«Είμαστε όλοι Έλληνες», είχε πει κάποτε ο Γκαίτε για να καταδείξει τον πλούτο της πολιτιστικής κληρονομιάς που παραδόθηκε στην ανθρωπότητα, κυρίως από την αρχαία Ελλάδα. Και κάθε φορά που συναντάμε αυτή τη φράση, καμαρώνουμε που «δώσαμε τα φώτα σε όλο τον κόσμο», ίσως χωρίς να αναρωτιόμαστε πόσοι τωρινοί (γνήσιοι, αυτόχθονες, γεννημένοι, εξ αίματος, κ.λ.π.) Έλληνες έχουν την παραμικρή ιδέα από όσα είχε στο μυαλό του και στην καρδιά του ένας Γερμανός.
Ο τίτλος λοιπόν του άρθρου, πέρα από την προφανή επιδίωξη να εντυπωσιάσει για να κερδίσει τα μέγιστα δυνατά κλικαρίσματα, λειτουργεί και σαν το αρνητικό αποτύπωμα της φράσης του Γκαίτε. Κανείς δεν αποδέχεται ότι είναι ρατσιστής. Αναρίθμητες φράσεις σε συζητήσεις (διαδικτυακές ή διά ζώσης) ξεκινούν με το «εγώ ρατσιστής δεν είμαι, αλλά….».
Σε χριστιανικό περιβάλλον μεγαλωμένος και σε αυτό αναφερόμενος και μόνο, θα χαλάσω λίγο τη μακαριότητά μας με μερικές ενοχλητικές ερωτήσεις αντι-αντιρατσιστικές. Είπαμε, «εγώ ρατσιστής δεν είμαι, αλλά….».
– Ποιος δεν έχει προσέξει τον αποτροπιασμό, την περιφρόνηση, συχνά και την οργή στο βλέμμα κάποιων θρησκευομένων, όταν ταλαίπωροι μετανάστες προσέρχονται στα συσσίτια της Εκκλησίας (που ορισμένοι φωτισμένοι και δραστήριοι ιερείς στηρίζουν, ενώ κάποιοι άθρησκοι αντιρατσιστές τους ταϊζουν με λόγια…);
– Ποιος δεν έχει συμμετάσχει σε συζητήσεις που ξεκινούν με την επίκληση στην αγάπη και στο έλεος του Θεού και συνεχίζονται με (καλυμμένη ή απροκάλυπτη) ρητορική μίσους που διανθίζεται με ενδιάμεσα σταυροκοπήματα;
– Ποιος δεν έχει τύχει σε κηρύγματα κληρικού που μόλις έχει κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού προς πιστούς που περιμένουν να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, με περιεχόμενο «ελάτε να κατατροπώσουμε τους εχθρούς της πίστης μας για να μας ανταμείψει ο Κύριος στην άλλη ζωή»;
– Ποιος δεν έχει εντυπωσιαστεί από το ρατσιστικό τρόπο που αντιμετωπίζουν αυτοαποκαλούμενοι αντιρατσιστές τους -κατά την άποψή τους- ρατσιστές; Ποιος δεν έχει εκπλαγεί από τον αντιρατσιστικό εξοπλισμό με κύριο όπλο χριστιανικής (κατά το μαζικής….) καταστροφής την ταμπέλα «φοβικός» σε οποιαδήποτε έκφραση αντίθετης γνώμης, ένστασης, επιφύλαξης και διαφωνίας;
– Ποιος δεν έχει εντυπωσιαστεί από την έλλειψη της συγ-χώρεσης μεταξύ «αντιρατσιστών» και «ρατσιστών» Χριστιανών; (Σε εισαγωγικά, γιατί κάπου έχει χαθεί η μπάλα…). Ο διάλογος, η μετριοπάθεια, η συνύπαρξη, η νηφάλια παιδαγωγία, αρετές κατακτημένες στο νεωτερικό πολιτισμό μας και από αιώνες διατυπωμένες και βιωμένες στην εκκλησιαστική πολιτεία, απουσιάζουν από τα χριστιανικά χαρακώματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο το φραγγέλιο του Χριστού εναντίον των εμπόρων θυμόμαστε και μάντεψε ποιον φαντασιωνόμαστε ότι το κρατάει. Όχι για μένα, για τη δόλια την αυτοδικαίωσή μου. Ούτε έναν καφέ δεν μπορούμε να πιούμε μεταξύ μας, να γνωριστούμε και να συζητήσουμε. Εάν υπήρχε βραβείο «διαδικτυακού λιθοβολισμού και πολωτικού ξεκατινιάσματος» μάντεψε ποιος «the winner is….».
– Ποιος δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του σε κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω;
Ας «χαλαρώσουμε» λίγο με τις απόψεις του πολιτικού αγωνιστή και μαρξιστή φιλοσόφου Alain Badiou: «Ο χριστιανισμός μάς λέει: εάν αγαπάτε αλλήλους, το σύνολο αυτής της κοινότητας αγάπης θα προσανατολιστεί προς την έσχατη πηγή κάθε αγάπης, που είναι η ίδια η θεία υπερβατικότητα. Η δοκιμασία της αγάπης, της δοκιμασίας του άλλου, του βλέμματος που είναι στραμμένο προς τον άλλο, συμβάλλει σ’ αυτή την υπέρτατη αγάπη που είναι ταυτόχρονα η αγάπη που οφείλουμε στον Θεό και η αγάπη που ο Θεός μας εκδηλώνει». Έλα μωρέ τώρα…..