ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ “ΜΕΙΓΜΑ” …

Μοίρασε το

Απέρριψαν την Ευρώπη οι Ιταλοί, ένας λαός και μια χώρα εξαιρετικά φιλοευρωπαϊκή; Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτός ο λαός, αποφάσισε να πάρει διαζύγιο με την Ευρώπη επειδή στις εκλογές επανέφερε τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και «ανέβασε στα ύψη» (ουσιαστικά το ανέδειξε πρώτο κόμμα) τα «Πέντε Αστέρια» του Πέπε Γκρίλο.

Πριν τον Buga- Buga ,οι Ιταλοί γεύτηκαν  την Κεντροαριστερά του κ. Πρόντι, η οποία δυστυχώς δύο φορές απέτυχε να χαράξει μια σοβαρή πολιτική και να δώσει μια οικονομική διέξοδο στην Ιταλία. Ισάριθμες φορές επανήλθε ο Μπερλουσκόνι , ως απάντηση , με «λαϊκά  χαρακτηριστικά» στο βάλτωμα δυστυχώς της Κενροαριστεράς που φάνταζε ως ελπίδα και εναλλακτική λύση όχι μόνο για την  Ιταλία , αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη χάρη σε γενναίες αποφάσεις και σοβαρούς μετασχηματισμούς του Ιστορικού PCI (Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας) , μέσα από την επιρροή των Γκράμσι και Τολιάτι , αλλά και το ισχυρό ανανεωτικό ρεύμα του Ευρωκομμουνισμού του αείμνηστου Ενρίκο Μπερλίγκουερ.

Όμως οι γενναίες αυτές κινήσεις και οι ανανεωτικοί μετασχηματισμοί , που κατέληξαν στην περιβόητη «ΕΛΙΑ» και μετά μέσα από άλλες διαδρομές στην Κεντροαριστερή Συμμαχία , έδειξαν να ξεμένουν από πρωτοπόρες ιδέες και καινοτόμες πολιτικές .

