του ΑΛΦΟΝΣΟΥ ΒΙΤΑΛΗ
Και αίφνης, έφιπποι με αστραφτερές πανοπλίες και καλογυαλισμένα όπλα, αφήνουν τα παλάτια και τους όμορφους πύργους τους και εκστρατεύουν για το ΚΡΑΑΛ. Όχι για οποιοδήποτε ΚΡΑΑΛ, αλλά γι’ αυτό του Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Οι ντελάληδες επιστρατεύουν μαχητές. Ο στρατός πρέπει να είναι μεγάλος. Ο λαβωμένος Αρχηγός ως άλλος «ΕΛ ΣΙΝΤ» με μια σημαία στο χέρι εξορμά για να κατατροπώσει τους «άπιστους»… τους «φιλοαμερικάνους»…
Όμως ως άλλος ΕΛ ΣΙΝΤ, ο Γαλάζιος Βασιλιάς, θέλει να δείξει ότι ακόμα μπορεί να πολεμάει, ότι ακόμα του έχουν μείνει κάποιοι πελταστές και πεζικάριοι. Ο αντίπαλος που θα πολεμήσουν, όσοι απέμειναν στον Γαλάζιο λαβωμένο Βασιλιά, πρέπει να είναι «σατανικός». Το D.N.A, του «Πράσινου Αρχηγού Γιώργου», πρέπει να είναι «διαβρωμένο από τους αμερικάνους», όπως και του πατέρα του – του Αντρέα – που τα «παλιά χρόνια» γύμναζαν και πάλι τους «γαλάζιους πελταστές» για να χτυπήσουν τον «αμερικάνο δαίμονα» που ήλθε να καταστρέψει την χώρα.
Οι πελταστές και οι πεζικάριοι, είναι απλοί άνθρωποι, καθημερινοί, άρα και ευκολόπιστοι στις συνωμοσιολογίες. Και κυρίως είναι ομόθρησκοι, με κάποιους που ο Γαλάζιος Βασιλιάς ήθελε να έχει ως φίλους και να φωτογραφίζεται μαζί τους. Με τον «Μόσκοβα» , τους Ρώσους, που από καταβολής κόσμου για τον Γαλάζιο Βασιλιά, είναι ορκισμένοι «αντιαμερικάνοι». Εκεί σταμάτησε ο δείκτης του χρόνου «στο ψυχρό πόλεμο».
Οι εναπομείναντες απλοϊκοί στρατιώτες, ξαναμμένοι από την πολεμική προετοιμασία και την ανάλογη ιεροτελεστία, «πιστεύουν» ότι θα πάνε στην μακρινή Αλεξανδρούπολη και ακόμα πιο μακριά στο Μπουργκάς για να «τσακίσουν τον φιλοαμερικάνο» που θέλει να καταστρέψει τον «θαυμαστό αγωγό» που όμως δεν υπάρχει .
Είτε όμως τον πολεμήσουν, είτε όχι, είτε τον νικήσουν, είτε όχι, η οικουμένη θα έχει μάθει πόσο «φιλοαμερικάνος δαίμονας», είναι ο «Πράσινος Βασιλιάς». Η ηθική υποτίμηση και η «εθνική απαξίωση», του «άλλου», είναι ο μόνος τρόπος «άμυνας» του «Γαλάζιου Βασιλιά» και του εναπομείναντος στρατού του, που επί τόσα χρόνια πολέμησε σκληρά τους «φιλοαμερικάνους» και τους «άπιστους».
Διότι μόνο μέσα από τέτοια ξεπερασμένα στερεότυπα και τελετουργίες, κατάφερνε να συγκρατήσει τον στρατό του που του είχε υποσχεθεί άλλα και μετά ήλθαν οι «κακουχίες». Ο «φιλοαμερικάνος» πράσινος Αρχηγός, δεν αντιμετωπίζεται με θεωρίες συνωμοσίας και άλλα τέτοια ξεπερασμένα στερεότυπα.
Άλλωστε για να φύγουμε, από την παραβολή της αφήγησης, στο τέλος αυτού του σημειώματος, είναι λογικό και αναγκαίο στην πολιτική αντιπαράθεση να υπάρχουν σύνορα και μάλιστα διακριτά ανάμεσα σε δύο μεγάλα και διαφορετικιά πολιτικά κόμματα. Μόνο που αυτή την στιγμή το ένα έχει ένα στοιχειώδες (συμφωνεί, διαφωνεί κανείς) σχέδιο που στο συγκεκριμένο τομέα δίνει έμφαση στην πράσινη ανάπτυξη και στις Αναννεούμενες και Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας και το άλλο ακροβατεί κάνοντας απλά ανταρτοπόλεμο και αυτόν χωρίς σχέδιο.
Όσο για τα μεγαλόσχημα που ακούγονται ότι ο «πράσινος Αρχηγός», «πριονίζει» το στρατηγικό άνοιγμα προς την Ρωσία, αναρωτιέται κανείς , αν αυτό – αν υπήρχε τελικά συγκεκριμένο σχέδιο- δεν «πριονίστηκε», όταν ο Γαλάζιος Αρχηγός, «δεν άκουγε» τις εκκλήσεις των Ρώσων για να σταματήσει η αμερικανική αντιπυραυλική ομπρέλα που είχε σχεδιάσει και υλοποιούσε ο «μεγάλος πλανητάρχης Τζώρτζ Μπους». Δεν άκουγε και δεν έκανε τίποτα, όταν οι «φίλοι Ρώσοι» διαμαρτύρονταν και μάλιστα έντονα γιατί η Επικεφαλής της Ελληνικής Διπλωματίας, σε όλα τα Φόρα, σε όλους τους Οργανισμούς και σε όλες τις παρεμβάσεις της τάσσοταν υπέρ του σχεδίου Μπους για την αντιπυραυλική ομπρέλα, την οποία όμως ακύρωσε ο «νέος Πλανητάρχης», Μπάρακ Ομπάμα.
Μάλιστα δε οι σύμβουλοι του Γαλάζιου Αρχηγού «σε μια πρακτική στερεοτύπων» κατηγορούν τον Πράσινο Αρχηγό γιατί συμπαθεί τον Ομπάμα. Πόσο μάλλον που οι «Ρώσοι φίλοι», άρχισαν να εκδηλώνουν ανησυχία, όταν το Ργγίλλειο Παλάτι, έκανε στροφή 180 μοιρών και επιχειρούσε να προσεγγίσει τον «νέο Πλανητάρχη», μεταβάλλοντας και την ενεργειακή πολιτική ως προς το θέμα των αγωγών, για να μην υπάρχουν αγκάθια στην επαναπροσέγγιση με τις Η.Π.Α. Και επειδή η εξωτερική πολιτική σε συνδυασμό με τα ενεργειακά και την γεωπολιτική, είναι σύνθετο και συνεχώς μεταβαλλόμενο παιχνίδι, ας μην λησμονούμε τον θερμό εναγκαλισμό, μόλις πρόσφατα των Πούτιν – Ερντογάν και τις ενεργειακές τους συμφωνίες, που δημιουργούν πρόβλημα στην Ελλάδα, αλλά κυρίως την στροφή 180 μοιρών του κ. Πούτιν στο Κυπριακό που ενώπιον του Τούρκου Πρωθυπουργού, υιοθέτησε τον πυρήνα των τουρκικών αιτιάσεων για το μείζον αυτό εθνικό θέμα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
