ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ

Μοίρασε το

Η Μεσόγειος θάλασσα μετατράπηκε, σταδιακά και σταθερά, σε Επιτάφιο θάλασσα: από κέντρο της γης γίνεται το νεκροταφείο της, παρά της περί του αντιθέτου δηλώσεις αγαθών προθέσεων δυτικών ηγετών και θρησκευτικών προσωπικοτήτων που όλες από κοινού, εν χορωδιά σχεδόν, δηλώνουν τον αποτροπιασμό τους με το γεγονός, ή τις προθέσεις τους να μην επιτρέψουν κάτι τέτοιο να μετατραπεί σε πραγματικότητα, ή την αγανάκτησή τους με την ίδια τους την αδυναμία να βρεθεί μια λύση, ή όλα αυτά από κοινού. Λίγες νύχτες πριν, εφτακόσιοι περίπου πρόσφυγες έχασαν τη ζωή τους μεσοπέλαγα, δίπλα και κάτω από ένα δουλεμπορικό που είχε αναλάβει να τους φέρει στη δική τους «γη της επαγγελίας», την Ευρώπη, μετά από ένα αμφίβολο «πάσχα της Μεσογείου» που όλο και πιο συχνά μετατρέπεται στο τελευταίο ταξίδι προς την επί γης κολάσεως. Ο αριθμός των νεκρών ήρθε να προστεθεί σε χίλιους ακόμα θαλασσοπνιγμένους που από την αρχή της χρονιάς έχουν χάσει άδικα, αλλά όχι αναίτια και αδικαιολόγητα, τη ζωή τους. Αιτίες και δικαιολογίες υπάρχουν πολλές αν και συνήθως δεν λέγονται ή, αν λέγονται, εκφράζονται κρυμμένες πίσω από κατάλληλα διαμορφωμένες εκφράσεις διπλωματικού περιεχομένου που περισσότερο συγκαλύπτουν παρά αποκαλύπτουν το «φως το αληθινόν» επί του αντικειμένου.

Η παρέμβαση του αρχιεπισκόπου της Ελληνικής Εκκλησίας και η γνήσια ιερή του αγανάκτηση την ακριβώς επομένη μέρα του χαμού ήταν από τις λίγες εκείνες παρεμβάσεις που προσπάθησαν να πουν πράγματι αλήθειες που μέχρι σήμερα μένουν κλεισμένες σε ερμητικά βουλωμένα «υπεύθυνα χείλη»: ήταν ο μόνος που ανέφερε τη λέξη «πόλεμος» ως μία από τις βασικές αιτίες των πνιγμών, ψέγοντας τους Ευρωπαίους ηγέτες για την ανυπαρξία τους και την αδυναμία τους να σταματήσουν ανάλογες τραγωδίες, όπως και για το ότι ουδεμία Σύνοδος Κορυφής δεν έχει λάβει χώρα προκειμένου βρεθεί λύση στο ζήτημα, σε αντίθεση με διασκέψεις επί διασκέψεων που έχουν να κάνουν με αρθμούς χρεών αντί ανθρώπων. Λίγες ώρες αργότερα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε και τον δικό του αποτροπιασμό όπως και ότι θα εργαστεί προκειμένου βρεθεί μια κάποια λύση, χωρίς να αναφερθεί στις αιτίες τις τραγωδίας, όπως είχε κάνει και προ δύο ημερών ενώπιον του Προέδου Ομπάμα ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον. Λίγες ώρες μετά την παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου, η ΕΕ αποφάσισε μια σύνοδο κορυφής επί του ζητήματος, ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός παρενέβει με δικές του δηλώσεις, εστιάζοντας στο γεγονός ότι «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις πολεμικής επέμβασης στη Λιβύη», η οποία θα είχε σκοπό την επαναφορά της τάξης σε αυτή τη χώρα που επί τριετία σπαράσσεται από τον εσωτερικό εμφύλιο που προέκυψε λίγο πριν και λίγο μετά την πτώση του καθεστώτος Γκαντάφι.