Η εμπειρία Πρόντι , ενός σεβάσμιου τεχνοκράτη Καθηγητή , με την στήριξη της Κεντροαριστεράς , δεν απέδωσε . Άφησε μια στιφή γεύση στον Ιταλικό λαό , που βρήκε ως εναλλακτική λύση κατ΄επανάληψη τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ο Buga – Buga ή Καβαλιέρε , όμως μετά την Γερμανικής έμπνευσης απομάκρυνση του από την Πρωθυπουργία (την ίδια περίοδο που στην Ελλάδα ένας άλλος εκλεγμένος Πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου με όλα τα λάθη που έκανε αντικαθίστατο από ένα τεχνοκράτη τον Λουκά Παπαδήμο ) και την  «είσοδο του Σούπερ Μάριο» , όπως χαρακτηρίζονταν ο Μάριο Μόντι , έμελλε σταδιακά να συγκεντρώσει (έστω και αν ήταν το λάθος πρόσωπο με το φορτισμένο πολιτικό παρελθόν) την  προσοχή της κοινής γνώμης ως αυτός που θα μετέφερε συμβολικά ένα ισχυρό μήνυμα δυσαρέσκειας προς τυο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες για τις αδιέξοδες πολιτικές σκληρής λιτότητας που εφάρμοσε ο Μάριο Μόντι , έστω κάτω από τα δακρυσμένα μάτια της Υπουργού Εργασίας όταν ανακοίνωνε τις περικοπές συντάξεων.
Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιταλία , σε μια πρώτη ανάγνωση σίγουρα μπορούν να ερμηνευτούν ως  ως αποδοκιμασία της – γερμανικής “εμπνεύσεως” – πολιτικής σκληρής λιτότητας και ως έκφραση αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος.
Για την ώρα φαίνεται ότι Κυβέρνηση μακράς διάρκειας και βιωσιμότητας είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματιστεί χωρίς συνεργασία των δύο συνασπισμών – εκτός αν κάποιος εξασφαλίσει την υποστήριξη του ακτιβιστή κωμικού Γρίλο, που είναι ο πραγματικός  νικητής των εκλογών.
Ο Πέπε Γκρίλο είναι ο μεγάλος και ο πραγματικός νικητής των εκλογών . Είναι ουσιαστικά το πρώτο κόμμα , καθώς τόσο ο Μπερλουσκόνι , όσο και ο Μπερσιάνι ηγούνται συνασπισμού κομμάτων . Ο Γκρίλο , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , φαντάζει ως ένας εναλλακτικός πόλος για τους Ιταλούς , όχι μόνο γιατλί μιλάει για την επάνοδο της εντιμότητας και της διαφάνειας , αλλά γιατί με ένα ιδιαίτερα ανατρεπτικό λόγο , αμφισβητεί την πολιτική λιτότητας και την προβληματική έτσι κι΄αλλοιώς αρχιτεκτονική του ευρώ και της ευρωζώνης . Γύρω του έχουν συσπειρωθεί λαϊκά στρώματα , ένμα σημαντικό τμήμα της μεσαίας τάξης και κυρίως έχει «αφαιμάξει» την Αριστερά και την Κεντροαριστερά.
Η Ιταλία που είχε κάνει της μόδας την πολιτική αστάθεια , τις κυβερνήσεις συνεργασίας και τις συνεχείς εκλογές για περίπου πενήντα (50)  χρόνια , μπαίνει και πάλι σε μια ρευστή πολιτική περίοδο, με πιθανή διέξοδο μία νέα προσφυγή στις  κάλπες, μετά από τροποποίηση του  συστήματος εκλογής γερουσιαστών.
Οι μετεκλογικές ισορροπίες και το προφιλ της νέας κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα  έχουν σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση ευρωπαϊκών πολιτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης. Από αυτή την άποψη αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και για την Ελλάδα,  ενώ αποτελούν ήδη αντικείμενο προβληματισμού για το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, το ΔΝΤ και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Η ανατρεπτική διάθεση του εκλογικού σώματος , η δυναμική του Μερλόυσκόνι και η «πολιτική- εκλογική έκρηξη» του Γκρίλο  προκαλεί συστημικό σοκ στην Ευρώπη και θέτει τη Γερμανία προ των ευθυνών της.
Η Ιταλία, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, αντιμετωπίζει σοβαρό δημοσιονομικό πρόβλημα, βρίσκεται σε ύφεση και έχει δεσμευθεί να εφαρμόσει  αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, με δραστικές περικοπές δαπανών και αντιδημοτικές μεταρρυθμίσεις.
Το πρόγραμμα καταρτίσθηκε και άρχισε να εφαρμόζεται από την κυβέρνηση Μόντι, με γερμανική στήριξη και παρότρυνση. Η εκλογική αποτυχία του Μόντι (ο νεοπαγής πολιτικός σχηματισμός του πήρε 10,5% και κατέλαβε την τέταρτη θέση), σε συνδυασμό με την πρωτοκαθεδρία της Αριστεράς και το πέραν πάσης προσδοκίας υψηλό ποσοστό του Μπερλουσκόνι, ερμηνεύονται ως ήττα αυτής της πολιτικής.
Η επόμενη ιταλική κυβέρνηση θα αναγκασθεί πιθανότατα να επιλέξει άλλο “μείγμα”  μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής, η υλοποίηση του οποίου θα βρίσκεται συνεχώς υπό αίρεση και αμφισβήτηση, καθώς δεν θα υπάρχει αυτοδύναμη, ομοιογενής κυβέρνηση στη Ρώμη.
Οι Βρυξέλλες θα προτιμούσαν μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς με τον Μόντι, η οποία θα συνέχιζε την εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής, προσθέτοντας στο “μείγμα” κάποια μέτρα κοινωνικής πολιτικής και προστασίας εργασιακών δικαιωμάτων, ποκειμένου να “χρυσώσει το χάπι” για τους αριστερούς ψηφοφόρους του Μπερσάνι.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 
Η κατάληξη της διήμερης εκλογικής μάχης έχει ως εξής, σύμφωνα με τα τελευταία αποτελέσματα του ιταλικού υπουργείου Εσωτερικών στις 04:00 τα ξημερώματα της Τρίτης:
Στην Βουλή, η πλειοψηφία πηγαίνει καθαρά στον Μπερσάνι:
    Ο συνασπισμός υπό τον Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι παίρνει 340 έδρες (29,54%)
    Ο συνασπισμός υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι  124 έδρες (29,18%)
    Τα «Πέντε Αστέρια» του Μπέπε Γκρίλο 108 έδρες (25,55%)
    Ο συνασπισμός υπό τον Μάριο Μόντι 45 έδρες (10,56%)
Το πρόβλημα όμως είναι η Γερουσία, στην οποία κανείς δεν συγκεντρώνει το μαγικό αριθμό των 158 εδρών για την πλειοψηφία:
    Ο συνασπισμός υπό τον Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι παίρνει 113 έδρες (31,63%)
    Ο συνασπισμός υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι  116 έδρες (30,72%)
    Τα «Πέντε Αστέρια» του Μπέπε Γκρίλο 54 έδρες (23,79%)
    Ο συνασπισμός υπό τον Μάριο Μόντι 18 έδρες (9,13%)
Δηλαδή, η ιταλική Κεντροαριστερά δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία ούτε καν στηριζόμενη στον Μάριο Μόντι. Ωστόσο, παρ’όλο που αρχικά υπήρξαν δηλώσεις από το Δημοκρατικό Κόμμα που παρέπεμπαν σε μία νέα προσφυγή στις κάλπες, υπήρξε αλλαγή του κλίματος και, όπως αναφέρουν τα ιταλικά μέσα, ο Μπερσάνι ενδεχομένως θα κάνει απόπειρα να στραφεί στον Μπέπε Γκρίλο, σε μια συνεργασία-ανάχωμα στον Μπερλουσκόνι.
ΤΑ ΜΜΕ

Το «ιταλικό αδιέξοδο» κυριαρχεί στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά πρωτοσέλιδα, με κοινό παρονομαστή την ανησυχία για τις επιπτώσεις στο κλίμα για την Ευρωζώνη.

