G20: ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΤΟΡΟΝΤΟ

Μοίρασε το

Η διάσκεψη των 20 Μεγάλων (κρατών που αντιπροσωπεύουν τα 2/3 του πληθυσμού του πλανήτη, 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ και 85% του παγκόσμιου εμπορίου) στο Τορόντο, στα τέλη του Ιουνίου, θεωρήθηκε «απροσδόκητη επιτυχία» της σημερινής ιέρειας της «δημοσιονομικής πειθαρχίας», γερμανίδας καγκελλάριου Μέρκελ.

Οι 20 «συμφώνησαν» (για «βίαιη συναίνεση» μίλησε ο αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα) στην προτεραιότητα της δραστικής περικοπής των (κατά βάση ευρω-ατλαντικών) δημοσιονομικών ελλειμάτων, έναντι της πραγματικής οικονομίας την οποία εξακολουθούν να αφήνουν στο έλεος της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας»: Τις περιβόητες «κεφαλαιοαγορές» που «διαχειρίζονται τεράστια πλεονάσματα εισοδήματος» κατά την έκφραση αρθρογράφου της εφημερίδας Ημερησία, «… ένα βουνό ρευστότητας από τα κέρδη των τελευταίων ετών που δεν έχει κίνητρο να επενδύσει…». Διότι, βεβαίως, όπως τόνιζε ο Peter Gowan στο κλασσικό του έργο The Global Gamble (1999), οι «κεφαλαιοαγορές», στο συντριπτικά μεγαλύτερό τους μέρος, όχι μόνο δεν σχετίζονται αλλά, αντιθέτως, παρεμποδίζουν τις παραγωγικές επενδύσεις.

Επικράτησε, κατά τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου (Καθημερινή, 3-7-2010), «η άτυπη συμμαχία της κυρίαρχης γραμμής της Ευρώπης και της δυναμικά ανερχόμενης εσωτερικής αντιπολίτευσης της Αμερικής… Πίσω από αυτό το ενιαίο μέτωπο, εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει τον πραγματικό νικητή της συνόδου: Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο κατάφερε να περάσει άλλον έναν κάβο, χωρίς απώλειες». Κατά τα άλλα, όπως σημείωνε ο Δημήτρης Στούμπος στην Αυγή, οι 20 Μεγάλοι «φρόντισαν στον Καναδά να φλυαρήσουν νεοφιλελεύθερα και επι της ουσίας να αφήσουν κάθε απόφαση για επιβολή εισφοράς των τραπεζών ή για τη φορολογία των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών για το μέλλον. Το μέλλον όμως δεν περιμένει και οι σημερινές νεοφιλελεύθερες συνταγές μεγάλων και λιγότερο μεγάλων εκμεταλλευτών συνιστούν πραγματικό εφιάλτη για εκατομμύρια εργαζόμενους, συνταξιούχους, άνεργους, γυναίκες, νέους απ’ άκρη σ’ άκρη της γης».

Ωστόσο, αυτό που, μεταξύ άλλων, επίσης «συμφωνήθηκε» στη διάσκεψη του Τορόντο, ήταν ότι δεν υπάρχουν πλέον μονόδρομοι, κοινές πολιτικές, ότι το κάθε κράτος θα επιχειρήσει μεν να «προσαρμόσει», αλλά και θα ασκήσει την ισχύ και το δικαίωμα διαμόρφωσης της δικής του ανεξάρτητης πολιτικής. Σε ειδικό αφιέρωμα στους «20 Μεγάλους» της επιθεώρησης International Affairs (τεύχος Μαίου 2010), μελετητές του βρετανικού Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων, τεκμηριώνουν την άποψη ότι, πέρα από τις αντιθέσεις που επιδεινώνουν την κατάσταση της άρρωστης ευρω-ατλαντικής καρδιάς του παγκόσμιου συστήματος, η α-συμφωνία αυτή αποτελεί εκδήλωση μιάς συνολικότερης τάσης εθνικής και περιφερειακής χειραφέτησης από διεθνικούς θεσμούς και σχηματισμούς που, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 και μέχρι σήμερα, λειτουργούν ως μοχλοί της «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης».

Οι banksters (νεολογισμός του οικονομολόγου κ. Πολύβιου Πετρόπουλου, Some Proposals to the Greek Government, www.creditwritedowns.com ) δεν έχουν το ανάστημα να αντιμετωπίσουν τις παγκόσμιες προκλήσεις του 21ου αιώνα. Αν κέρδισαν παράταση τον περασμένο Ιούνιο είναι γιατί, παρά τις συνήθεις εκδηλώσεις των «κοινωνικών κινημάτων» διαμαρτυρίας και το ένα δισεκατομμύριο δολλάρια που κόστισε στους Καναδούς φορολογούμενους η ασφάλεια της διάσκεψης των 20, το φάντασμα της κοινωνικής αλλαγής δεν έκανε ακόμα αισθητή την παρουσία του στο Τορόντο και τις άλλες πρωτεύουσες του πλανήτη.

Η διάρκεια και οι συνέπειες της μετάβασης σε ένα νέο παγκόσμιο σύστημα, συναρτώνται, από συσχετισμούς δυνάμεων, κρατικών και κοινωνικών, ουσιαστικό συστατικό στοιχείο των οποίων είναι η ιδεολογία, «η ικανότητα να προσφέρει κανείς το δικό του μοντέλο κοινωνικής ανάπτυξης ως μοχλό δημιουργικής κινητοποίησης ολόκληρης της ανθρωπότητας», όπως τόνιζε πρόσφατα, ο διεθνολόγος του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, κ. Τιμοφέι Μπορντάτσεφ |( Without Ideology or Order, Russia in Global Affairs, τεύχος 4, 2009). Μπορεί η ιστορία «να μην είναι εσχατολογικός αγώνας για την τελική επικράτηση», σίγουρα όμως, η ουσία της είναι «υπόθεση της ειρηνικής, αλλά ανταγωνιστικής συνύπαρξης εναλλακτικών κοινωνικών αναπτυξιακών μοντέλων».

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου