Ο Γιώργος Ζερβάκης σημειώνει ότι στον πολιτικό χρόνο, στις δομές και συνθήκες των σύγχρονων δημοκρατιών, οι εκλογές δεν αποτελούν απλά μια συνήθεια που πρέπει να διεκπεραιωθεί, μια συμμετοχή που τίθεται υπό εξαρτήσεις, συγκυρίες, τοπικές άλλες παραμέτρους.
Σε πολλές περιπτώσεις όμως διέπονται ή διεξάγονται υπό το πρίσμα μιας αυτάρεσκης διαχειριστικής αδράνειας που αποφεύγει συστηματικά και συνειδητά μια δημόσια συζήτηση σε καιρό κρίσης, που αποκαλύπτει πολιτικές απόψεις και κατευθύνσεις. Που αποκαλύπτει και την ρηχότητα εκπεμπόμενου λόγου, πολλών που δηλώνουν ειδικοί για την πολιτική, για την Ευρώπη. Η απομάκρυνση από την καθημερινή αντίληψη των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών πεπραγμένων, η δημιουργία συνθηκών εκλογικής αποχής, αφορά όλα τα επίπεδα πολιτικής λειτουργίας. Το ευρωπαϊκό/ενωσιακό, το εθνικό, το περιφερειακό/τοπικό.
Λαϊκισμός και συμμετοχή στις ευρωεκλογές
Οι απλουστεύσεις, οι λαϊκισμοί, απαξιώνουν την δημοκρατική πολιτεία, δεν δημιουργούν αλλαγές, συντηρούν εκφράσεις χαμηλής πολιτικής στασιμότητας, αθροίζουν ετερόκλητες συμμαχίες. Μην ξεχνάμε όσα συνέβησαν στις Πλατείες των Αγανακτισμένων εν μέσω κρίσης, σε τι οδήγησαν. Στην άνοδο και είσοδο στο Κοινοβούλιο ενός από τα πιο ριζοσπαστικά ακροδεξιά μορφώματα, ένα στίγμα για την Ελλάδα και την ΕΕ. Μήπως όμως ένας άλλος λαϊκισμός δεν ευθύνεται για όσα δημιουργήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην απόφαση για Brexit; Που καταλήγουν στην πλήρη απαξίωση του Βρετανικού πολιτικού συστήματος, έχοντας περιέλθει σε αδιέξοδα για να επικυρώσει όσα εκείνο δημιούργησε με την προσφυγή στο δημοψήφισμα και στην ενεργοποίηση του άρθρου 50 για την αποχώρηση. Tις ευρωπαϊκές κοινωνίες τραυματίζει ανεπανόρθωτα η ύπαρξη του Σαλβίνι, του Όρμπαν, της Λεπέν, όσων θέλουν να βάλουν εμπόδια στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Η μείωση συμμετοχής των Πολιτών στις εκλογές, αποτελεί ένα παγκόσμιο χαρακτηριστικό, που μειώνει το νόημα της δημοκρατίας, το νόημα της συμμετοχής, τον ρόλο των Πολιτών. Στην Ευρώπη συναντάμε το μεγαλύτερο ποσοστό αποχής, που ξεκινάει από τις εθνικές εκλογές και φτάνει μέχρι τις ευρωεκλογές. Στοιχεία όπως το πολιτικό έλλειμμα εμπιστοσύνης, η αδυναμία συνεκτικών πολιτικών προτάσεων για να είναι ελκυστικές προς τους Πολίτες, η μειωμένη εμπιστοσύνη στις κομματικές γραφειοκρατίες, δημιουργούν απάθεια και εν τέλει αποχή.
Μεταξύ 1979 και 2014, στις ευρωπαϊκές εκλογές, παρατηρήθηκε μια μείωση συμμετοχής σε ποσοστό 20% στις ευρωεκλογές. Και φυσικά, οι εθνικές διακυβερνήσεις, τα εθνικά πολιτικά κόμματα, όχι μόνο οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, έχουν μεγάλη ευθύνη για αυτό. Η λογική των στενών εθνικών αντιλήψεων να επιρρίπτουν στην Ευρώπη κάθε δική τους ανικανότητα. Το γεγονός ότι η υπόθεση Ευρώπη και η ευρωπαϊκή ενοποίηση γίνονται αντικείμενο μιας αποσπασματικής προσέγγισης από τις εθνικές πολιτικές δυνάμεις, ενισχύει κάθε λαϊκιστική φωνή και η άνοδος των ακροδεξιών σχημάτων είναι ενδεικτική.
Όμως τώρα είμαστε πραγματικά σε ένα κομβικό σημείο. Η 26η Μαΐου δεν είναι απλά μια ακόμα ημερομηνία στον χάρτη των εκλογικών διαδικασιών. Είναι το σημείο αναφοράς για την επικράτηση όσων σκέπτονται και δρούν ευρωπαϊκά, απέναντι στον σκεπτικισμό, στην άρνηση, στους εκφραστές της δημαγωγικής αντίληψης. Είναι η ώρα της συμμετοχής και της δημοκρατίας, απέναντι στην αδράνεια και στην αποχή. Να σκεφτούμε για την Ευρώπη, ψηφίζοντας για την Ευρώπη, μακρυά από την λογική των στενών μικροεθνικών διαχειρίσεων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