[quote text_size=”small”]

Εμφανώς, προφανώς και καταφανώς, για τον κ. Ρέντσι η λύση θα ήταν ένας ακόμα πόλεμος στη Λιβύη, εξωτερικός αυτή τη φορά, ανάλογος με αυτόν που τελικά έρηξε τον Γκαντάφι και στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες έκτοτε, άλλους στην πατρίδα τους και άλλους μεσοπέλαγα, ενόσω προσπαθούσαν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο να απομακρυνθούν από τα πεδία των μαχών και τα θέατρα των πολεμικών επιχειρήσεων των αντιπάλων πλευρών.

[/quote]

Ο πόλεμος στη Λιβύη δεν είναι ο μόνος που ωθεί μια θάλασσα ανθρωπίνων ψυχών να προσπαθεί να βρει καταφύγιο «στον παράδεισο της Ευρώπης», που αν και η ίδια σταδιακά μετατρέπεται σε μια νέου τύπου Κόλαση, τουλάχιστον συγκριτικά με τα πεδία των μαχών παρουσιάζει αξιοζήλευτους όρους διαβίωσης, τουλάχιστον μέχρις στιγμής. Δώδεκα χρόνια μετά το 2003 και την αμερικανική πολεμική επιχείρηση εναντίον του καθεστώτος Χουσεΐν στο Ιράκ υπό το πρόσχημα, το οποίο αργότερα αποδείχθηκε ένα μεγάλο προπαγανδιστικό ψέμα, της ύπαρξης όπλων μαζικής καταστροφής και των σχέσεων που αυτό υποθετικά είχε με την Αλ Κάιντα, με την οποία πρακτικά βρισκόταν και το ίδιο σε πόλεμο, δέκα χρόνια, επίσης, μετά τις περίφημες δηλώσεις νίκης εναντίον του καθεστώτος Χουσεΐν του τότε Προέδρου Μπους του νεότερου και έξι χρόνια μετά το 2009 κατά το οποίο η νίκη αυτή «σφραγίστηκε», σύμφωνα με έναν από τους αρχιτέκτονες της πολεμικής εκείνης επιδρομής και τότε υψηλόβαθμο αξιωματούχο των ΗΠΑ, κ. Πωλ Γούλφοβιτς, που ταυτόχρονα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα του ακαδημαϊκού χώρου παγκοσμίως επί της σχολής του γεωπολιτικού νεορεαλισμού, ο πόλεμος στο Ιράκ όχι μόνο «καλά κρατεί», αλλά επιπλέον έχει μετατραπεί από δηλωμένο πόλεμο, σε αυτό που ο μαχητικός ανεξάρτητος ερευνητής και δημοσιογράφος κ. Τζέρεμι Σκάχιλλ αποκαλεί «βρώμικο πόλεμο», παράγοντας θύματα, απόγνωση και αποσύνθεση σε ολόκληρη τη γεωπολιτική περιοχή της Μέσης Ανατολής, βάζοντας τις βάσεις για τη δημιουργία του Ισλαμι(στι)κού Κράτους και οδηγώντας για πρώτη φορά στη σύμπραξη πολλών καθεστώτων της περιοχής εναντίον των τζιχαντιστών που δρουν στην Υεμένη, αυτόνομα και άνευ αμερικανικής κάλυψης ή ακόμα και εξουσιοδότησης, τουλάχιστον φαινομενικά.

[quote text_size=”small”]

Ολόκληρη η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική και η κεντρική Ευρασία σπαράσσεται από τη βία του πολέμου κάθε φύσης και έννοιας, κάθε βαθμού και κάθε εύρους, από πλήθος παικτών όλων των ιδιοτήτων – κρατικών, διακρατικών, υπερκρατικών, φονταμενταλιστικών, εξτρεμιστικών, θρησκευτικών και άλλων – που όλοι εναντίον όλων παλεύουν να επιβληθούν στους αντιπάλους τους και να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα εις βάρος όλων.

