόρεσε την ίδια στολή με τους Έλληνες συμμαθητές της τιμώντας την επέτειο. Εύγε της!
Ας συγκρίνουμε και ας κρίνουμε νηφάλια τα δύο περιστατικά.
2. Αρκετοί από τους δυστυχισμένους προσφυγο(λαθρο)μετανάστες / “επενδυτές” (όπως αναβαθμίστηκαν – υπουργική φροντίδι – τελευταία) αρνήθηκαν να παραλάβουν και να ανοίξουν δέματα του Ερυθρού Σταυρού προκειμένου να αποφύγουν τη …θρησκευτική μόλυνση από τον Σταυρό / σύμβολο (των κουτιών)! Ενώ άλλοι διαμαρτυρήθηκαν για τον, ενοχλητικό, ήχο από τις καμπάνες(!).
3. Ιεράρχες, αλλά και λαϊκοί, καταγγέλλουν ιερείς, καθώς και τον ίδιο τον προκαθήμενο Αρχιεπίσκοπο, επειδή κατά τις επισκέψεις τους σε καταυλισμούς / hotspots, αποφεύγουν να φέρουν τα διακριτικά της ιεροσύνης τους: Σταυρό κ.ο.κ, προδήλως για να μην προκαλέσουν, σκανδαλίσουν, εξαγριώσουν (όντας “άπιστοι”) τους πιστούς Μωαμεθανούς (!….).
Ο Μακαριότατος αναγκάστηκε να δικαιολογήσει την, χωρίς διακριτικά, διακριτικότητά του(αν και διακριτός ό ίδιος) ως απόρροια της χριστιανικής “απλότητας και διάκρισης”.
Αναρωτιέμαι δεν θα μπορούσε – αντί του χρυσού Σταυρού και του Αρχιερατικού Εγκολπίου να φέρει ξύλινο ή χάλκινο Σταυρό;
Κάποτε θα πρέπει να πρυτανεύσει και η κοινή λογική. Διαφορετικά ενδέχεται να διολισθήσουν τα πράγματα σε ανεπιθύμητες γελοιοποιήσεις όπως :
– Να δούμε ιερείς – καλούς Σαμαρείτες – ντυμένους μουεζίνηδες, σε μια χαμαιλεόντεια προσπάθεια να γίνουν αποδεκτοί από τους ακατάδεχτους, άτεγκτους ευεργετούμενους.
– Να αφήνουν οι φιλάνθρωποι την ταυτότητα, ιδιότητα τους στο σπίτι τους πριν συναντηθούν με τους αλλοδαπούς .
– Να παρατηρηθούν ακραίες εξάρσεις ανθρωπισμού και χριστιανικής αυταπάρνησης. Αγαστή εξέλιξη θα ήταν το να ασπάζονται (πριν επισκεφτούν τους καταυλισμούς) οι δικοί μας τον Μουσουλμανισμό ώστε να τους καλοδεχτούν / καταδεχτούν οι …. ομόθρησκοι τους!….
Κάπου έχει χαθεί το μέτρο. Βαδίζουμε άτοπα/ανάρμοστα, ανεπίγνωστα, χωρίς προσανατολισμό. Δεν συνυπολογίζουμε τις συνέπειες / επιπτώσεις των -συνηθέστατα – συναισθηματικών /παρορμητικών ή των προς δημιουργία ΕΙΚΟΝΟΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ, ενεργειών μας.
Προδήλως το εκτόπισμα των εκτοπισμένων αλλοδαπών έχει δύναμη επιβολής (Σ.Σ συνεπικουρούμενο και από την δική μας δουλοφροσύνη) αδιαφιλονίκητη.
ΥΓ Ζητώντας την άδεια των εδώ συμπατριωτών μου Μουσουλμάνων, θα ανακράξω το χριστιανικό: “Δεύτε τελευταίον ασπασμόν”, μήπως και αφυπνίσει τους μακαρίως κοιμώμενους Χριστιανούς!