Η γειτόνισσα Τουρκία έχει τουλάχιστον συνέπεια λόγων και έργων τύπου Καραγκιόζη: “Και τα δικά μου δικά μου, αλλά και τα δικά σου δικά μου” όπως πχ με την κατοχή της Κύπρου προκειμένου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζουν ειρηνικά με … μισά – μισά (;).
Παράλληλα ξεδιπλώνουν απλόχερα τον … τραχανά των ανθρωπιστικών τους συναισθημάτων, καθώς και των αρπακτικών τους απαιτήσεων: Μιλούν για πλούτο /κοιτάσματα που ανήκουν στην ανθρωπότητα και, συνεπώς, όποιοι τα έχουν (δηλ.εμείς) θα πρέπει – βάσει ανθρωπισμού, παγκοσμιοποίησης, αλληλεγγύης, γειτονίας, παραδοσιακών δεσμών αλήστου μνήμης “φιλίας” εκατονταετιών – να τα μοιραστούν μαζί τους!…
Κουτοπονηριές, καραγκιοζιλίκια, μπουνταλοσύνη ή καλοστημένο παιχνιδάκι που ξέρουν εδώ και αιώνες να παίζουν με επιτυχία;
Το έχω ξαναγράψει (και επιχειρηματολογήσει με συγκεκριμένα στοιχεία) ότι η Τουρκία είναι ε χ θ ρ ι κ ή μας χ ώ ρ α.
Οι εκάστοτε, δυστυχώς και διαχρονικώς , ηγεσίες της δεν εννοούν να εκσυγχρονιστούν, να εκπολιτιστούν, να δημοκρατικοποιηθούν, να σεβαστούν τους κανόνες δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η πολυθρύλητη, περιλάλητη, πολυπροβεβλημένη ένωσή της με την Ε.Ε, εκτός από ασύμβατη, είναι και ανεπιθύμητη.Όχι μόνον για τις Ευρωπαϊκές χώρες , αλλά κυρίως από την ίδια την Τουρκία.
Έχω κατ’ επανάληψη τονίσει πως είναι επικίνδυνη αφέλεια, η επίκληση της μη υποδοχής /ένταξης της στην Ε.Ε , ως απειλής, προκειμένου να την συνετίσουν.
Ούτε η ίδια θέλει και γνωρίζει ότι δεν το μπορεί.
Θα το θέσω και διαφορετικά: Θα το ήθελε υπό μία προϋπόθεση: Να επισυμβεί αυτό με τους … δικούς της όρους. Να θέσει αυτή τους κανόνες του παιχνιδιού.
Οι αδιαφιλονίκητες ιδέες μεγαλείου – ιδίως του σύγχρονου Σουλτανίσκου / Προέδρου της – των ηγετών της δίνουν έναν αέρα υπεροχής, αυτοκρατορικό έναντι των Ευρωπαίων οι οποίοι είναι … υποδεέστεροι και την έχουν … ανάγκη!
Βέβαια η παράνοια την οποία εμφανίζουν οι απέναντι ιθύνοντες έχει και κάποια …. ερείσματα, τα οποία – διαχρονικά – τους προσφέρουν οι οσφυοκάμπτες δυτικοί συμφεροντολόγοι (μεγάλη αγορά γαρ) σε βαθμό εξευτελιστικό.
Οι Τούρκοι μονίμως συνδιαλέγονται απειλώντας, εκβιάζοντας, αρπάζοντας.
Παράλληλα – και παραδοσιακά – ο χαμαιλεοντισμός, ο ψευτολεονταρισμός και βασικά, ο καιροσκοπισμός των “φίλων και συμμάχων ” είναι δεδομένος, δοκιμασμένος, αναλλοίωτος. Τρόπος ζωής και συμπεριφοράς.
Για αυτό και ποτέ εμείς δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε συναισθηματικά, να εφησυχάζουμε.
ΥΓ Τα “καρτάσια”- θρασίμια δεν σέβονται τίποτα (εθνικές εορτές, κηδείες πεσόντων, επισκέψεις επίσημες, δικών τους ή δικών μας) και συνεχίζουν τις παραβάσεις και παραβιάσεις προκλητικά και ανερυθρίαστα. Κάποιοι ημέτεροι νεφελοβάτες πιστεύουν (στην μονομερή;) οικοδόμηση Ελληνοτουρκικής φιλίας (!). Η Ελλάδα οφείλει να είναι άκαμπτη, ανυποχώρητη, ισχυρή. Να τους αντιμετωπίζει πάντοτε με ένα: “Μολών λαβέ μεμέτια”.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