[/quote]

Όταν το 2003 ξέσπαγε ο πόλεμος-απαρχή όλων των δεινών που ακολούθησαν εναντίον του Ιράκ, στη βάση πασιφανών ψεμάτων που εκφράστηκαν από τα πλέον έγκυρα χείλη, με κύριο ανάμεσά τους τον κ. Μπλαιρ επί Ευρωπαϊκου εδάφους και αρκετούς υποστηρικτές και στην Ελλάδα, οι Ευρωπαίοι κατά εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν απ’ άκρη σ’ άκρη της ηπείρου βροντοφωνάζοντας «όχι στον πόλεμο» και «όχι άλλα ψέμματα». Σε κάποιες διαδηλώσεις στις Βρυξέλλες και το Λονδίνο η συμμετοχή ξεπέρασε το ενάμισυ ή ακόμα και δύο εκατομμύρια διαδηλωτές. Η απάντηση του Λευκού Οίκου σε αυτή την αντιπολεμική ευρωπαϊκή κινητοποίηση ήταν «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» και ήταν αρκετή ώστε να δημιουργηθεί η «συμμαχία των προθύμων» που τελικά αρίθμησε περί τις τριάντα πέντε χώρες, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συμμετείχαν στις ή διευκόλυναν τις αμερικανικές επιθέσεις στο Ιράκ, όπως και στο Αφγανιστάν και Πακιστάν λίγους μήνες νωρίτερα, οι οποίες – όλες από κοινού – είχαν σχεδιαστεί ως απάντηση στην 11η Σεπτεμβρίου. Οι Ευρωπαίοι διαδηλωτές δεν εισακούστηκαν, όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει, ωστόσο είχαν στείλει ένα σημαντικο μήνυμα στις ηγεσίες τους και τον υπόλοιπο κόσμο, μήνυμα το οποίο σε κάποιο βαθμό συγκράτησε την Ευρωπαϊκή εμπλοκή και επίσης σε κάποιο βαθμό έφτασε και στα αυτιά των δεχομένων την επίθεση λαών, που αν και έβλεπαν τη Δύση να τους επιτίθεται, τουλάχιστον γνώριζαν ότι αυτή η επίθεση δεν είχε τις ευλογίες όλων. Δυστυχώς, τα πράγματα σήμερα δεν είναι έτσι.

Σήμερα, σε αντίθεση με τότε, οι Ευρωπαίοι σοκάρονται και εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους μέσω των οθονών του υπολογιστή τους, ενώ το αντιπολεμικό κίνημα έχει πρακτικά ξεψυχήσει και θαφτεί στο πεδίο των μαχών εκείνων των πολέμων τους οποίους δεν μπόρεσε να αποτρέψει. Σήμερα η Ευρώπη δεν διαδηλώνει εναντίον των πολέμων και οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να αποτρέψουν τις ηγεσίες τους από επεμβάσεις εντός τρίτων χωρών: αντιθέτως, τους ακούν να δικαιολογούν τις τραγωδίες εκ του γεγονότος ότι μια νέα πολεμική επιδρομή «είναι αδύνατη», χτίζοντας την μελλοντική αποδοχή μιας νέας αιματοχυσίας, «προκειμένου αποτραπεί η μετατροπή της Μεσογείου σε Επιτάφιο θάλασσα», στην οποία έχει ήδη μετατραπεί εξαιτίας των επί δεκαετία πολέμων.

[quote text_size=”small”]

Αποτελεί υποκρισία αφενός, αφιλοσόφητη και επικίνδυνη «λύση» αφετέρου, η συνέχεια της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων και ιδιαίτερα της ισχυρότερης πολεμικής μηχανής που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, των ΗΠΑ, στην Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Κεντρική Ευρασία, η οποία είναι η γεννεσιουργός αιτία της μετατροπής της Μεσογείου σε Επιτάφιο θάλασσα.