Προβληματισμό όμως προκαλεί κυρίως η απήχηση που βρήκαν φωνές όπως του Μπερλουσκόνι αλλά και του Γκρίλο, κεφαλαιοποιώντας την οργή και την αγανάκτηση των Ιταλών.
«Ρήγμα α λα ιταλικά» είναι ο τίτλος με τον οποίο κυκλοφορεί το πρωτοσέλιδο της γαλλικής Liberation την Τρίτη. Με την κεντροαριστερά να πλειοψηφεί στη Βουλή αλλά χωρίς να προκύπτει πλειοψηφία στη Γερουσία, γράφει η εφημερίδα, η Ιταλία «βρίσκεται για άλλη μία φορά σε εύθραυστη κατάσταση και χωρίς δυνατότητα να κυβερνηθεί».
«Η Ιταλία μπροστά στο αδιέξοδο» είναι το πρώτο θέμα στην ηλεκτρονική έκδοση του Monde, η οποία σημειώνει ότι «μοναδικός πραγματικός νικητής είναι ο Μπέπε Γκρίλο, με την απόρριψη της πολιτικής ελίτ, τη χολερική ρητορική του εναντίον της λιτότητας και την περιφρόνηση της Ευρώπης».
Πέρα από το αδιέξοδο μεταξύ Βουλής και Γερουσίας εστιάζει η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ), που βλέπει την ιταλική κάλπη να εκπέμπει ένα ξεκάθαρο «σήμα κινδύνου». «Οι μισοί Ιταλοί ψήφισαν κόμματα που κατέβηκαν επιθετικά ως αντιευρωπαϊκά στις εκλογές» διαπιστώνει η εφημερίδα, σημειώνοντας πως «αυτό εγείρει ανησυχία για ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο».
Μία «μπλοκαρισμένη ιταλική δημοκρατία» βλέπει από την πλευρά του το Spiegel, λέγοντας πως υπάρχει ο κίνδυνος να επιβεβαιωθεί «το δεύτερο χειρότερο δυνατό σενάρια, μετά την επανεκλογή Μπελουσκόνι, αυτό της ακυβερνησίας». Κάτι τέτοιο, γράφει το περιοδικό, «θα κάνει την Ιταλία μπαλάκι των αγορών και την Ευρώπη να υποφέρει».
«Κυβερνά ο λαϊκισμός, οι φωνές και τα ψέματα» είναι η ανάγνωση της Sueddeutsche Zeitung (SZ) στην έκβαση των εκλογών, η οποία αναρωτιέται «πώς έγινε να νικήσουν δύο κωμικοί, ο Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι» και να ανταμειφθούν για τα «ψέματά» με τα οποία κατέβηκαν στις εκλογές.
Η ιταλική κάλπη, υποστηρίζει η SZ, «έχει το εξής μάθημα για όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής κρίσης: Όποιος διστάζει χάνει, όποιος προσέχει τα λόγια του τιμωρείται και τα μισόλογα πάνε χαμένα». Το μήνυμα που άφησαν στην κάλπη οι Ιταλοί, υποστηρίζει η εφημερίδα, είναι «δεν καταλάβαμε τίποτα».
«Ο Μπερλουσκόνι και η αντιπολιτική του Γκρίλο ρίχνουν την Ιταλία στην ακυβερνησία» γράφει η ισπανική El Pais. Παρά τις φωνές, εντός και εκτός Ιταλίας, όσων ήλπιζαν σε μία κυβέρνηση Μπερσάνι και Μόντι, οι δύο δυνάμεις «νικήθηκαν από την πολιτική του θεάματος».
Επισημαίνεται, και αυτό έχει τη σημασία του, ότι το πρώτο θέμα στην ισπανική εφημερίδα έχει ιταλικό άρωμα αλλά δεν είναι για τις εκλογές: «Το ισπανικό spread ανεβαίνει μετά τα αποτελέσματα στην Ιταλία» αναφέρει η εφημερίδα.
Κίνδυνο για αναζωπύρωση της ανησυχίας των αγορών για την Ευρωζώνη βλέπει από την πλευρά του ο βρετανικός Guardian. «Η ακυβέρνητη γερουσία στέλνει τριγμούς στην Ευρωζώνη». Μεγαλύτερος χαμένος για την εφημερίδα είναι ο «ψύχραιμος και ακαδημαϊκός» Μόντι.
Οι Financial Times διαβάζουν ένα και μοναδικό ξεκάθαρο μήνυμα από την ιταλική κάλπη: «Οι Ιταλοί είπαν basta (φτάνει) με την λιτότητα». Οι υποσχέσεις του Μόντι για ηπιότερα μέτρα, γράφει, ήταν ανεπαρκείς «μπροστά στο λαϊκισμό των υποσχέσεων του Μπερλουσκόνι και του Μπέπε Γκρίλο».

 

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου