Ό,τι και αν κάνουμε, ό,τι και αν πούμε, όπως και αν κρίνουμε – επικρίνουμε ή επικροτήσουμε – πάλι γυρίζουμε στην αφετηρία, στη βάση /ρίζα: την Παιδεία/ Καλλιέργεια και τον κοινό νου!
Άραγε ποιές είναι οι δυνατότητες, ο κώδικας αξιών και αξιολόγησης μας ώστε να μπορούμε νηφάλιοι , απαλλαγμένοι από ιδεολογίες, ιδεοληψίες, κομματικές ή προσωπικές προτιμήσεις, να τοποθετηθούμε αμερόληπτα και δίκαια απέναντι στα γεγονότα και τα άτομα τα οποία συμβάλλουν στην διαμόρφωσή τους;
Η έλλειψη – ολοσχερής ή εν μέρει – καλλιέργειας οδηγεί σε λαθεμένες εκτιμήσεις και, φυσικά, ατυχείς εκλογικές επιλογές/ψήφο.
Επιπρόσθετα όσο πιο ακαλλιέργητος και ιδιοτελής είναι κάποιος τόσο πιο εύκολα παρασύρεται και μαντρώνεται σε ποικιλώνυμα ΚΟΜΜΑΤΟΜΑΝΤΡΙΑ όπου τον απόλυτο έλεγχο /κουμάντο έχει ο (αλάθητος;) ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ – τσοπάνης.
Τα παραπάνω δεν έχουν μόνον θεωρητική ή φιλολογική αξία, αλλά ιδιαίτερη βαρύτητα /σημασία επειδή εξηγούν την συμπεριφορά (ατομική ή ομαδική) τμημάτων ή και συνόλου του εκλογικού σώματος. Επομένως ευθύνονται για τις όποιες επιλογές μας.
Εξειδικεύοντας και επιλέγοντας πχ πρόσωπα /ηγέτες/ ταγούς θα σταθώ στο πόσο διαμετρικά αντίθετα εκτιμάται και αποτιμάται η ίδια προσωπικότητα ιδωμένη από διαφορετικές σκοπιές, πολιτικές επιλογές, ακόμη και αισθητικές προτιμήσεις.
Ο καταλυτικός ρόλος της προπαγάνδας, ορισμένα ΜΜΕξαχρείωσης και εκμαυλισμού, η συνεχής πλύση εγκεφάλου παράλληλα με την σπίλωση, κατασυκοφάντηση του ή των αντιπάλων, συμβάλλουν στον αποπροσανατολισμό, την σύγχυση καθώς τις οξείες αντιπαραθέσεις ή και εχθρότητες που επικρατούν ανάμεσα στους ΔΙΑΦΟΡΟΓΝΩΜΟΥΝΤΕΣ . Επιχειρούνται συγκρίσεις. Ατυχείς ή αδιάφορες ανάμεσα σε ηγέτες με σκοπό είτε να τους αναδείξουν ή να τους καταβυθίσουν.
Δύο παραδείγματα του παρελθόντος και του παρόντος (Σ.Σ Επειδή θεωρούνται ως συγκρίσιμα μεγέθη, με ομοιότητες).
– Ο ιδρυτής του κινήματος- ΠΑΣΟΚ. Κατ’ άλλους μεγάλη πολιτική και ηγετική φυσιογνωμία που σφράγισε την Μεταπολίτευση, κατ’ άλλους ικανότατος φύλαρχος και ολετήρας από τον οποίο ξεκίνησε ο εκμαυλισμός και το σημερινό μας κατάντημα. Ποιοί έχουν δίκιο; Οι μεν ή οι δε; Με ποιά κριτήρια – εξαιρουμένου του κομματισμού και της ιδεοληψίας- αποφαίνονται αμφότεροι; Διαθέτουν τις προϋποθέσεις/βάσεις αντικειμενικής κριτικής;
– Ο σημερινός Πρωθυπουργός:
Για κάποιους – κομματικούς συγκυβερνώντες είναι τόσο σημαντικός που (δυστυχώς;) εμφανίζεται ανάλογος κάθε 100 χρόνια (!). Ή (απο ανιδιοτελή επιχειρηματία αυτό) θυμίζει τον Ρώσο ηγέτη Πούτιν (!).
Για άλλους – πρώην συντρόφους του – θεωρείται ως προδότης των ιδεωδών της Αριστεράς και για Μαδουρισμό.
Ότι ελίσσεται “πουλώντας” τους φίλους του και ξεπουλώντας την Ελλάδα.
ΥΓ Τι να πιστέψει κανείς; τι ισχύει; Μήπως αυτό που ο καθένας μας θα ήθελε να ισχύει; Και πως θα βρούμε άκρη; Πως θα μπορέσουμε να κρίνουμε αντικειμενικά, χωρίς παρωπίδες ή επηρεασμούς;
Μόνον με καλλιέργεια και αυτοκαλλιέργεια ! Αλλιώς έτσι, κατά κρημνόν θα πορευόμαστε αγανακτώντας , βρίζοντας για … εκτόνωση και μόνον!…
Ώρα για περίσκεψη και προβληματισμό!…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