[/quote]

Εκκινώντας από νεομαλθουσιανά ελατήρια, η πολιτική αυτή που κωδικά ονομάστηκε “pivot” υπό την ηγεσία Ομπάμα δεν έρχεται ούτε να αποτρέψει τους νεκρούς, ούτε να προασπίσει νέες δημοκρατικές κατακτήσεις απέναντι σε απολυταρχικά καθεστώτα αιώνων, αν και αυτό ισχυρίζεται. Το ακριβώς αντίθετο: έρχεται να δημιουργήσει θύματα και πρόσφυγες, χάος και αποδιοργάνωση αυτών των κοινωνιών, διότι εκκινεί και επελαύνει από δικά της φοβικά σύνδρομα, τα οποία ακουμπούν σε τρεις παράλληλες δυναμικές του σύγχρονού μας κόσμου: την αύξηση του ανθρωπίνου πληθυσμού, την οποία προσπαθεί να τιθασσεύσει δια της παραγωγής θυμάτων, την κλιματική αλλαγή, η οποία κάνει αδύνατη στα χρόνια μας την ρήψη έστω και του 7% των βομβών που έπεσαν στο ΄Β ΠΠ εάν ο νικητής δεν επιθυμεί να επισπεύσει την κατάρρευση συνολικά της Φύσης και το δικό του «κάψιμο» μαζί ή λίγο αργότερα από τα θύματά του, και την «6η εξαφάνιση των ειδών», η οποία επιτελείται ως συνεπεία των δύο πρώτων δυναμικών και η οποία πλέον ευθύνεται για την απώλεια πάνω από 14 ειδών του ζωικού και 30 ειδών του φυτικού βασιλείου μηνιαίως.

Έχοντας να αντιμετωπίσει έναν παγκόσμιο πληθυσμό που συνεχώς αυξάνει και τον οποίο θεωρεί ως καρκίνωμα της φύσης το οποίο προσπαθεί να θεραπεύσει «χειρουργικά» και «επιτελικά», όπως συμβαίνει με όλους τους καρκίνους, η Δύση αποδεικνύει ότι αν και είναι αυτή που ευθύνεται για τη θεωρία των συστημάτων και της πληροφορίας που τόσα καλά προσέδωσαν στην επιστήμη και στην κατανόηση της Φύσης και της φύσης μας, υπό το σοκ αφιλοσόφητων και αμετροεπών ανθρώπων της ισχύος και όχι υπό τη διαύγεια των επιστημόνων, αδυνατεί να ερμηνεύσει σωστά τις πληροφορίες που το υπερσύστημα της Γαίας μεταδίδει: ναι, η Φύση πράγματι παράγει σήμερα περισσότερους ανθρώπους – σήμερα είμαστε περί τα 7,2 δισσεκατομύρια ενώ μόλις προ τεσσάρων δεκαετιών ήμασταν περί τα 4,2 και σε μια δεκαετία θα είμαστε περί τα 9 – δημιουργώντας μια μεγαλύτερη «πισίνα» φυσικής ανώτερης νοημοσύνης και καταστρέφοντας – προκειμένου τους παράξει – άλλα έμβια όντα και άλλες ενώσεις της οργανικής και ανόργανης ύλης. Ωστόσο, αυτό δεν είναι το πρόβλημα της Φύσης, όπως το αναγνωρίζει η Δύση. Αντίθετα, είναι η Λύση την οποία παράγει η Φύση, αφού πολύ πιο σοφά από εμάς αναγνωρίζει ότι τα νούφαρα, οι λειχίνες ή ακόμα και τα μεγάλα αιλουροειδή που πλέον εξαφανίζονται – ο αριθμός των λεόντων έπεσε σε κάτω από 220 μέλη μέσα στο 2014 – δεν μπορούν να παράξουν τις απαραίτητες για μια νέα εξισορρόπηση του πλανήτη, του κλίματος και του περιβάλλοντος, Λύσεις, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να τις παράξουν, αν τουλάχιστον θεράπευαν τη φύση τους και αντί να λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους, ως αρπακτικά που όλα πασχίζουν για τη δική τους επιβίωση σε έναν κόσμο όπου τα θηράματα εξαφανίζονται και το έδαφος που τους αναλογεί μικραίνει, άρχιζαν να λειτουργούν συνεργατικά, ως χορωδίες ενός ανώτερου είδους, θεϊκού με την πλέον επίγεια έννοια, το οποίο από κοινού θα πασχίσει να δημιουργήσει τις λύσεις που χρειάζεται στη θέση των προβλημάτων που δεν μπορεί να διαχειριστεί.

Προκειμένου η Μεσόγειος ξαναγίνει θάλασσα ηρεμίας και διακοπών και ο υπόλοιπος κόσμος επανέλθει σε κάποια μορφή ισορροπίας, οι πόλεμοι πρέπει να σταματήσουν άμεσα και ο ανθρώπινος πόνος να βρει θεραπεία στη συνεργασία, αντί στο μίσος και την αντεκδίκηση που σήμερα κερδίζει συνεχώς έδαφος. Αν αυτό συμβεί, σταδιακά και με πολύ δουλειά, τα τραύματα θα θεραπευθούν και όλοι από κοινού ίσως προλάβουμε να θεραπεύσουμε τον πλανήτη που όλο και πιο γρήγορα μετατρέπεται σε επί γης Κόλαση, ξανακάνοντάς τον τόν Παράδεισο που κάποτε υπήρξε. Αν δεν συμβεί και συνεχίσουμε με το βηματισμό και την κατευθυνσή που μέχρι τώρα έχουμε, μέσω πολέμων, μισών και σπαραγμών, το πλέον πιθανόν είναι να δικαιώσουμε τον Κινέζο φιλόσοφο Λάο Τζου που από τα βάθη των αιώνων προειδοποεί πως «αν δεν αλλάξεις κατεύθυνση μπορεί να καταλήξεις εκεί όπου κατευθύνεσαι», δηλαδή σε μια απόλυτη καταστροφή του περιβάλλοντος, εν μέσω μαχών όλων με όλους, όλων των ειδών και φύσεων, που δεν θα κάνουν μόνο τη Μεσόγειο αλλά ολόκληρο τον κόσμο Επιτάφιο. Ο χρόνος που πράγματι μένει είναι λίγος και για να τον εκμεταλλευθούμε, τα παράπονα και οι ηλεκτρονικές υπογραφές δεν φτάνουν: απαιτείται φυσική παρουσία του καθενός και ανάληψη πρωτοβουλιών και ευθύνης, προκειμένου οι φοβικές και εκφοβίζουσες ηγεσίες μας και οι ηγεσίες όλων των άλλων – επιτέλους! – δουν «το φως το αληθινόν» και αλλάξουν κατεύθυνση. Το αν θα το πράξουμε μένει να το δείξει ο χρόνος, αν και από το σημείο όπου βρισκόμαστε οι προβλέψεις αναγκαστικά δεν είναι καλές: εύχομαι και ελπίζω να τις ανατρέψουμε όσο το δυνατόν ταχύτερα, αποδεικνύοντας ότι πράγματι είμαστε η ανώτερη εκείνη μορφή της νοημοσύνης που η Φύση ελπίζει να γίνουμε παράγοντάς μας σε όλο και μεγαλύτερους αριθούς, ακόμα και αν το παρελθόν μας ίσως πράγματι δεν δικαιολογούσε μια τέτοια επιλογή.

Η Φύση κοιτάζει τη Λύση και όχι το πρόβλημα, σε αντίθεση με τη Δύση που κοιτάζει το πρόβλημα και όχι τη Λύση και όσο πιο γρήγορα το δούμε και ανταποκριθούμε αναλόγως, τόσο πιο γρήγορα θα αλλάξουμε βηματισμό και κατεύθυνση, φτάνοντας τελικά σε ένα άλλο μέλλον από εκείνο το οποίο σήμερα προδιαγράφουμε με τις πράξεις και παραλείψεις μας.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου