Αν υποθέσουμε πως το καπιταλιστικό σύστημα νοσεί, τότε η αισιοδοξία ενδεχόμενης ίασης του, προκύπτει από την υπόθεση πως ένας ζωντανός οργανισμός διαθέτει δυνάμεις αυτοσυντήρησης και άρα είναι σε θέση να αυτοθεραπεύεται – υπό την προϋπόθεση ότι
η θεραπευτική αγωγή δεν τον οδηγήσει στον οριστικό θάνατο.
Μπορεί η αναγωγή να ακούγεται υπερβολική, πλην όμως το καπιταλιστικό σύστημα είναι τόσο μια αφηρημένη έννοια, όσο συγκεκριμένη είναι συμπεριφορά των ζωντανών οργανισμούς που το επηρεάζουν, το διαμορφώνουν κι εντέλει το συντηρούν.
Αν υποθέσουμε πως στις μέρες μας, το καπιταλιστικό σύστημα νοσεί, εξαιτίας της άκριτης υπερσυγκέντρωσης πλούτου και ισχύος σε τέσσερις πέντε επενδυτικές τράπεζες και τριών τεσσάρων οίκων αξιολόγησης που υποβοηθούν το έργο τους, τότε η ίαση μπορεί να προέλθει από τα “αντισώματα απληστίας” που θα δημιουργήσουν άλλα μέρη του συστήματος που απειλούνται από αυτή την ανισοκατανομή ισχύος.
Συγκεκριμένα, η αντιπαράθεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης που εντάθηκε τις τελευταίες μέρες με αφορμή τις νέες υποβαθμίσεις Ελλάδας και Κύπρου από την Standard & Poor’s και τις απειλές νέας υποβάθμισης Ελλάδας και Πορτογαλίας από την Fitch, αποτυπώνουν μια τάση αναγκαστικής αυτορύθμισης του καπιταλιστικού συστήματος.
Η αιτιολογία αποτυπώνεται, τόσο στις επικρίσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για “τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι οίκοι πιστοληπτικές αξιολόγησης”, όσο και σε μελέτη του ΔΝΤ που αναφέρει πως οι υποβαθμίσεις “σχετικά μεγάλων οικονομιών”, όπως της Ελλάδας, σε χαμηλά επίπεδα, είχαν αρνητική επίδραση σε άλλες χώρες του ευρώ, ενώ εντείνουν την αστάθεια στην Ευρώπη.
Αρχίζει λοιπόν να γίνεται εμφανές ότι στην κορυφή της πυραμίδας του καπιταλιστικού-χρηματοπιστωτικού συστήματος ξεκίνησε, αν δε μαίνεται ήδη, ένας “ψυχρός πόλεμος”, ο οποίος προδιαγράφει, μάλλον, τάσεις εξισορρόπησης του συστήματος, παρά παράλυσης του.
Καλώς ή κακώς και σε αυτόν τον νέο “ψυχρό πόλεμο”, η ιστορική μοίρα επιφύλαξε στην Ελλάδα κομβικό ρόλο. Έτσι, όπως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η επιβίωση της αρχικά και η ενσωμάτωση της στη Δύση, εν συνεχεία, επηρέασαν σημαντικά τους “ψυχροπολεμικούς” συσχετισμούς ισχύος, έτσι και σήμερα από την κατάρρευση ή επιβίωση της εξαρτώνται οι υπό διαμόρφωση νέοι συσχετισμοί οικονομικής ισχύος, παγκοσμίως.
Το ζητούμενο είναι αν η χώρα διαθέτει μια “πεφωτισμένη” πολιτική ηγεσία που θα βρει τα αναγκαία αποθέματα αποφασιστικότητας και διορατικότητας για να χειριστεί επαρκώς και επ’ ωφελεία του εθνικού συμφέροντος τη νέα πραγματικότητα. Γεγονός από το οποίο – όπως και στο παρελθόν, έτσι και σήμερα – θα εξαρτηθεί και το τίμημα των θυσιών που, έτσι κι αλλιώς, θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
